Ανακαλύπτοντας την Πομπηία: μια πόλη που συνδυάζει την τέχνη και τη ζωή με βία και σκλαβιά. Μία από τις πολλές επιγραφές που σώζονται στην Πομπηία, τη ρωμαϊκή πόλη που θάφτηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., αναφέρει ότι το κοντινό αμφιθέατρο της Cumae θα προσφέρει cruciarri ven(atio) et vela, δηλαδή venatio κυνηγετικά θεάματα, στα οποία άλλοτε άνθρωποι κυνηγούσαν ζώα και άλλοτε ζώα κυνηγούσαν ανθρώπους, υποδεικνύοντας ότι οι φόνοι θα παρακολουθούνταν από σκιερά μέρη. Με τις τοιχογραφίες, τα αρχοντικά, τα ιαματικά λουτρά, τα εστιατόρια και τους ναούς της, η Πομπηία αντανακλά την ομορφιά του ρωμαϊκού κόσμου, αλλά ταυτόχρονα κρύβει και έναν βίαιο κόσμο, που χαρακτηρίζεται από τη σκληρότητα της δουλείας που διαποτίζει πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής.
Οι νέες ανασκαφές στην Πομπηία αντικατοπτρίζουν επίσης αυτή την αντίφαση: από τη μία πλευρά, οι αρχαιολόγοι έχουν αποκαλύψει αυτό που φαίνεται να είναι μια πρώιμη εκδοχή της πίτσας, ζωγραφισμένη πριν από 2.000 χρόνια, ένα πλατύ ψωμί με ελαφρώς υπερυψωμένες άκρες, που καλύπτεται με διάφορα συστατικά. Ωστόσο, μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα αποκαλύφθηκε ένας φούρνος, όπου οι σκλάβοι αναγκάζονταν να εργάζονται υπό φρικτές συνθήκες. Ανάμεσα σε σκαλωσιές, μπάζα και αρχαία λείψανα, ο διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας, ο γερμανικής καταγωγής αρχαιολόγος Gabriel Zuchtriegel, εξηγεί ότι η κοινωνία εκείνη ήταν εμμονική με το να ελέγχουν τους δούλους.
Ο Zuchtriegel σημειώνει ότι όλοι έπρεπε να ανησυχούν για την επαναστατημένη σκλαβιά, καθώς οι δούλοι αντιπροσώπευαν το ένα τρίτο του πληθυσμού. Άλλωστε, η σεξουαλικότητα, που παρατηρείται σε πολυάριθμες τοιχογραφίες της Πομπηίας, αποκαλύπτει έναν κόσμο που προηγήθηκε της άνοδος του Χριστιανισμού. Ο ίδιος αναρωτιέται για τον αντίκτυπο που έχει η επιστροφή στις επισκέψεις σε χώρους όπως ο οίκος ανοχής, αναγνωρίζοντας τις αντίφασεις που αυτό συνεπάγεται.
Βίντεο:
