Αναλύουμε την καλλιτεχνική κληρονομιά του Τενεσί Ουίλιαμς και τη σημασία του χρόνου στα έργα του. Δεν μπορώ να παραβλέψω την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου για το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς, ειδικά για τον Γυάλινο κόσμο, τη στιγμή που το 1978 ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο. Ο Ουίλιαμς αναδεικνύεται ως ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της αμερικανικής αντίληψης για τον κόσμο. Καθώς μεγάλωσε εν μέσω των προοπτικών και των απογοητεύσεων του αμερικανικού ονείρου, υπήρξε παιδί του ρατσιστικού Νότου και της ποτοαπαγόρευσης, παλεύοντας να επιβιώσει σε ένα σκληρό περιβάλλον ανταγωνισμού, όπου το άτομο συχνά συνθλίβεται στη αναζήτηση του πλούτου. Ο Ουίλιαμς προβάλλει τον ευνουχισμένο Αμερικανό που πιστεύει ότι ο Έμερσον θα υπερισχύσει του Ουίλιαμς Τζέιμς, αποτυπώνοντας την αγωνία του ατόμου στην σύγχρονη κοινωνία. Μέσα από τα έργα του, η γη της επαγγελίας του γίνεται πεδίο ναυαγίων, με ήρωες που αναπαριστούν τη μοναξιά και την ανασφάλεια που συνοδεύουν την ανθρώπινη εμπειρία.
Η καταλυτική δύναμη του χρόνου στα έργα του Ουίλιαμς κατατρώγει όλες τις υπάρξεις, ιδίως τις θηλυκές, αναδεικνύοντας την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου. Ο Ουίλιαμς, μέσω των έργων του, επιχειρεί να αποτυπώσει τη συνύπαρξη της ατομικής ευτυχίας και της ατυχίας, σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που δεν μπορεί να κατασκευάσει ιστορία, δημιουργώντας έναν χρόνο που είναι συνυφασμένος με την προσωπική ύπαρξη.
Καθώς οι συνθήκες στην Αμερική συνεχίζουν να διαμορφώνουν την ταυτότητα της, ο Ουίλιαμς παραμένει ένα διαρκές σημείο αναφοράς για την κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής και της πραγματικότητας που βιώνουμε. Στο πλαίσιο του Μακαρθισμού, οι χαρακτήρες του θριάμβευσαν στη σκηνή, καταφέρνοντας να παραμείνουν ασφαλείς από τους εκκαθαριστές που κυνηγούσαν την επικίνδυνη σκέψη.
Το 1980, ανέφερα: «Ο χρόνος είναι η κυρίαρχη δύναμη στα σκηνικά έργα του Ουίλιαμς· ένα υπαρξιακό στοιχείο που ενώνει την επιτυχία και την αποτυχία του ατόμου». Έτσι, ο Ουίλιαμς αποτυπώνει μια Αμερική χωρίς ιστορία και μνήμη, αναζητώντας το μελλοντικό όνειρο που συνήθως δεν είναι παρά μια επίφαση δύναμης και αυτάρκειας, δίνοντας έμφαση στην αλαζονεία και την πρόκληση που αυτή φέρνει.
*Αυτά έγραφε, μεταξύ άλλων, ο αείμνηστος Κώστας Γεωργουσόπουλος σε κριτικό άρθρο του που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα Τα Νέα την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 1988. Το κείμενο του, υπό τον τίτλο Ο εύθραυστος χρόνος, είχε συνταχθεί με αφορμή την παράσταση του περίφημου Γυάλινου κόσμου του Τενεσί Ουίλιαμς, που είχε ανεβάσει τότε το Απλό Θέατρο, με την Αντιγόνη Βαλάκου και τον Χρήστο Πολίτη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Τόμας Λένιερ Ουίλιαμς, γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1911 στο Κολόμπους του Μισισιπή και απεβίωσε τη νύχτα της 24ης προς την 25η Φεβρουαρίου 1983, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
