Από τον Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλο
Το πιο κοντινό που έχω νιώσει σε ένοχη απόλαυση ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι παρακολουθούσα μανιωδώς τα επεισόδια του «Πύργου του Downton». Ιδιαίτερα όταν έπιανα τον εαυτό μου να αγχώνεται με ακίνδυνα cliffhangers, όπως αν ο κ. Κρόλεϊ θα καταφέρει να κρατήσει το αβαείο χωρίς να πουλήσει τα χιλιάδες στρέμματα γης του.
Ή αντιδρούσα όπως το υπερβολικά πιστό προσωπικό του πύργου στο δεύτερο υπόγειο (και να έχω κάποια προσωπικά θέματα να λύσω), απόδειξη ότι ο Τζούλιαν Φέλοους («Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ») είχε κάνει τη δουλειά του και με το παραπάνω…
(Μελο)δραματικές ψιλοβελονιές
Ο «Πύργος του Downton» βγήκε στον αέρα το 2010, μόλις δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί πλήρως. Όπως, λοιπόν, όλοι μας γίναμε μάρτυρες των ρωγμών που «έσπασαν» τον κόσμο όπως τον ξέραμε, έτσι και στη σειρά η οικογένεια Κρόλεϊ βίωσε την αρχή της πτώσης της αριστοκρατίας στη Μεγάλη Βρετανία στην αυγή του 20ού αιώνα. Στη μικρή οθόνη όμως τα πράγματα ποτέ δεν κατέρρευσαν ολοκληρωτικά, έτσι οι λόρδοι του αβαείου επιβίωσαν με ελάχιστες γρατζουνιές χάρη στα προνόμια που τους εξασφάλιζε η τάξη τους.
Αυτή η ασφάλεια ήταν ιδιαίτερα ζηλευτή τη στιγμή που οι τηλεθεατές ζούσαν τις οδυνηρές συνέπειες μιας αιφνίδιας απόλυσης για παράδειγμα. Πώς κατάφερε όμως ο Φέλοους να κάνει τα μικροπροβλήματα των κραυγαλέα πλουσίων να συγκινούν τους πάντες; Η απάντηση είναι απλή· κανένας χαρακτήρας, πλην ελάχιστων περιστασιακών εξαιρέσεων, δεν είναι αντιπαθής. Η καλοκάγαθη ιδιοσυγκρασία του λόρδου και της λαίδης Γκράνθαμ, η στενή σχέση τους με το προσωπικό και το αυθεντικό ενδιαφέρον για τα προβλήματά τους είναι στοιχεία που εύκολα κερδίζουν το κοινό, το οποίο με τη σειρά του εμπλέκεται συναισθηματικά με τα όσα παρακολουθεί.
Την ίδια στιγμή οι χαρακτήρες συχνά εμφανίζονται εύθραυστοι και ανίκανοι να αντεπεξέλθουν στις ευθύνες τους – και αυτή η τρωτή πτυχή τους τους προσγειώνει στην κανονικότητα και τους φέρνει πιο κοντά στους θεατές. Σε αυτό το σημείο φαίνεται και το ταλέντο του Φέλοους να γράφει πειστικά δράματα, καθώς φροντίζει η πλοκή να μη γίνεται μπανάλ, εμπλουτίζοντάς την ακόμη με ένοχα μυστικά, ανατροπές, κρυφούς έρωτες και οτιδήποτε άλλο κορυφώνει την ίντριγκα. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, τις σπινθηροβόλες και γεμάτες ειρωνεία ατάκες της Μάγκι Σμιθ, η οποία λειτουργεί ως το αλατοπίπερο της σειράς.
Μια δύσκολη μετάβαση
Ο Φέλοους έχει ομολογήσει πως η κινηματογραφική μεταφορά του «Πύργου του Downton» δεν ήταν καθόλου εύκολη, με τον ίδιο να την περιγράφει χαρακτηριστικά ως «τρομακτική». «Ήταν μια μαθηματική πρόκληση να βρω τον τρόπο να εξισορροπήσω τις παράλληλες ιστορίες των ηρώων σε μια ταινία. Αυτό γίνεται ευκολότερα στο πλαίσιο μιας σειράς», ξεκαθαρίζει ο σεναριογράφος, ο οποίος εμπιστεύτηκε τη σκηνοθεσία στον τηλεοπτικά έμπειρο Μάικλ Ένγκλερ («Sex and the city»). Στον κινηματογραφικό «Πύργο του Downton» μεταφερόμαστε στο 1927, όταν οι Κρόλεϊ μαθαίνουν ξαφνικά ότι θα φιλοξενήσουν τη βασιλική οικογένεια στο αβαείο για ένα βράδυ.
Αμέσως ξεκινούν πυρετώδεις προετοιμασίες για να τηρηθεί το αυστηρό πρωτόκολλο, διαδικασία η οποία διαταράσσει τις ισορροπίες εντός του πύργου, μια και οι εργαζόμενοι θέλουν να είναι εκείνοι που θα εξυπηρετήσουν τους βασιλικούς επισκέπτες. Το σμίξιμο μοναρχίας, αριστοκρατίας και υπηρετικού προσωπικού που υπαινίσσεται η ταινία έχει τη δική του (πατριωτική) αποστολή εν μέσω της τρικυμίας του Brexit: να θυμίσει στους Άγγλους τη χαμένη τους αίγλη. Οι πολιτικές αναφορές είναι έμμεσες, αν και όχι ακριβώς διακριτικές. Βέβαια, το βασικό στοίχημα του Φέλοους ήταν να στήσει μια πλοκή που να υποβάλει ακόμη κι εκείνους που δεν γνωρίζουν τη σειρά και να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες της μεγάλης οθόνης. Τα κατάφερε ή απλώς μας πρόσφερε ένα δίωρο special επεισόδιο; Η απάντηση στους κινηματογράφους…
Royal faces
Βασιλιάς Γεώργιος Ε΄
Χρημάτισε μονάρχης της Μεγάλης Βρετανίας για 26 χρόνια (1910-1936), στη διάρκεια των οποίων κλήθηκε να αντιμετωπίσει έναν παγκόσμιο πόλεμο, την άνοδο του φασισμού στο εσωτερικό της χώρας και την έκρηξη του απελευθερωτικού αγώνα των Ιρλανδών. Δεν τα λες και λίγα…
Βασίλισσα Μαίρη του Τεκ
Παντρεύτηκε… κατά λάθος τον Γεώργιο Ε΄, καθώς ο προκαθορισμένος σύζυγός της ήταν ο δούκας Αλβέρτος Βίκτορας, ο οποίος όμως έχασε τη ζωή του πριν από τη γαμήλια τελετή. Η συμπαράσταση του Γεώργιου μετατράπηκε σε έρωτα and the rest is history.
Πριγκίπισσα Μαίρη
Καλόκαρδη και με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, ειδικά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η πριγκίπισσα έζησε ήσυχα πλάι στον ιδιαίτερα αυταρχικό κόμη Χένρι Λάσελ, ο οποίος εμφανίζεται στην ταινία σε διακριτικό, αλλά κομβικό ρόλο.
ΠΗΓΗ: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
