Ανακαλύψτε τις αιτίες πίσω από την εμφάνιση των πελώριων κρατήρων στη Σιβηρία και τη σύνδεσή τους με την κλιματική αλλαγή. Ήταν πριν από περίπου μια δεκαετία όταν ο πρώτος κρατήρας που εμφανίστηκε στη Σιβηρία, χαρακτηριζόταν από μια τρύπα διαμέτρου δεκάδων μέτρων, με τον πάτο της να χάνεται σε μια σκοτεινή άβυσσο. Από το 2014, περισσότεροι από 20 τέτοιοι κρατήρες έχουν εντοπιστεί στις απομονωμένες χερσονήσους του Γιαμάλ και του Γκιντάνσκι. Η συντριπτική πλειονότητα των επιστημόνων συμφωνεί ότι αυτά τα φαινόμενα σχετίζονται με την απελευθέρωση μεθανίου από το υπέδαφος καθώς το μόνιμα παγωμένο έδαφος θερμαίνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Μία πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Geophysical Research Letters προτείνει μια νέα εξήγηση για αυτό το φαινόμενο. Η υπόθεση απορρίπτει την πιθανότητα εκρηκτικής ανάφλεξης του μεθανίου, υποδεικνύοντας αντίθετα ότι οι διαδικασίες είναι πιο μηχανικές. Όπως εξηγούνται από τους ερευνητές, το περμαφρόστ στην περιοχή καλύπτεται από υδρίτες του μεθανίου που, αναλόγως των θερμοκρασιών, μπορεί να οδηγήσουν στη δημιουργία των κρατήρων όταν οι θύλακες αλμυρού νερού διογκώνονται.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι αλληλεπιδράσεις του περμαφρόστ με το μεθάνιο μπορούν να διαρκέσουν δεκαετίες πριν οδηγήσουν σε έκρηξη, ωστόσο υπάρχουν επιφυλάξεις από διακεκριμένους επιστήμονες σχετικά με τα ευρήματα της έρευνας. Όλοι συμφωνούν πάντως ότι οι τεράστιοι κρατήρες είναι αποτέλεσμα της διαρροής μεθανίου, το οποίο κατά τους ειδικούς είναι ικανό να επιδεινώσει την κλιματική αλλαγή μέσω ενός φαύλου κύκλου.
