(*) Ο Μαέλ Τιερί είναι αρθρογράφος του περιοδικού L’ Obs
Το «ταρακούνημα» που περίμενε ο Εμανουέλ Μακρόν έλαβε χώρα, αλλά όχι στην κατεύθυνση που περίμενε. Ανακοινώνοντας την ξαφνική διάλυση του Κοινοβουλίου, ο Γάλλος Πρόεδρος επένδυσε σε μια αναθεώρηση της στάσης των Γάλλων. Στην πραγματικότητα τους ζητούσε, μόλις σε τρεις εβδομάδες, να αλλάξουν γνώμη. Φυσικά στις ευρωεκλογές η Εθνική Συσπείρωση είχε εκτιναχθεί, αλλά οι βουλευτικές εκλογές, στα μάτια του, ήταν κάτι άλλο. Μια υπόθεση ευθύνης, μια ιστορική επιλογή για τη διακυβέρνηση της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, το κόμμα του θα μπορούσε να αποτελέσει μια λογική διέξοδο.
Όλοι ξέρουμε τώρα ότι το στοίχημα αυτό χάθηκε. Το ταρακούνημα έγινε, αλλά αφορούσε τη συμμετοχή στις εκλογές, που ήταν η υψηλότερη των τελευταίων δεκαετιών. Η μαζική αυτή επιστροφή στις κάλπες δεν ανέκοψε τη δυναμική του Ζορντάν Μπαρντελά. Κι αυτό, παρά τις εκκλήσεις πολιτικών, καλλιτεχνών, αθλητών, διανοουμένων, να ορθωθεί τείχος απέναντι στην Ακροδεξιά. Παρά την αλλαγή στάσης της Εθνικής Συσπείρωσης σε ό,τι αφορά τις συντάξεις και την αγοραστική δύναμη, παρά τις αναγγελίες της για την απαγόρευση όσων δεν έχουν τη γαλλική υπηκοότητα να απασχολούνται σε ορισμένες θέσεις.
Ένα τρίτο όσων ψήφισαν επιβεβαίωσαν την επιθυμία τους να δουν τον προστατευόμενο της Μαρίν Λεπέν να εγκαθίσταται στο Ματινιόν. Και το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν η Συσπείρωση και ο σύμμαχός της Ερίκ Σιοτί θα αποκτήσουν την απόλυτη πλειοψηφία την ερχόμενη Κυριακή. Στην περίπτωση αυτή, θα έχουν τα χέρια ελεύθερα να περάσουν νόμους για το δίκαιο του εδάφους ή την εθνική προτίμηση – με την προϋπόθεση βέβαια να τους επικυρώσει το Συνταγματικό Συμβούλιο…
Τι μπορεί να εμποδίσει μια τέτοια εξέλιξη; Το «ταρακούνημα» που ήλπιζε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το τείχος που θα εμποδίσει τους υποψήφιους της Εθνικής Συσπείρωσης να ξεπεράσουν το 50%.
Οι εκκλήσεις για ένα δημοκρατικό μέτωπο έδειξαν βέβαια ήδη ότι έχουν όρια. Και οι Ρεπουμπλικανοί του Λοράν Βοκιέζ δεν δίνουν καμιά οδηγία για τον δεύτερο γύρο, ενώ κάποια στελέχη τους υποστηρίζουν ότι ο κίνδυνος για τη χώρα προέρχεται από την άκρα Αριστερά.
Τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι της Αριστεράς και του Μακρόν; Αυτοί κρατούν τα κλειδιά του δεύτερου γύρου. Θα ψηφίσουν όποιον υποψήφιο είναι καλύτερα τοποθετημένος απέναντι στον υποψήφιο της Ακροδεξιάς; Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν το ζήτησε ήδη. Ο πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ δεν είναι πια σίγουρος για το «ούτε Εθνική Συσπείρωση ούτε Λαϊκό Μέτωπο» που έλεγε μέχρι τώρα. «Ούτε μια ψήφος δεν πρέπει να πάει στην Εθνική Συσπείρωση», είπε την Κυριακή το βράδυ.
Αν λειτουργήσει αυτή η συμφωνία, οι μακρονιστές μπορούν να σώσουν τον Φρανσουά Ρουφέν στη Σομ και οι Ανυπότακτοι την Ελιζαμπέτ Μπορν στη Νορμανδία. Το ταρακούνημα θα φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Θα είναι αρκετό;
(Πηγή: L’ Obs)
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ-ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Πρακτορείου.
