Της Έλενας Αλεξιάδου
Ένα αεροπορικό εισιτήριο αξίας 1.200 δολαρίων και 200 δολάρια στην τσέπη, που δεν τα ξόδεψε ποτέ, έμελλε να αλλάξουν τη ζωή του 49χρονου σήμερα Γκουλτζάρ Σινγκ, από την Ινδία. Με αυτά τα εφόδια ήρθε στην Ελλάδα και με αυτή τη «μαγιά» έφτιαξε τη δική του επιχείρηση ως αγρότης, καλλιεργώντας λαχανικά στα Μέγαρα Αττικής.
Στις επτάμισι ώρες πτήσης προς την Αθήνα ο 49χρονος Σπύρος, όπως ονομάζεται σήμερα ύστερα από τη βάφτισή του στην Ελλάδα, είχε πολύ χρόνο να σκεφτεί, αλλά και να συζητήσει με τους άλλους τρεις συνταξιδιώτες φίλους του για όλα αυτά που θα έκαναν στη «Γη της Επαγγελίας» όπως την αποκαλούσαν, κατά την δεκαπενθήμερη παραμονή τους. «Τόση ήταν η ισχύς της βίζας που είχαμε βγάλει», λέει ο Σπύρος στο Πρακτορείο. «Ο πατέρας μου, αγρότης ο ίδιος, πριν από 31 χρόνια μου έδωσε τα 1.200 δολάρια για το αεροπορικό εισιτήριο και τα 200 δολάρια για τα πρώτα μου έξοδα και μου είπε ότι αυτά τα χρήματα, που ήταν από το υστέρημά του, ήταν ό, τι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Λέγοντάς μου ότι δεν υπάρχουν άλλα, μου έδωσε την ευχή του να βρω τη μοίρα μου στην Ελλάδα, την οποία λάτρευα από μικρό παιδί».
Οι τρεις συνταξιδιώτες φίλοι του Σπύρου με τη λήξη της ισχύος της βίζας τους επέστρεψαν στο Παντζάμπ της Ινδίας. Ο ίδιος όμως από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα ξεκίνησε να εργάζεται σε χωράφια στον Ωρωπό και έμεινε. «Στα πρώτα χρόνια μου στην Ελλάδα η κυρία Αναστασία μού έδωσε το όνομά μου το ελληνικό, που ήταν του αδερφού της, που είχε πεθάνει», θυμάται ο Σπύρος, που σήμερα, 31 χρόνια μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, έχει πλέον δημιουργήσει τη δική του οικογένεια με την Ινδή γυναίκα του και έχουν αποκτήσει τον 16χρονο Αλέξανδρο και την 12χρονη Άννα.
«Όλη την ημέρα, για αρκετά χρόνια, μόνο δούλευα και αποταμίευα… το πρώτο διάστημα παραμονής μου στην Ελλάδα έγραφα κάθε ημέρα στους γονείς μου στην Ινδία», θυμάται ο Σπύρος, «αργότερα, λόγω έλλειψης χρόνου, έγραφα ένα γράμμα την εβδομάδα στην οικογένειά μου και μετά ένα τον μήνα. Τελικά, τους επισκέφτηκα μετά από 10 χρόνια παραμονής μου στην Ελλάδα και ενώ είχα μεγάλη χαρά που βρισκόμουν στο πατρικό μου σπίτι, από την πρώτη κιόλας ημέρα μου στην Ινδία, μού έλειπαν οι άνθρωποί μου στην Ελλάδα».
Με τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει πριν από 19 χρόνια ο Σπύρος αγόρασε δική του γη. «Οι κόποι και ο ιδρώτας μου απέδωσαν καρπούς. Σήμερα, καλλιεργώ κτήματα στα Μέγαρα, την Εύβοια και την ορεινή Κορινθία, ενώ διαθέτω και 22 στρέμματα ντομάτα σε δύο διχτυοκήπια, που αποτελούν μια καινοτόμο και οικονομική μέθοδο καλλιέργειας», λέει ο Σπύρος, που ψάχνει τώρα να αγοράσει χωράφια στο Πολύκαστρο του Κιλκίς. Ο Σπύρος καλλιεργεί κυρίως μαϊντανό, σέλινο, κρεμμύδια, σπανάκι, άγρια χόρτα, ρόκα, κόλιανδρο, μάραθο, δυόσμο και βλήτα. Τα προϊόντα του τα διαθέτει στις κεντρικές αγορές της Αθήνας, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, αλλά φέτος εξήγαγε λαχανικά και στην Πολωνία.
Ο Σπύρος μας λέει πως του αρέσουν τα ταξίδια και τα αγαπημένα του μέρη στην Ελλάδα είναι η Ρόδος, η Χαλκιδική και η Σαντορίνη. «Η Ελλάδα είναι μια χώρα όμορφη, έχει πολλές ευκαιρίες και πολύ καλό κλίμα, έχει όλα τα καλά που χρειάζεται για να προοδέψει ένας άνθρωπος αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά και μεράκι για να πετύχει κάποιος», λέει ο Σπύρος που με κάθε ευκαιρία εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς τους φίλους του στα Μέγαρα, που από την πρώτη μέρα που ήρθε στην Ελλάδα τον φιλοξένησαν κι έγιναν η νέα του οικογένεια.
