Από τον Άγγελο Κλάδη
Η παράστασή του έγινε sold out μέσα σε λίγες ημέρες προπώλησης (μετρώντας τεσσερισήμισι χιλιάδες εισιτήρια). Αμέσως ανακοινώθηκε δεύτερη, η οποία επίσης ξεπούλησε.
Παρότι μετράει δεκαπέντε χρόνια στα αθλητικά ραδιόφωνα και μια πενταετία στο stand up, ο Αλέξανδρος Τσουβέλας έκανε εκκωφαντικό «μπαμ» τους τελευταίους μήνες, ειδικά μετά τα βιντεάκια του στο Netwix. Φύσει αστείος και άνετος, με πολύ γρήγορα αντανακλαστικά και άπιαστος στις μιμήσεις, λίγο προτού ανεβεί στην «Ιερά Οδό» με τον Θανάση Παπαγεωργίου για τον «Οδηγό επιβίωσης» (14-15/9), ο πολυσυζητημένος κωμικός απαντά σε δέκα διλήμματα υψίστης σημασίας – ή και όχι.
Για να ξεκινήσουμε από τα βασικά, Ίλιον ή Λιόσια;
Ίλιον για τις γυναίκες, Λιόσια για τους φίλους. Αν πεις «Λιόσια» σε κοπέλα που θες να προσεγγίσεις, το ’χεις χάσει. Εγώ μεγάλωσα Περιστέρι, πήγα εκεί σχολείο και μετά μετακόμισα στο Ίλιον. Τα δυτικά προάστια γενικά τα αγαπάω: Μπουρνάζι, χαμηλωμένα αμάξια, τσακωμοί, «Κοτοπουλάδες» για τους μερακλήδες, ξώπλατα Δεκέμβρη μήνα, λαϊκά παιδιά που έχουν πάρει τη ζωή στα χέρια τους από δεκαεννιά χρονών και λίγο μετά μοιάζουν για σαράντα τέσσερα. Είμαι κομμάτι αυτού του πολιτισμού κι εγώ, πάντα θα είμαι.
Συναυλία στο Ηρώδειο ή τελειωμένο πανηγύρι;
Ηρώδειο, γιατί το άλλο το έχω φάει με το κουτάλι. Από μικρός στην Άρτα, απ’ όπου κατάγομαι, θυμάμαι σε πανηγυριώτικα γλέντια να κοιμόμαστε πάνω σε αυτοσχέδια κρεβάτια που φτιάχναμε από πολλές καρέκλες -εμείς κάναμε το πρώτο ΙΚΕΑ, τι νόμιζες;- και στο τέλος να μας παίρνουν οι δικοί μας στην πλάτη για να φύγουμε, σαν αρνιά στη Βαρβάκειο. Αλλά κι εδώ, στην Αθήνα, παίζουν πολλά τέτοια. Το πανηγύρι στο Τρίτση, για παράδειγμα, είναι το Γούντστοκ των δυτικών. Κι εκεί δεν κοιμούνταν στα γρασίδια;
Έχεις περάσει και από τα δύο: εργάτης σε οικοδομή ή τραγουδιστής σε παρακμιακό κλαμπ;
Εργάτης σε οικοδομή θα διάλεγα τώρα, διότι δεν μπορώ πια το ξενύχτι. Είναι αυτό που παλιά πηγαίναμε κρυφά στα πάρτι και τώρα φεύγουμε κρυφά από τα πάρτι. Αλλά ως εμπειρία το δεύτερο ήταν ασυναγώνιστο. Ήμουν για λίγα βράδια στο «Τράπεζα Club» στο Μπουρνάζι και, επειδή έκανα και μιμήσεις εκεί, μια φορά είχα ντυθεί Σφακιανάκης. Το θέμα είναι ότι ήταν τόσο φτηνό αυτό που είχα βάλει για μεταμφίεση, που όταν ίδρωσα έφυγε και ήταν λες και έπαιζα Μουντζούρη. Γελούσε ο κόσμος από κάτω κι εγώ νόμιζα ότι τα έλεγα ωραία. Αμ δε.
Τώρα πια ραδιόφωνο ή stand up;
Δύσκολο να διαλέξω ανάμεσα σε αυτά τα δυο. Σίγουρα μεγαλύτερη ένταση δίνει η σκηνή: έχει περισσότερες απαιτήσεις, βλέπεις τα βλέμματα και τις αντιδράσεις του κόσμου. Δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το έντονο χειροκρότημα ή τα ασταμάτητα γέλια, που σου δίνουν αυτοπεποίθηση για να χτίσεις το επόμενο αστείο. Αλλά το ραδιόφωνο είναι η βάση μου, από εκεί ξεκίνησα.
Τι τύπος είσαι: προετοιμασία και κείμενο ή αυτοσχεδιασμός;
Πάντα χρειάζεσαι το κείμενο, διότι δεν μπορείς να επαφίεσαι στο τι θα σου έρθει εκείνη τη στιγμή. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν γράφω αστεία από την αρχή μέχρι το τέλος. Σημειώνω αποσπασματικά λέξεις ή φράσεις και τη στιγμή της παράστασης δημιουργώ όλο το υπόλοιπο. Επειδή είμαι πολύ του act out, δεν περιγράφω τόσο αυτό που θέλω να πω, αλλά γίνομαι ο χαρακτήρας, μπαίνω στον ρόλο.
Μιμείσαι καλύτερα Γιώργο Γεωργίου ή Νίκο Αλέφαντο;
Η πρώτη μίμηση που έκανα ήταν ο Γεωργίου. Μάλιστα, όταν ήμουν στο Champions 89,2 FM, κάναμε μαζί κάποια αυτοσχεδιαστικά τεταρτάκια για χαβαλέ, του στιλ «ποιος είναι ποιος». Πλέον είμαι καλύτερος στις μιμήσεις επειδή κατάλαβα τι πρέπει να κάνω. Η φωνή είναι το λιγότερο. Το ζήτημα είναι να παρατηρείς τον άλλον πώς κάθεται, πώς αναπνέει, πώς στέκεται στο χώρο. Κι αυτό δεν είναι σταθερό, αλλάζει με την ηλικία.
Κυρ Αλέκος ο έφορος ή Ζαχαρίας το φάντασμα του σπιτιού;
Ε, κυρ Αλέκος, που έγινε τρομερό βάιραλ. Είναι δικό μου παιδί αυτός ο χαρακτήρας· ένα κράμα από τα μπασκετικά μου χρόνια. Όταν ήμουν στον Ηρακλή Περιστερίου, υπήρχε ένας έφορος που έλεγε συνέχεια πως ετοιμάζει μεγάλα τουρνουά σε ανοιχτά γήπεδα και τελικά καταλήγαμε στο κλειστό του Άγιου Ιερόθεου με εξήντα βαθμούς θερμοκρασία. Φορούσε πάντα, εν τω μεταξύ, αυτές τις λίκρα φόρμες που βγάζεις θειάφι ανάμεσα στα μπούτια. Ανεκτίμητος.
Για να πιάσουμε κάτι από τον «Οδηγό επιβίωσης»: χειρότερος στο χωρισμό είναι ο άντρας ή η γυναίκα;
Πάντα είναι χειρότερος ο άντρας στο χωρισμό. Ύστερα από τρεις-τέσσερις ημέρες μόνος στο σπίτι δεν ξέρει ούτε πού είναι το αλάτι. Ενώ στην αρχή πανηγυρίζει με τους φίλους του και μπορεί να αυνανίζεται πάνω στις κουρτίνες για εκδίκηση, ύστερα τον τρώνε τα μυρμήγκια κανονικά, αρχίζει παίρνει τηλέφωνα, κλαίει και ξεψυχάει: «Έχω πάρει χάπια, είμαι κάτω από το σπίτι σου, θα πεθάνω, σήκωσέ το σε παρακαλώ πάρα πολύυυ».
Πρωταγωνιστής σε σαπουνόπερα που αγγίζει τα επεισόδια της «Λάμψης» ή κομπάρσος σε ταινία του Λάνθιμου;
Πρώτη μούρη σε σαπουνόπερα. Πραγματικά είναι το όνειρό μου να λέω την ίδια φράση δώδεκα φορές. «Πες μου τι εννοείς πρωταγωνιστικό ρόλο; Μίλα καθαρά!». Εντάξει, πέρα από την πλάκα, ο κινηματογράφος είναι το απωθημένο μου. Όλα όσα έχω κάνει ξεκινούν από τις ταινίες που έβλεπα: Τζιμ Κάρεϊ, Ρόμπιν Ουίλιαμς, Έντι Μέρφι…
Θα ρίσκαρες αστείο για την κυβέρνηση ή το χριστιανισμό;
Για την κυβέρνηση. Στο κομμάτι της θρησκείας ίσως μιλούσα για την εκκλησία, μια και ο πατέρας μου είναι ιερέας. Άλλωστε, η θρησκεία ή συγκεκριμένα ο χριστιανισμός δεν καθορίζουν τη ζωή σου. Μπορεί να σε μπολιάζουν με κάποιες πεποιθήσεις, αλλά είσαι ελεύθερος να διαλέξεις. Οπότε έχει περισσότερο νόημα να ρισκάρεις ένα αστείο για την κυβέρνηση.
Ιερά Οδός
Ιερά Οδός 18-20, Γκάζι
ΠΗΓΗ: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
