Αναλύουμε την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και την επίδραση της παγκοσμιοποίησης στην αμερικανική οικονομία. Όταν εξετάζουμε τον Ντόναλντ Τραμπ, είναι σημαντικό να θυμόμαστε την ιδιαίτερη εκδοχή της αμερικανικής δεξιάς που εκπροσωπεί. Η πολιτική του Τραμπ συνδυάζει στοιχεία παραδοσιακής δεξιάς με έντονη ξενοφοβία και ρατσισμό, καθώς και με μια δόση συνωμοσιολογίας. Παρότι ο ίδιος υπήρξε πάντα ένα κομμάτι του κατεστημένου ως μεγαλοεπιχειρηματίας και μιντιακή προσωπικότητα, η επιρροή ενός συγκεκριμένου κλίματος μέσα στην αμερικανική πολιτική σκηνή έχει αποδειχθεί καθοριστική.
Αυτό το κλίμα περιλαμβάνει μια επιφυλακτικότητα απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, που εκφράζεται μέσω ενός έντονου αμερικανικού εθνικισμού και μιας δυσπιστίας προς τους διεθνείς οργανισμούς. Αυτή η στάση βρήκε έδαφος ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση του 2008, καθώς η ραγδαία διάδοση πληροφοριών μέσω του διαδικτύου βοήθησε στη δημιουργία ψηφιακών κοινοτήτων. Η παραδοσιακή αντίληψη ότι οι απώλειες θέσεων εργασίας στη βιομηχανία οφείλονται στους ξένους οικονομικούς ανταγωνιστές, παράγει εύκολα σχήματα που τρέφουν τις ανησυχίες του αμερικανικού λαού, αν και οι ρίζες αυτών των προβλημάτων είναι πολυδιάστατες και συχνά αγνοούνται.
Η άποψη ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν «εισβολές» από άλλες χώρες παραβλέπει τη βασική πραγματικότητα ότι έχουν εμπορικό έλλειμμα λόγω της ικανότητας άλλων κρατών να παράγουν προϊόντα πιο οικονομικά. Επιπλέον, είναι η αμερικανική βιομηχανία που αποφάσισε να μεταφέρει την παραγωγή της σε χώρες με χαμηλότερο κόστος. Αυτή η οικονομική πραγματικότητα οδηγεί στην αίσθηση ότι οι ΗΠΑ μπορούν να βιώνουν τέτοια ελλείμματα χωρίς σοβαρές επιπτώσεις, δεδομένου ότι το δολάριο είναι το παγκόσμιο νόμισμα αναφοράς.
Αλλά τα αφηγήματα που κατηγορούν άλλους είναι δημοφιλή, καθώς απλοποιούν περίπλοκα ζητήματα. Ο προστατευτισμός φαίνεται ελκυστικός καθώς υπόσχεται την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας, ωστόσο αυτή η προσέγγιση απαιτεί ισχυρή κρατική παρέμβαση και αναπτυξιακή πολιτική, στοιχεία που σήμερα φαίνεται να λείπουν.
Σε αντίθεση με την επιθυμία του Τραμπ για λιγότερο κράτος, οι αμερικανικές επιχειρήσεις ελέγχουν τις πολιτικές κατευθύνσεις, γεγονός που δημιουργεί προκλήσεις στην επίτευξη οποιασδήποτε βιομηχανικής πολιτικής. Η ελπίδα για αναγέννηση της αμερικανικής βιομηχανίας, όπως υποστηρίζει ο Τραμπ, ενδέχεται να είναι απλά μια οπτική ψευδαίσθηση, καθώς οι πολίτες ενδέχεται να καταλήξουν να πληρώσουν ακριβότερα εισαγόμενα προϊόντα και να βιώσουν αύξηση του πληθωρισμού.
Εν τέλει, ανακύπτει το ερώτημα εάν η απάντηση βρίσκεται στην απλή καταγγελία της παγκοσμιοποίησης ή εάν είναι απαραίτητη η ανασυγκρότηση της διεθνούς οικονομικής αρχιτεκτονικής ώστε να μην αποδομεί την παραγωγική ικανότητα και τον κοινωνικό ιστό των χωρών.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
