Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ αναλύει την εκπαιδευτική κατάσταση στη Γαλλία και τους κινδύνους της εκπτωσιακής εκπαίδευσης. Δεν είμαι ποτέ σίγουρος αν πρέπει να αισθανόμαστε ανακούφιση ή απογοήτευση όταν συνειδητοποιούμε ότι οι ίδιες εικόνες και τα ίδια προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική εκπαίδευση εμφανίζονται και σε άλλες χώρες. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η κρυφή ικανοποίηση ότι δεν είμαστε οι μόνοι που αντιμετωπίζουν τα εκπαιδευτικά προβλήματα. Από την άλλη, ωστόσο, η πικρή διαπίστωση ότι πολλές φορές οι ξένες χώρες έχουν προχωρήσει αρκετά χρόνια μπροστά από εμάς, επαναλαμβάνοντας τα δικά τους λάθη και αδυνατώντας να αξιοποιήσουν τις εμπειρίες των άλλων, χωρίς να προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το πρόσφατο έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγί, με τίτλο *Η εκπαίδευση σε απόγνωση* (σ.σ. *L’enseignement en détresse*). Η συγγραφέας, μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και αξιόλογες επιστήμονες στη Γαλλία, είναι κλασική φιλόλογος, γνωστή και στην Ελλάδα από τα έργα της που έχουν μεταφραστεί και τη συμμετοχή της στις συναντήσεις των ομηρολόγων στην Ιθάκη. Το βιβλίο της εξετάζει την τρέχουσα κατάσταση της εκπαίδευσης στη Γαλλία, κυρίως σε επίπεδο Μέσης και Ανώτατης εκπαίδευσης, και περιλαμβάνει οκτώ θεματικές ενότητες που καλύπτουν ποικίλες πτυχές των εκπαιδευτικών ζητημάτων.
Η παροχή εκπτωσιακής εκπαίδευσης δεν είναι δημοκρατική ιδέα και, αν αυτή θεωρηθεί ως προώθηση της ισότητας, τότε μόνο κατ’ εσφαλμένη έννοια. Το κοινωνικό σύνολο χρειάζεται την ποιότητα των ανθρώπων που εκπαιδεύει, διότι η βιομηχανία, ο πολιτισμός και η έρευνα απαιτούν άτομα υψηλών προσόντων.
Οι παρατηρήσεις και οι συλλογισμοί της Ρομιγί αναγκαία αφορούν τις δομές της εκπαίδευσης και ενδέχεται να μην αντικατοπτρίζουν πλήρως τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας. Ωστόσο, η ελπίδα είναι ότι η πολυδιάστατη ανάλυση της θα μας προσφέρει σημαντικά διδάγματα και προοπτικές για τη βελτίωση της δικής μας εκπαίδευσης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
