Η Σίκινος παραμένει ένα όμορφο και ήσυχο νησί των Κυκλάδων, που έχει παραμείνει έξω από το μαζικό τουριστικό ρεύμα.
Διαθέτει φανατικούς φίλους που την επισκέπτονται ξανά και ξανά, ενώ όλο και περισσότεροι ξένοι ανακαλύπτουν την απλότητα, την αυθεντικότητα και τη γοητεία της.
Φθάνοντας με το πλοίο στην Αλοπρόνοια, στο λιμάνι με το πολύ παράξενο όνομα, πολύ γρήγορα οι πάντες καταλήγουν στον μοναδικό οργανωμένο οικισμό του νησιού, την πολύ περιποιημένη και γραφική Χώρα, η οποία αποτελείται από δύο επιμέρους συνοικίες σε δύο αντικριστές πλαγιές: το Κάστρο όπου υπάρχουν τα καταστήματα και λαμβάνει χώρα όλη η «ζωή» και το Χωριό όπου είναι κτισμένες μόνο κατοικίες.
Η Σίκινος, η οποία με το ζόρι έχει 200 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα, ασφαλώς δεν διαθέτει πολλές υποδομές ούτε υπηρεσίες που έχει κανείς συνηθίσει στην πόλη. Δεν έχει, για παράδειγμα, τράπεζα παρά μόνο ΑΤΜ (και αυτό συχνά ξεμένει από χρήματα, οπότε καλό είναι να έχει κανείς μαζί του αρκετά μετρητά!), ούτε ταξί.
Το τελευταίο πράγμα που περιμένει κανείς να δει στη μισοξεχασμένη Σίκινο, είναι ένα βιβλιοπωλείο χωμένο σε ένα δρομάκι της Χώρας. Και όχι οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, αλλά ένα που θα το ζήλευε ακόμη και η Αθήνα. Πρόκειται για το «σηματολόγιον» (από την ομώνυμη συλλογή με ρήσεις του Οδυσσέα Ελύτη) του Στέλιου Ρογκάκου, του ανθρώπου που το δημιούργησε και το λειτουργεί, σε συνεργασία με τη Μαλαματένια Τσεβά, «μια ευφυέστατη νέα επιχειρηματία, η οποία αποτελεί το κλειδί για την επιβίωση και την κερδοφορία του εγχειρήματος», όπως λέει ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Το βιβλιοπωλείο, που άνοιξε το 2016 και λειτουργεί από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, εντυπωσιάζει με την υψηλή αισθητική του και με τις υψηλής ποιότητας επιλογές των βιβλίων του, τα οποία αντιστέκονται στις «εύκολες» εμπορικές προτάσεις. Οι Έλληνες επισκέπτες της Σικίνου μπορεί να είναι σίγουροι ότι θα βρουν εδώ καλά βιβλία, που και στο βιβλιοπωλείο μιας μεγάλης πόλης μπορεί να μην βρουν. Αλλά και οι ξένοι τουρίστες όλο και κάτι θα βρουν στη γλώσσα τους.
Είναι σημαντικό και ασυνήθιστο για επαρχιακό κατάστημα του είδους του ότι δεν είναι βιβλιοχαρτοπωλείο (κάτι που θα το βοηθούσε εμπορικά), αλλά αμιγές βιβλιοπωλείο, που πουλάει μόνο βιβλία και τίποτε άλλο και μάλιστα επιλεγμένα και «ψαγμένα».
