Την πρώτη του ποιητική συλλογή εξέδωσε αυτές τις ημέρες 23χρονος Ροδίτης που πάσχει από σύνδρομο Down.
Πρόκειται για τον Αναστάσιο (Τάσο) Ιωαννίδη η ποιητική συλλογή του οποίου με τίτλο «Η ζωή μου μέσα από τα ποιήματα μου» παρουσιάστηκε στο χωριό της Λίνδου και σύντομα πρόκειται να παρουσιαστεί και στην πόλη της Ρόδου.
Με τα ποιήματα του ο Τάσος Ιωαννίδης καλεί τον κόσμο να κατανοήσει πώς βλέπει αυτός τα πράγματα, τα συναισθήματα του, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα και την αγάπη.
Ο Τάσος Ιωαννίδης είναι ένας ιδιαίτερα αγαπητός άνθρωπος στην τοπική κοινωνία που διαμένει με την οικογένειά του, στους Πεύκους της Λίνδου, και ο οποίος αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία ότι τα παιδιά με αναπηρίες μπορούν όχι απλώς να έχουν ίσες ευκαιρίες, αλλά να είναι εξίσου δραστήρια και χρήσιμα για το κοινωνικό σύνολο.
Ο Τάσος με τη βοήθεια και της οικογένειάς του, που προσπάθησε να φτιάξει για εκείνον ένα δημιουργικό και ευχάριστο περιβάλλον, ώστε να υποκαταστήσει την ανυπαρξία ανάλογων κρατικών δομών σε μικρές κοινωνίες, έχει αναπτύξει εδώ και αρκετά χρόνια το αίσθημα της προσφοράς και ξεκίνησε την προσπάθεια να αποτυπώσει στο χαρτί τις σκέψεις του από την ηλικία των 12 χρόνων. Είναι ενεργός πολίτης στον τόπο όπου ζει και συμμετέχει σε αρκετές κοινωνικές δραστηριότητες, ενώ παράλληλα εργάζεται στο τουριστικό κατάστημα της μητέρας του.
Ο ίδιος πριν από περίπου δύο χρόνια αποφάσισε να αποτυπώσει στο χαρτί τα συναισθήματα, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες του μέσω της συγγραφής ποιημάτων και το όνειρο του έγινε πραγματικότητα.
Από τότε ξεκίνησε μια προσπάθεια με την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση της Ροδίτισσας συγγραφέως Αναστασίας Κορινθίου και με τον εκδοτικό οίκο με τον οποίο συνεργάζεται (εκδόσεις Υδροπλάνο), ώστε οι σκέψεις να γίνουν βιβλίο και να βρουν τη δικιά τους ξεχωριστή θέση στις καρδιές του ελληνικού αναγνωστικού κοινού.
Με το βιβλίο του, ο Τάσος Ιωαννίδης, φιλοδοξεί να περάσει τα δικά του μηνύματα και να κάνει τον υπόλοιπο κόσμο κοινωνό των συναισθημάτων και άγνωστων πτυχών του εαυτού του. Δηλαδή, πώς αντιλαμβάνεται τον έρωτα, την αγάπη, το νησί στο οποίο κατοικεί, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση παππού – εγγονού.
Μάλιστα αφιερώνει το βιβλίο στη μνήμη του παππού του Αναστάσιου Ιωαννίδη, του οποίου φέρει και το όνομα, καθώς ήταν ο άνθρωπος που, όπως λέει, του δίδαξε διάφορα πράγματα για τη ζωή και ο ένας έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία για τον άλλο. Μαζί του είχε τη δυνατότητα να μοιράζεται τις σκέψεις του και η απώλειά του αποτέλεσε για εκείνον ένα σοκ, η δε απουσία του είναι ακόμη και σήμερα κάτι παραπάνω από αισθητή.
