Τους λόγους για τους οποίους ένα Ι.Χ αυτοκίνητο δεν έχει κατασκευαστεί για να ‘περνά’ μέσα από φωτιές εξηγεί στο “Πρακτορείο FM” ο καθηγητής του ΑΠΘ και διευθυντής Κατασκευαστικού Τομέα και του Εργαστηρίου Μεταλλογνωσίας του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, Νικ. Μιχαηλίδης.
Όπως τονίζει η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία έχει ως κύριο στόχο να συνδράμει ώστε να μειωθούν οι εκπομπές σε διοξείδιο του άνθρακα, να μειωθεί το βάρος των οχημάτων και να βελτιωθεί η αειφορία του, “να έχει π.χ. μικρότερο αντίκτυπο για το περιβάλλον ή ακόμη και να αυξηθεί ο βαθμός ανακυκλωσιμότητας του”.
Ταυτόχρονα, αναφέρει, ένα Ι.Χ σήμερα είναι μια σύνθετη μηχανή υψηλής τεχνολογίας, που όμως δεν έχει σε καμία περίπτωση στις κύριες προδιαγραφές του από τον κατασκευαστή να μπορεί να αποτελέσει “καταφύγιο” σε συνθήκες κρίσιμες, όπως αυτές μιας πυρκαγιάς ή πλημμύρας.
“Τα παραπάνω θέματα αυτά φέρνουν επομένως την επιστήμη της τεχνολογίας των υλικών σε συγκεκριμένα διλήμματα με το κύριο από αυτά να είναι το πως θα χρησιμοποιηθούν ελαφρύτερα υλικά που θα κάνουν το αυτοκίνητο να μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις εκπομπές σε διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό είναι το κυριότερο μέλημα αυτή τη στιγμή και ο κυριότερος τρόπος για να γίνει αυτό αποτελεσματικά δεν είναι μέσω της καύσης των καυσίμων στους κινητήρες, η οποία έχει φτάσει στο όριο της, αλλά μέσω της μείωσης του βάρους”, προσθέτει ο κ. Μιχαηλίδης, εξηγώντας πως νέα υλικά έχουν εισαχθεί σε πολλαπλά επίπεδα σε κάθε όχημα που θα μπει σε παραγωγή.
“Τα υλικά επομένως που χρησιμοποιεί η αυτοκινητοβιομηχανία είναι σύνθετα υλικά, που μειώνουν μεν το βάρος, είναι ωστόσο πιο ευαίσθητα στη φωτιά. Χρησιμοποιούνται π.χ. ίνες από φυσικά υλικά, σήμερα είναι αυτές που χρησιμοποιούνται για τα σύνθετα υλικά κυρίως ως ενισχυτικές φάσεις (σ.σ. στη διαδικασία της κατασκευής), όπως ίνες από μπανανόδεντρο, ίνες από κάνναβη”, περιγράφει ο διευθυντής του Κατασκευαστικού Τομέα και του Εργαστηρίου Μεταλλογνωσίας του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ.
Δεν μπορεί ένα αυτοκίνητο “να θεωρείται μέσο προστασίας από πυρκαγιά, ούτε από πλημμύρα”
“Είναι αυτές οι ουσίες που χρησιμοποιούνται σε σύνθετα υλικά για τμήματα όπως τα καπάκια, τις επενδύσεις και διάφορα τέτοια εξαρτήματα ενός αυτοκινήτου, τα οποία χρειάζονται για να καλύψουν κάποιον όγκο” σημειώνει και εξηγεί πως κάποια από αυτά τα υλικά ωστόσο “είναι αρκετά εύφλεκτα ή η θερμοκρασία ανάφλεξης τους είναι αρκετά χαμηλή”.
Σε μεγάλο βαθμό, σήμερα, έχουμε και το “τέλος” των πιο παραδοσιακών υλικών. “Οι χάλυβες τείνουν να αντικατασταθούν όσο το δυνατόν από ελαφρύτερα κράματα, όπως το αλουμίνιο, το οποίο έχει σαφώς χαμηλότερη θερμοκρασία τήξης, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται πολύ πιο εύκολα, αυτή η άμορφη μάζα υλικών, να ‘εξαφανίζονται’ ενδεχομένως οι ζάντες του αυτοκινήτου μετά από μια φωτιά, αφού μπορεί να είναι κατασκευασμένες από κάποια κράματα αλουμινίου ή μαγνησίου, που έχουν χαμηλότερη θερμοκρασία τήξης.
Μια πυρκαγιά μπορεί να ανεβάσει σε πολύ υψηλότερους βαθμούς τη θερμοκρασία, ενώ πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι ένα αυτοκίνητο μεταφέρει καύσιμα και η φλόγα από αυτό το καύσιμο μπορεί να ‘πιάσει’ ακόμη και τους 1000 με 1200 βαθμούς Κελσίου ή ακόμη και να προκαλέσει έκρηξη”, τονίζει ο Έλληνας καθηγητής.
Κατά τον κ. Μιχαηλίδη δεν μπορεί επ’ ουδενί ένα αυτοκίνητο “να θεωρείται μέσο προστασίας από πυρκαγιά, ούτε από πλημμύρα” και σε μια δύσκολη συγκυρία θα πρέπει οι πολίτες να αναζητήσουν ψύχραιμα άλλους τρόπους προστασίας από αυτά τα φαινόμενα.
“Το αυτοκίνητο είναι μέσο μεταφοράς και αυτό θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Θα πρέπει να προσέχουμε και να λαμβάνουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα όταν οδηγούμε και από εκεί και πέρα, αν θέλουμε να προστατευτούμε θα πρέπει να δούμε ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος.
Η φωτιά σίγουρα δεν είναι το φαινόμενο από το οποίο θα μπορεί κανείς να προστατευτεί μέσα σε ένα αυτοκίνητο” καταλήγει ο καθηγητής του ΑΠΘ.
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ
