Εκτεταμένο αφιέρωμα στον Στέφαν Γκράλερτ, τον Γερμανό που συγκινήθηκε από την τραγωδία στην Αττική και έσπευσε να βρεθεί στο πλευρό των πυρόπληκτων, φιλοξενεί η DW. Αναλυτικά όσα αναφέρει:
Ο Στέφαν Γκράλερτ έσπευσε να αναλάβει δράση. Στη θέα των τραγικών εικόνων από την Αττική πήρε την αυθόρμητη και ανιδιοτελή πρωτοβουλία να συγκεντρώσει στο Όπλαντεν είδη πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες.
Οι εικόνες της πύρινης καταστροφής μεταδίδονταν σε όλα τα γερμανικά δελτία ειδήσεων εκείνες τις μέρες. Η τραγωδία στην ανατολική Αττική δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη ούτε στη Γερμανία. Το ανθρώπινο δράμα που άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο ορατό καθώς έσβηναν οι φλόγες κινητοποίησε πολλούς ανθρώπους. Ένα κύμα αυθόρμητης και ανιδιοτελούς αλληλεγγύης εξαπλώθηκε στην Ελλάδα, καλύπτοντας εν πολλοίς τις ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού. Πρωτοβουλίες στήριξης των πυρόπληκτων υπήρξαν και στη Γερμανία, με τις ελληνικές κοινότητες της χώρας να παίζουν καθοριστικό ρόλο στο κάλεσμα για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και στην οργάνωση της μεταφοράς των δωρεών προς την Ελλάδα.
Επειδή είσαι 2.500 χλμ. μακριά δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να βοηθήσεις. Κάπως έτσι φαίνεται ότι σκέφτηκε και ο Στέφαν Γκράλερτ από το Όπλαντεν, o οποίος είχε την ιδέα στα τέλη Ιουλίου να απευθύνει κάλεσμα με ανάρτησή του στο Facebook προκειμένου να συγκεντρωθούν είδη πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες.
«Βασικά η ιδέα μου ήρθε επειδή είμαι και ο ίδιος οικογενειάρχης. Σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι δεν έχασαν απλά τα ρούχα τους, το σπίτι ή τα έπιπλά τους. Το πιο λυπηρό είναι κατά τη γνώμη μου όταν ένας άνθρωπος χάνει εξαιτίας μιας τέτοιας καταστροφής την ταυτότητά του. Ο καθένας από εμάς έχει ίσως τις φωτογραφίες του από όταν ήταν μωρό, τα πρώτα αθλητικά του παπούτσια, την πρώτη πιπίλα –πολλά τέτοια μικροπράγματα που μπορεί να έχει συλλέξει κανείς στα χρόνια της ενηλικίωσης ενός παιδιού έχουν πλέον εξαφανιστεί», λέει ο 50χρονος άνδρας μιλώντας στη DW.
Μεγάλη ανταπόκριση
Ο Στέφαν Γκράλερτ το συζήτησε με τη σύζυγό του. «Θα πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσει κανείς», σκέφτηκε. Ανάμεσα στους φίλους του είναι και πολλοί Έλληνες, τους οποίους γνώρισε από τα σχολικά του χρόνια ή από την περίοδο που έπαιζε ποδόσφαιρο. Δύο έλληνες φίλοι του, η Λίλιαν Ρούσου και ο Κώστας Τιρέλης, τον βοήθησαν να υλοποιήσει με επιτυχία το εγχείρημά του. «Αυτοί οι δύο βρίσκονταν πάντα στο πλευρό μου. Ο Κώστας μερίμνησε αργότερα και για τη μεταφορά – πήγε τα πράγματα στο κεντρικό σημείο συγκέντρωσής τους, στο Μενχενγκλάντμπαχ. Τώρα είναι σε κάθε περίπτωση καθοδόν προς την Ελλάδα», λέει.
Η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα του Στέφαν Γκράλερτ ήταν μεγάλη. Το υπόγειό του, όπου αποθήκευσε προσωρινά τις δωρεές, γέμισε ταχύτατα. Οι γενναιόδωρες προσφορές του κόσμου τον έκαναν να απευθύνει στις αρχές Αυγούστου και δεύτερο κάλεσμα για συλλογή βοήθειας. Για όσους ήθελαν, αλλά δεν πρόλαβαν να συνεισφέρουν την πρώτη φορά, όπως μας λέει.
«Κάποιος πρέπει να πάρει πρωτοβουλία»
Εκτός του Στέφαν Γκράλερτ, που πήρε δυναμική πρωτοβουλία να βοηθήσει τους πυρόπληκτους, πολλοί Γερμανοί έδειξαν ενδιαφέρον προκειμένου να συμπαρασταθούν και αυτοί με κάποιον τρόπο στους πληγέντες. Αυτό επιβεβαίωσε στην DW η Καλλιόπη Κρητικού, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας του Μπρυλ -μεταξύ Κολωνίας και Βόννης- όπου συγκεντρώθηκαν είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία μεταφέρθηκαν εν συνεχεία στην Ελλάδα.
Ίδια εικόνα μας μετέφερε και η Ελευθερία Τσιάρτα, εθελόντρια στο γραφείο της Ελληνικής Κοινότητας στο Βερολίνο, όπου επίσης συγκεντρώθηκαν είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και χρήματα που προορίζονται για κάποιο ίδρυμα για παιδιά ή για ανθρώπους τρίτης ηλικίας στις πληγείσες περιοχές. Ακόμη «μας προσέγγισαν κάποιοι Γερμανοί που είχαν άδεια σπίτια στην Ελλάδα και προθυμοποιήθηκαν να τα παραχωρήσουν» εφόσον υπήρχε ανάγκη για προσωρινή φιλοξενία πληγέντων, μας είπε η Ελευθερία Τσιάρτα.
Μπορούν άραγε αυθόρμητες και ανιδιοτελείς πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, όπως αυτή του Στέφαν Γκράλερτ, να επιδράσουν θετικά στις ταλαιπωρημένες από τα χρόνια της κρίσης ελληνογερμανικές σχέσεις; «Δεν είμαι από τους ανθρώπους που επηρεάζονται από τέτοια πράγματα», σπεύδει να μας ξεκαθαρίσει, διαχωρίζοντας την πολιτική από τις σχέσεις ανάμεσα στους δύο λαούς. Εκτιμά ωστόσο ότι η κίνησή του έχει θετικό αντίκτυπο. «Αυτός ήταν ο στόχος μου: να βοηθήσω ανθρώπους- ανεξάρτητα από το αν είμαι Γερμανός ή οτιδήποτε. Κάποιος πρέπει να πάρει πρωτοβουλία και σε αυτήν την περίπτωση ήμουν εγώ».
