Μια σειρά από εύλογα ερωτήματα, που έχουν και γενικότερη στόχευση, καθώς δεν αφορούν μόνο στη δολοφονία των δύο αστυνομικών στο Νοσοκομείο Νίκαιας από τον περιβόητο Κώστα Πάσσαρη, αλλά και στην κατάσταση που διαχρονικά υπάρχει στις φυλακές της χώρας, θέτουν οι πληρεξούσιοι συνήγοροι των οικογενειών των θυμάτων του Πάσσαρη.
Με ανακοίνωσή τους, μια ημέρα πριν την έκδοση της απόφασης στη δίκη του απόντα Κώστα Πάσσαρη (δεν εκδόθηκε από τις ρουμανικές αρχές όπου κρατείται), οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής, Ανδρέας και Αλέξης Αναγνωστάκης, θέτουν ευθύς αμέσως τα δύο βασικότερα ερωτήματα:
Ποιος προμήθευσε -τότε- τα χέρια του κακοποιού με το όπλο με το οποίο πυροβόλησε τους αστυνομικούς;
Ποιος έλυσε τα χέρια του από τις χειροπέδες, ώστε να καταφέρει τελικά να δραπετεύσει από το νοσοκομείο στο οποίο είχε μεταχθεί από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου κρατείτο;
Αναφέρουν συγκεκριμένα οι δύο δικηγόροι στην ανακοίνωση τους:
«Την 9-5-2019, προφανώς τελειώνει, η δίκη του Κωνσταντίνου Πάσσαρη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών. Και προβλέπεται πως θα δημοσιευτεί και η Απόφαση.
Κρίσιμη έρευνα για το Δικαστήριο στην Διάσκεψή του, αποτελεί, το “ποιος προμήθευσε, τα δεμένα χέρια του Μακελάρη με το όπλο που σκότωσε στο Νοσοκομείο, τους δύο συνοδούς Αστυνομικούς” και τραυμάτισε σοβαρά τον Σωφρονιστικό υπάλληλο των φυλακών Κορυδαλλού, που επίσης τον συνόδευε, άοπλος. Ποιος και πώς έλυσε τα χέρια του από τις χειροπέδες, επιτόπου, μέσα στο Νοσοκομείο».
Κατά τους υπερασπιστές των οικογενειών των Αστυνομικών, Ανδρέα Αναγνωστάκη και Αλέξη Αναγνωστάκη, το όπλο, γεμάτο σφαίρες και τα κλειδιά των χειροπέδων, τα είχε μαζί του ο μακελάρης, από τον Κορυδαλλό.
Γιατί, όπως εξηγούν, κατά την εναλλαγή κλούβας στα Δικαστήρια της Ευελπίδων και κατά την κάθοδο και διαδρομή στο νοσοκομείο, τον συνόδευαν οι αστυνομικοί που σκότωσε. Και δεν τον όπλισαν, ούτε τον έλυσαν εκείνοι!
Η λειτουργία των φυλακών
Στη συνέχεια της ανακοίνωσης, οι δύο νομικοί επισημαίνουν:
«Η φυλακή λειτούργησε και τότε όπως λειτουργούσε συνέχεια. Και όπως λειτουργεί και σήμερα. Μαφία του Κορυδαλλού. Π.χ. με όμοιους τρόπους, σχετικά με τους 18 θανάτους μέσα σε 6 μήνες κρατουμένων στον Κορυδαλλό. Με τις δολοφονίες προσφάτως μέσα σ’ αυτές, δύο Αλβανών. Με τη δολοφονία του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου εκτός Κορυδαλλού, αλλά με εντολές, από εκεί. Με την αποτυχούσα οργάνωση, αιματηρής απόδρασης κρατουμένων σ’ αυτές, κακοποιών, κατά τη διάρκεια μεταγωγής τους σε νοσοκομείο, με συνεργούς τους που θα ήταν ντυμένοι Αστυνομικοί κ.λ.π.
Το αποτέλεσμα της απόφασης του Δικαστηρίου, θα είναι μία αναγνώριση της θυσίας των δύο αστυνομικών (Αλεβιζόπουλου -Δρακόπουλου) και των φρικτών συνεπειών, στις οικογένειές τους.
Θυσία σε μία φάση, της κοινωνικής και ανθρώπινης αστυνομικής προσφοράς και συμπεριφοράς. Αφού οι αστυνομικοί οδηγούσαν υποτίθεται ασθενή-κατάδικο, στο νοσοκομείο για διάγνωση και θεραπεία. Χωρίς δεμένα τα χέρια πίσω. Αλλά μπροστά.
Για να μπορεί μερικά να χρησιμοποιεί τα χέρια του, για τις άμεσες ανάγκες του.
Και χωρίς να οπλοφορούν ο αστυνομικός Δρακόπουλος και ο σωφρονιστικός υπάλληλος.
Επίσης χωρίς ο ένας που οπλοφορούσε να του ανταποδώσει, έστω και τραυματίας, τους πυροβολισμούς. Και να τον σκοτώσει ενώ μπορούσε.
Το γεγονός αποτελεί ύψιστη αστυνομική θυσία, την ώρα του καθήκοντος και ένεκα αυτού ερωτάται:
Η Ηγεσία της τουλάχιστον, την έχει εκτιμήσει έτσι; Γιατί, μεταξύ των άλλων, δεν έχει καμία παρουσία στο ακροατήριο για παρακολούθηση και ενημέρωση! Πλην της αναγκαίας Φρουράς, που υπάρχει βέβαια, για άλλους λόγους…!».
