Απαγορεύεται με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το κάπνισμα στους προβλεπόμενους χώρους των κέντρων διασκεδάσεως άνω των 300 τμ. καθώς και στα καζίνο.
Σχετική προσφυγή είχαν κάνει στο ΣτΕ η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Μήνυμα Ζωής» και τρεις πολίτες ζητώντας την ακύρωση υπουργικής απόφασης του 2011 για τον καθορισμό των όρων και των προϋποθέσεων λειτουργίας των χώρων καπνιζόντων των κέντρων διασκεδάσεως με μουσική άνω των 300 τ.μ. και των καζίνο.
Το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ επισημαίνει στην απόφασή του ότι η επίμαχη εξαίρεση θεσπίστηκε βάσει οικονομικού κριτηρίου και μάλιστα του άκαμπτου κριτηρίου της καταβολής 200 ευρώ ανά τ.μ. μέχρι και το ½ του συνολικού εμβαδού του καταστήματος.
Κατά συνέπεια, όσο μεγαλύτερο είναι το εμβαδόν των κλειστών ή στεγασμένων χώρων των καζίνο και των κέντρων διασκεδάσεως για τους καπνίζοντες, «τόσο μεγαλύτερο όφελος προκύπτει για τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ αντίθετα τόσο λιγότερο εξυπηρετείται ο σκοπός της μείωσης της κατανάλωσης καπνού και της έκθεσης σ’ αυτόν στον οποίο αποβλέπει η διεθνής σύμβαση της 21ης Μαίου 2003 της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για τον έλεγχο του καπνού» η οποία κυρώθηκε με το νόμος 420/2005.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας αναφέρουν στην απόφασή τους ότι «η εν λόγω εξαίρεση από την απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος δεν θεσπίστηκε επί τη βάσει κριτηρίων προκυπτόντων από την επίμαχη διεθνή σύμβαση, αλλά αντιθέτως υπαγορεύθηκε από δημοσιονομικούς λόγους, ήτοι λόγους που παρίστανται κατ’ εξοχήν απρόσφοροι για την εξυπηρέτηση των επιδιωκομένων από τη διεθνή σύμβαση σκοπών».
Και άρα η διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 3986/2011 είναι ανίσχυρη ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις της κυρωθείσας με το νόμο 3420/2005 διεθνής σύμβαση, η οποία έχει επαυξημένη ισχύ έναντι κάθε αντίθετης διάταξης της εσωτερικής έννομης τάξης».
Συνεπώς, καταλήγει το ΣτΕ, η προσβαλλόμενη κοινή υπουργική απόφαση, όπως τροποποιήθηκε είναι μη νόμιμη και ως εκ τούτου πρέπει να ακυρωθεί.
