Στις 23 Ιανουαρίου του 2019 προσδιορίστηκαν να συζητηθούν στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας οι αιτήσεις Σωματείων συνταξιούχων –του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, του ΕΤΑΤ (ήδη ΕΤΕΑ) και άλλων– κατά της άρνησης της Κυβέρνησης να εφαρμόσει –τρία χρόνια μετά– μια σειρά από αποφάσεις που εξέδωσε το 2015 η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, με τις οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) οι περικοπές που έγιναν το 2012 στις συντάξεις, κύριες και επικουρικές, του ιδιωτικού τομέα.
Υπενθυμίζεται ότι για τις επίμαχες περικοπές, που έγιναν κατ’ επιταγή μνημονιακών νόμων –3845/2010, 3863/2010, 4024/2011, 4038/2012 κ.λπ. με το σκεπτικό της αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας– και του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015 (νόμος 3985/2011), η Ολομέλεια του ΣτΕ είχε αποφανθεί ότι προσκρούουν σε συνταγματικές αρχές όπως είναι αυτές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη και σε άλλες επιταγές του Συντάγματος, όπως είναι τα άρθρα 2, 4, 22, 25, 106.
Σύμφωνα με τις εν λόγω αποφάσεις μάλιστα, όλες οι συντάξεις του ιδιωτικού τομέα πρέπει να επανέλθουν στα επίπεδα του 2012, ενώ το κράτος οφείλει να συνδράμει στα Ταμεία για την καταβολή των επικουρικών συντάξεων, εάν αυτά δεν έχουν κεφάλαια, παρά τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος που νομοθετήθηκε το 2010.
Όπως είχε κρίνει σχετικά η Ολομέλεια του ΣτΕ πριν γίνουν οι συγκεκριμένες περικοπές (του 2012), θα έπρεπε να είχε προηγηθεί επιστημονική μελέτη για τις επιπτώσεις που θα υπάρχουν στο βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων από τις περικοπές των συντάξεων, αλλά και για την αναγκαιότητα των περικοπών αυτών.
Αντίθετα, η Ολομέλεια του ΣτΕ είχε κρίνει ότι με τις περικοπές των συντάξεων των ετών 2010 και 2011 δεν παραβιάστηκαν οι συνταγματικοί κανόνες και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθώς αυτές είχαν γίνει κάτω από την πίεση «όλως εξαιρετικών περιστάσεων» και ήταν επιβαλλόμενες κατά την εκτίμηση της τότε Κυβέρνησης για «άμεση αντιμετώπιση της κρίσεως».
