Η Ακαδημία Αθηνών εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήριά της για την κοίμηση ενός σπουδαίου Ιεράρχη και επίτιμου μέλους της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Αναρτά μεσίστιο τη σημαία του Μεγάρου της για τρεις ημέρες από την αναγγελία της κοίμησής του.
Ο αείμνηστος ιεράρχης, κυρός Αναστάσιος, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1929. Σπούδασε Θεολογία, Θρησκειολογία και Αφρικανολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μαρβούργου και Αμβούργου. Έγινε διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Alexander von Humboldt. Διετέλεσε καθηγητής Ιστορίας των Θρησκευμάτων στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε για δύο δεκαετίες, και διατέλεσε διευθυντής του τομέα Θρησκειολογίας και Κοινωνιολογίας, καθώς και Κοσμήτωρ της Σχολής. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας και Φιλοσοφίας σε πολλά πανεπιστήμια ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Πανεπιστημίων Brookline Ma., Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Ιωαννίνων και της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.
Ανέπτυξε αξιοσημείωτη ιεραποστολική δράση στην Κένυα και σε άλλες αφρικανικές χώρες. Υπήρξε Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και Πρόεδρος της Συνέλευσης Παγκοσμίου Ιεραποστολής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών.
Ως Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, πέτυχε την ανασυγκρότηση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε μια κρίσιμη εποχή. Δημιούργησε πάνω από 400 ενορίες, ίδρυσε ιερατικές σχολές και ανέπτυξε προγράμματα στους τομείς εκπαίδευσης, υγείας, κοινωνικής πρόνοιας, αγροτικής ανάπτυξης, πολιτισμού και οικολογίας.
Για το έργο του, έλαβε πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων τον Χρυσό Σταυρό μετά δάφνης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1994) και τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας (1997). Υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1993 και επίτιμο μέλος από το 2006.
Μόχθησε για την ανάδειξη της σημασίας της αλληλεγγύης και της ανεκτικότητας, επισημαίνοντας ότι «η θρησκεία είναι θείο δώρο για να μαλακώνει τις καρδιές, να επουλώνει τις πληγές και να φέρνει ειρηνικά τους ανθρώπους πλησιέστερα».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ