Ελατοδάση, ανοιχτοί ορίζοντες, καθαρός αέρας και δροσερές ανάσες, πανέμορφα χωριά και παραδοσιακοί οικισμοί που αναδύονται στις πλαγιές των βουνών της Πίνδου, κρυμμένα μυστικά της φύσης, η κοιλάδα του Αχελώου – όλα αυτά δημιουργούν μια μαγευτική εικόνα για τον επισκέπτη στην ορεινή Άρτα, στον Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη.
Αφήσαμε την αστική ζωή της Άρτας και κατευθυνθήκαμε προς τα ανηφορικά δρομάκια του βουνού.
Η διαδρομή είναι όμορφη και ανήφορη, με τη θέα της φύσης να αποζημιώνει τους επισκέπτες σε κάθε στροφή. Μετά από 57 χιλιόμετρα, φτάνουμε στο Αστροχώρι, ένα χωριό που αναδεικνύεται σε σημείο αναφοράς της περιοχής, καθώς βρίσκεται κεντρικά μέσα στον ορεινό όγκο και αποτελεί αφετηρία για εξερευνήσεις σε αυτήν την ανεξερεύνητη γη.
Στο Αστροχώρι συναντήσαμε τον Διογένη Δήμου, ένα νεαρό δημοτικό σύμβουλο που ευχαρίστως μας ξενάγησε στην περιοχή. Όπως μας ανέφερε, αν και μεγάλωσε στην Αθήνα, επέστρεψε με την οικογένειά του στο Αστροχώρι, επιδιώκοντας να προάγει τον τόπο του ως εναλλακτικό προορισμό, προκειμένου να μην ατονήσει.
«Βλέποντας όλα αυτά τα χρόνια, ότι ο τόπος μου αδειάζει, σιγά-σιγά ερημώνει, πιστεύω πως μπορώ να προσφέρω ως νέος άνθρωπος ανανέωση στον τόπο μου. Εδώ είναι μια άλλη Ελλάδα, η ορεινή Ελλάδα με τις άγνωστες ομορφιές της, την ποικιλία, τα ποτάμια, τους λοφίσκους, τα φαλακρά βουνά και τα μεγάλα ελατοδάση…», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Ξεκινήσαμε την «εξερεύνηση» της περιοχής με οδηγό τον Διογένη, ο οποίος μας προσέφερε μια μοναδική εμπειρία στις «κολυμπήθρες», τις σούδες, όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι, σε παραπόταμο του Διχομερίτη ποταμού. Κατευθυνθήκαμε προς τα Ριτσιανά, μια δροσερή διαδρομή 5 χιλιομέτρων μέσα στα έλατα, και μάθαμε ότι ο Διχομερίτης ποταμός πηγάζει από τα Αθαμανικά όρη και εκβάλει στην τεχνητή λίμνη του φράγματος Πουρναρίου.
Μετά από μια κατηφόρα, το αυτοκίνητο σταματά και αντικρίζουμε ένα μικρό φαράγγι. Δίπλα στη ροή του ποταμού και ανάμεσα σε γεωμετρικούς σχηματισμούς βράχων, μας καλεί μια φυσική πισίνα με γαλαζοπράσινα νερά. Ακολουθώντας τις οδηγίες του ξεναγού, ξεκινάμε την εξερεύνηση του φαραγγιού. Περπατάμε πάνω σε σταθερές μεγάλες πέτρες, εντός και πέριξ του ποταμού, για να φτάσουμε στη μεγάλη κολυμπήθρα με τον καταρράκτη. Το τοπίο είναι πραγματικά μαγευτικό, μια θεϊκή δημιουργία. Πρόκειται για έναν τόπο που προσφέρεται για κολύμπι, πεζοπορία και για ζωή γεμάτη ανέγγιχτη φυσική ομορφιά.
Οι Σούδες βρίσκονται 1,2 χιλιόμετρα από την πλατεία των Ριτσιανών.
Ο Διογένης Δήμου, μας ενημερώνει ότι η διαδικασία αναδείξεως του φυσικού αυτού αξιοθέατου είναι σε εξέλιξη. Πρόσφατα, έγιναν έργα βελτίωσης του δρόμου και τοποθετήθηκαν πινακίδες, διευκολύνοντας έτσι την πρόσβαση των επισκεπτών.
Αφήσαμε τις Σούδες και σε λίγα χιλιόμετρα, η θέα της κοιλάδας του Αχελώου είναι εντυπωσιακή. Η στάθμη του ποταμού έχει υποχωρήσει, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό ανάγλυφο μεταξύ του βουνού και του κάμπου. Ο ποταμός λειτουργεί ως φυσικό σύνορο των Νομών Άρτας, Τρικάλων και Καρδίτσας. Σε πολλά σημεία της ροής του, σχηματίζονται μικρές παραλίες, όπου οι ντόπιοι απολαμβάνουν τις δροσερές βουτιές τους το καλοκαίρι.
Ο στόχος είναι να προωθηθεί ο τόπος μου ως εναλλακτικός προορισμός για διακοπές, υπογραμμίζει ο Διογένης, σύμφωνα με τις πολλές διαθέσιμες δραστηριότητες στην περιοχή. Ωστόσο, επισημαίνει ότι οι υποδομές δεν είναι ακόμη επαρκείς, αν και αναδύονται σιγά-σιγά κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
Κατά την επιστροφή μας προς το Αστροχώρι, επισκεφθήκαμε παλιούς νερόμυλους και νεροτριβές, μνημεία από την προβιομηχανική εποχής, που χρειάζονται συντήρηση και αναπαλαίωση, αναμφίβολα, προκειμένου να διατηρηθεί ο πολιτισμός της περιοχής και να επιστραφεί στα αξιοθέατα.
Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει σε ένα παλιό πετρόχτιστο σχολείο. Είναι το 2ο Δημοτικό Αστροχωρίου, όπως διακρίνεται από την παλαιά πινακίδα. Μια εποχή, ο χώρος αυτός ήταν γεμάτος από παιδικές φωνές. Στις δεκαετίες του ’60 και ’70, οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή, αναζητώντας πιο ευνοϊκές συνθήκες ζωής στις μεγαλουπόλεις. Οι τάξεις αποτελούν «ζωντανούς μάρτυρες» εκείνης της εποχής, με ξύλινα θρανία, μαυροπίνακες και παλιές αφίσες από τις εθνικές επετείους, που αποπνέουν το άρωμα της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Με μια μικρή χρηματοδότηση, όπως μας λέει ο Διογένης Δήμου, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα Μουσείο Σχολικής Ζωής.
Δίπλα στο σχολείο και πάνω από ένα ρέμα με κρύα νερά και υπεραιώνια πλατάνια, υψώνεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας, ο οποίος κτίστηκε το 1860 στο καθολικό ενός παλιού μοναστηριού, το οποίο λεηλάτησε ο Κουρτ πασάς.
Καθώς επιστρέφουμε στο Αστροχώρι, ο Διογένης Δήμου υπογραμμίζει ότι η ορεινή Άρτα είναι ένας τόπος που αξίζει να ανακαλυφθεί. Διαθέτει φυσικές ομορφιές, ιστορία και πολιτισμό που παραμένουν άγνωστα εξαιτίας του ελλείμματος ευκαιριών μέχρι σήμερα.
Προσπαθεί επίσης να ενθαρρύνει νέους ανθρώπους στην περιοχή, έτσι ώστε με την συνεργασία, το εθελοντικό πνεύμα και την υποστήριξη της Πολιτείας να προωθηθεί ο τόπος ως τουριστικός προορισμός.
