Αρκετές χώρες του πλανήτη αντιμετωπίζουν με σπασμωδικές κινήσεις την ολοένα και αυξανόμενη αστυνομική βία, με το φαινόμενο να έχει… εισαχθεί και στην Ελλάδα, όπου μια σειρά γεγονότων μάλλον είναι αναγκαίο να προβληματίσει τους αρμόδιους φορείς.
Του Γιώργου Φακή
Είναι γεγονός ότι πριν από την εποχή των μνημονίων, από τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, είχαν φανεί τα πιο έντονα «σημάδια» της πορείας πάνω στην οποία βάδιζε και συνεχίζει να βαδίζει η ΕΛΑΣ. Ένα παιδί στα 15 του χρόνια δολοφονήθηκε από αστυνομικό. Γράφεις τη συγκεκριμένη φράση και τρέμει το χέρι σου. Πέρασαν 15 χρόνια από τότε και όμως οι μνήμες δεν μπορούν να σβηστούν. Στη συνέχεια ήρθαν στην Ελλάδα τα μνημόνια και η οικονομική κρίση, με τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους των πόλεων και να διαδηλώνει, διατρανώνοντας την αντίθεσή του σε αυτό το έκτρωμα, το οποίο αποτέλεσε τη θλιβερή συνέχεια του «λεφτά υπάρχουν», οδηγώντας πολλούς να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Σε κάθε πορεία τότε, η αστυνομία ήταν εκεί για να εκτελέσει… πιστά το έργο της. Χημικά στο Σύνταγμα, χημικά στο Άγαλμα του Βενιζέλου, χημικά όπου υπήρχε διαδήλωση, ακόμα και εκεί που έδιναν βροντερό «παρών» μικρά παιδιά. «Μα τι θέλουν τα μικρά παιδιά σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας» αναρωτιούνται πολλοί. Ανάξια οποιουδήποτε σχολιασμού αυτή η σκέψη. Τα χρόνια πέρασαν, οι συγκεντρώσεις και οι πορείες άλλοτε ήταν συχνές και άλλοτε σπάνιες, ωστόσο σίγουρα συχνές ήταν οι επιθέσεις των ΜΑΤ -και όχι μόνο- προς πολίτες που ήθελαν να εκφράσουν την αγανάκτησή τους με ειρηνικό τρόπο, όπως την εποχή που ξεκίνησαν οι πλειστηριασμοί. Αργότερα, άλλο ένα τραγικό περιστατικό ήρθε να προστεθεί στη μακρά λίστα, με τον θάνατο του Βασίλη Μάγγου να συγκλονίζει τη χώρα, καθώς ο 27χρονος είχε δεχτεί άγρια επίθεση από ΜΑΤ κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης αλληλεγγύης, λίγο διάστημα νωρίτερα.
Τρανταχτό παράδειγμα τα όσα έγιναν στη Νέα Σμύρνη πριν δύο χρόνια εν μέσω κορωνοϊού, με το σκηνικό να είναι τρομακτικό και να θυμίζει ταινία με έντονη χρήση βίας, εξ Αμερικής ορμώμενη. Τους προηγούμενους μήνες οι κινητοποιήσεις και τα καλέσματα για συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ήταν πολύ συχνά, με τον κλάδο των καλλιτεχνών να προχωρά σε μαζικές καταλήψεις κτηρίων, σε διάφορες περιοχές της χώρας, με τα ΜΑΤ να είναι πάλι εκεί για να δημιουργήσουν… χάος. Λίγο αργότερα, τον Μάρτιο, έγινε ένα από τα σοβαρότερα σιδηροδρομικά δυστυχήματα της Ευρώπης. Η σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών μετωπικά προκάλεσε τον θάνατο 57 ατόμων, ενώ έφερε στην επιφάνεια τις ελλείψεις στο κομμάτι της ασφάλειας του σιδηρόδρομου. Πολίτες κάθε ηλικίας ξεχύθηκαν στους δρόμους, αντέδρασαν με μαζικές συγκεντρώσεις και με συμβολικές ενέργειες έδειξαν πως οι ζωές που χάθηκαν δεν θα ξεχαστούν.
Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη έγιναν επεισόδια, τα χημικά ξοδεύονταν σαν να έληγαν την επόμενη μέρα, η ατμόσφαιρα αποπνικτική και το σκηνικό γνώριμο από χρόνια. Στην πόλη μας, σε σημείο πολύ κοντά στην Αρχαία Αγορά, η αστυνομία περικύκλωσε πολίτες και δημοσιογράφους και άρχισε να χτυπά στο ψαχνό, με τα δακρυγόνα -για άλλη μια φορά- να μην λείπουν από το κατά τα άλλα φτωχό ρεπερτόριο. Όλα αυτά μετά από μία μεγαλειώδη πορεία για τα Τέμπη, η οποία ξεκίνησε από το Άγαλμα του Βενιζέλου, κατευθύνθηκε μέσω της Τσιμισκή προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό και από εκεί κατέληξε στο ΥΜΑΘ. Χιλιάδες κόσμου ήταν εκεί, όλα κυλούσαν ήρεμα, ώσπου έπρεπε κάποια στιγμή να… γίνει και κάτι για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος.
Πάμε και στο σήμερα. Φωτιές και πλημμύρες έχουν πλήξει τη χώρα το φετινό καλοκαίρι. Η Θεσσαλία «βούλιαξε» από τη μανία της κακοκαιρίας «Daniel», καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών και άνθρωποι έχουν χάσει οριστικά τα σπίτια που με τόσο κόπο έχτισαν. Μετά από αυτές τις μαύρες ημέρες, οι πολίτες του κάμπου αποφάσισαν να αντιδράσουν. Βγήκαν στους δρόμους, σήκωσαν πανό, φώναξαν συνθήματα. Στη Λάρισα την Τρίτη (12/9) όλα προχωρούσαν ήρεμα, με το κάλεσμα να δίνεται στις 6 το απόγευμα και την πορεία να ξεκινά μία ώρα αργότερα. Τίποτα δεν προμήνυε ότι θα γίνει χρήση χημικών, από τη στιγμή που το μόνο που έκαναν οι διαδηλωτές ήταν να φωνάζουν συνθήματα.
Ωστόσο, πάλι ένας… πρόθυμος με στολή βρέθηκε να ψεκάσει με χημικά και τα πνεύματα οξύνθηκαν, όμως με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων το συμβάν έληξε μετά από 2-3 λεπτά. Στόχος των πολιτών της Λάρισας ήταν η πορεία να μην διαλυθεί και να φτάσει μέχρι τον τελικό προορισμό της, περνώντας από κεντρικούς δρόμους της πόλης. Πάντως και εδώ οι διαδηλωτές λογάριασαν χωρίς τα ΜΑΤ, αφού έγινε ευρεία χρήση χημικών και κρότου λάμψης μέσα στο κέντρο της πόλης, από όπου περνούσαν μικρά παιδιά. Από ένα σημείο στο οποίο υπάρχουν πολλά φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, αλλά και καταστήματα εστίασης.
Η ένταση γενικεύτηκε, οι αστυνομικοί χτυπούσαν όποιον περνούσε από μπροστά τους, χωρίς να λογαριάζουν το οτιδήποτε. Σε ένα από αυτά τα σημεία ένας άνδρας της αστυνομίας επιτέθηκε σε εμένα, την ώρα που κρατούσα κινητό στα χέρια και κατέγραφα τα όσα συνέβαιναν. Μάλιστα, το άλλο χέρι μου ήταν στα μάτια, διότι με τα πολλά δακρυγόνα μετά βίας τα κρατούσα ανοιχτά. Ο εν λόγω αστυνομικός με πλησίασε με φόρα, με χτύπησε με το γκλομπ δύο φορές και μόλις του ανέφερα ότι είμαι δημοσιογράφος, με χτύπησε εκ νέου και στη συνέχεια αποχώρησε, μετά την παρέμβαση συναδέλφου του. Ήταν άλλο ένα «τυφλό» χτύπημα, χωρίς να έχει προηγηθεί το παραμικρό.
Ωμή βία, χωρίς καμία αιτία. Εξίσου αναίτια χρήση χημικών και κρότου λάμψης μέσα στο κέντρο της Λάρισας, επίδειξη δύναμης και εξουσίας σε νέες και νέους. Με τα δακρυγόνα δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις, δυσκολεύεσαι να δεις ακόμα και στα δύο μέτρα, μέχρι και το περπάτημα είναι δύσκολο. Ποιος είναι ο λόγος να συνεχίζεται η χρήση τους, ειδικά όταν μια πορεία είναι ειρηνική; Ποιος έχει συμφέρον από τη διάλυση των διαδηλώσεων και την επιβολή της… ηρεμίας με μεθόδους επικίνδυνες για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα πολιτών και δημοσιογράφων; Για όλα αυτά, αδιάψευστος μάρτυρας είναι το βίντεο που έχει αναρτηθεί στα σόσιαλ μίντια. Αλλά γεννάται και ένα μεγάλο ερώτημα: Ως δημοσιογράφος και με δεδομένο ότι ανέφερα την ιδιότητά μου, εν τέλει τη… γλύτωσα με τρεις «γκλομπιές». Αν ήταν ένας πολίτης που συμμετείχε στην πορεία, τότε τι θα είχε συμβεί; Μάλλον θα πρέπει να τρομάζουμε έστω στη σκέψη.
Μήπως η Ελληνική Αστυνομία και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (για ποια προστασία μιλάμε άραγε;) χρειάζεται να πάρουν το πράγμα από την αρχή ή τελικά η κατάσταση είναι παγιωμένη, άρα μη αναστρέψιμη;
ΥΓ: Σε όλο αυτό οφείλω να μην τσουβαλιάζω, θέλοντας -πάντα- να είμαι δίκαιος. Στη χθεσινή (12/9) πορεία (όπως και σε άλλες στο παρελθόν) υπήρχαν αστυνομικοί που απλά παρακολουθούσαν διακριτικά και δεν πείραξαν κανέναν. Μάλλον θα πρέπει να παραδειγματίσουν και τους συναδέλφους τους.
ΥΓ2: Η αστυνομική βία χθες ήταν άλλο ένα χτύπημα εναντίον της δημοσιογραφίας. Η ΕΣΗΕΜΘ πήρε άμεσα θέση.
Δείτε επίσης: Λάρισα – Συγκλονίζει διαδηλώτρια μετά την επίθεση των ΜΑΤ: «Είναι δυνατόν να κατηγορείτε εμάς για επεισόδια;» (ΒΙΝΤΕΟ)
