Δήλωση του Πρόεδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Περιφερειακού Παραρτήματος Κεντρικής Μακεδονίας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Δρ. Σαρόπουλου Αθανάσιου σχετική με την προβλεπόμενη στο άρθρο 296 του κατατεθέντος νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων κατάργηση των αυτοτελών ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Ταμείο Διοίκησης και Διαχείρισης Αγροκτήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης», και «Ταμείο Διοίκησης και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης» και τη μεταφορά της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για πιθανή διαχείριση από την υπό ίδρυση Α.Ε. για την αξιοποίηση και διαχείριση της περιουσίας του (άρθρο 260):
«Όσοι μας κυβερνούν θα πρέπει επιτέλους να κατανοήσουν ότι ο πλούτος δεν βρίσκεται στην οικοπεδική αξία των 1.800 στρεμμάτων του αγροκτήματος του Τμήματος Γεωπονίας του Α.Π.Θ., η οποία ίσως αποτιμάται σε κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, αλλά στην γεωπονική έρευνα και στην εκπαίδευση των νέων γεωπόνων που πραγματοποιήθηκε εκεί από το 1936 μέχρι σήμερα και έφερε την Ελλάδα από την προσπάθεια απόκτησης σιτάρκειας κατά τα πεινασμένα μετεμφυλιακά χρόνια σε ένα σημαντικό θετικό εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων το 1981 με εξαγωγές σε όλες τις αγορές του κόσμου, συνεισφέροντας ουσιαστικά στην οικονομική ανάπτυξη που μας οδήγησε εντός της ΕΟΚ.
Κι αυτός ο πλούτος δεν ήταν μόνο πολύ μεγαλύτερος από την οικοπεδική αξία αυτών των χωραφιών, αλλά και μοιράστηκε σε όλο τον Ελληνικό Λαό και όχι σε ελάχιστα άτομα που θα νέμονταν αυτή τη γη…
Σε αυτόν τον πλούτο θα πρέπει, βέβαια, να συνυπολογισθεί και η μοναδική ποιότητα, αλλά και η υψηλή διατροφική ασφάλεια των ελληνικών αγροτικών προϊόντων που προστατεύουν ακόμη την ανεκτίμητη υγεία των Ελλήνων καταναλωτών.
Ανυπολόγιστη είναι και η αξία των δύο πανεπιστημιακών δασών του Τμήματος Δασολογίας του Α.Π.Θ. στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής και στο Περτούλι Τρικάλων, στα οποία εκπαιδεύονται οι Έλληνες Δασολόγοι και διεξάγεται η δασολογική έρευνα της χώρας από το 1951 μέχρι σήμερα. Ποιος μπορεί άραγε να αποτιμήσει την αξία των Ελληνικών Δασών, ποιος μπορεί να αποτιμήσει σε χρήμα το φυσικό περιβάλλον ή την ανθρώπινη ζωή;;;
Στα χρόνια της κλιματικής κρίσης και των γεωπολιτικών αναταράξεων πρώτιστο πατριωτικό καθήκον είναι η διασφάλιση της επισιτιστικής αυτάρκειας της χώρας κι οτιδήποτε αντιστρατεύεται αυτή την προσπάθεια δρα διαβρωτικά για τη συνοχή και την ευημερία των Ελλήνων. Έχοντας γεωτεχνική επιστημονική παρουσία δυνατή, εξασφαλίζουμε το φυσικό περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, ενισχύοντας ταυτόχρονα την εθνική οικονομία, ώστε να μη χαθεί άλλη μία ευκαιρία για τον τόπο μας, αλλά να δημιουργηθεί μία νέα ελπίδα.
Εξάλλου, όπως έγραψε κι ο Οδυσσέας Ελύτης: «εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει : με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», αλλά και «δε φτάνει ήλιος μοναχά η γη σοδειά να δώσει, χρειάζονται κι άλλα πολλά και προπαντός η γνώση» όπως επισημαίνει ο Κωστής Παλαμάς…»
