Η Γιώτα Δαβίτη είναι συνταξιούχος και τον ελεύθερο χρόνο της αφιερώνει στην προσπάθεια συντήρησης και ανάδειξης παλιών αντικειμένων που οι Μικρασιάτες πρόσφυγες έφεραν από την πατρίδα τους. Αυτά τα αντικείμενα, καθώς και άλλα που χρησιμοποιούσαν κατά την πρώτη εικοσαετία της νέας τους ζωής στους βάλτους της Πτολεμαΐδας, έχουν σημαντική πολιτιστική αξία.
Ο Μικρασιατικός Σύλλογος Πτολεμαΐδας, ο οποίος είναι από τους αρχαιότερους προσφυγικούς Συλλόγους της πόλης, διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή από παλιά αντικείμενα που συγκέντρωσαν οι πρόσφυγες και τα μέλη του Συλλόγου. Σκοπός είναι η δημιουργία ενός πρότυπου χώρου, επισκέψιμου από Νηπιαγωγεία και Σχολεία, για την αναπαράσταση μιας οργανωμένης προσφυγικής κατοικίας στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η κ. Δαβίτη, αν και δεν έχει εκπαίδευση στη συντήρηση, απέκτησε σημαντική εμπειρία μαθητεύοντας σε παλαιοπώλη. Τα χέρια της αναζωογονούν παλιά ξύλινα και μεταλλικά αντικείμενα, προσφέροντάς τους νέα ζωή.
Η κ. Δαβίτη επισημαίνει ότι είναι ζωτικής σημασίας να δείξει στα παιδιά παλαιά επαγγέλματα, όπως του ρακιτζή και του γεωργού, σε μια εγκατάσταση που θα αναπαριστά μια παλιά προσφυγική κατοικία.
Η συντήρηση των ξύλινων αντικειμένων απαιτεί λεπτομερή και επίπονη εργασία, ενώ για τα μεταλλικά η διαδικασία είναι πιο εύκολη, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθούν και μηχανικά μέσα.
Η κ. Δαβίτη επισημαίνει ότι η μεγαλύτερη προσπάθεια στην αναπαλαίωση γίνεται χειρονακτικά και προσθέτει: η κούραση εξαφανίζεται στο τέλος της ημέρας, όταν βλέπεις τη λαμπερή φινέτσα των αντικειμένων.
Για την κ. Δαβίτη, τα παλαιά αντικείμενα – κειμήλια είναι σημαντικά για την ύπαρξή μας, μας μαθαίνουν την ιστορία μας, από πού προήρθαμε κι είναι απαραίτητο η νέα γενιά να τα γνωρίσει μέσα από κάποιο μουσείο.
ΦΩΤΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΡΑΒΟΥ
