Δημήτρης Παπαχρήστος αναλογίζεται την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τονίζοντας τη σπουδαιότητά της για τις επόμενες γενιές. Ο Δημήτρης Παπαχρήστος, συγγραφέας και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, που υπηρέτησε ως η φωνή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 στον ραδιοσταθμό των φοιτητών, μιλά για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου.
«Δεν υπήρξα η φωνή του Πολυτεχνείου, υπήρξα η φωνή όλων των εξεγερμένων.» Για τη γενιά του Πολυτεχνείου, η στέρηση της ελευθερίας ήταν πιο σημαντική και από το ψωμί. Σχολιάζει με απορία πώς κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, σημειώνοντας ότι μόνο οι τραυματίες ήταν περισσότεροι από 1.200.
«Το Πολυτεχνείο είναι ζώσα μνήμη. Δεν έχει ιδιοκτήτες. Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται.» Επανεξετάζει τις αντιφάσεις γύρω από την ηρωική προσέγγιση της εξέγερσης, λέγοντας: Φυσικά και φοβόμασταν, δεν ήμασταν ήρωες.
Ήθελαν όλη η Ελλάδα να γίνει ένα Πολυτεχνείο, και όπως επισημαίνει, αυτό συνέβη σε πολλές πόλεις, όπως η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα. Επίσης, αναφέρεται στο συναισθηματικό βάθος που πρόσφεραν εκείνες οι μέρες, υπογραμμίζοντας την προγενέστερη αντίσταση της κοινωνίας.
