Η διαχρονικότητα της γενειάδας, που γιορτάζεται σήμερα από τους γενειοφόρους σε όλο τον κόσμο, τοποθετείται σε χρονικό βάθος αντίστοιχο με την εμφάνιση του αρσενικού. Όπως αναφέρει ο Νίκος Τσιφόρος στην «Ελληνική Μυθολογία», η γενειάδα υπήρξε ανέκαθεν σύμβολο σοφίας και γνώσης. Οι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας διατηρούσαν μακριά γένια ως δείγμα της σοφίας τους, ενώ ο στωικός Επίκτητος προτιμούσε τον θάνατο παρά τον διασυρμό του ξυρίσματος. Ωστόσο, οι τρίχες δεν καθιστούν αυτόματα κάποιον σοφό, όπως υπογραμμίζουν οι κωμικοί χρονικογράφοι της εποχής.
Η γενειάδα έχει επίσης συνδεθεί με κοινωνικές και οικονομικές καταστάσεις. Στην αρχαία Ελλάδα, το φροντισμένο μούσι ήταν ένδειξη ευημερίας, ενώ η έλλειψή του συνεπαγόταν ανέχεια. Στη Σπάρτη, το ξύρισμα της γενειάδας ήταν ποινή για παραβατικές συμπεριφορές. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε αντιληφθεί ότι η γενειάδα μπορεί να αποτελέσει όπλο κατά του πολέμου και απαγόρευσε τη «πωγωνοκαλλιέργεια» στο στρατό του.
Από τους φαραώ της Αιγύπτου, οι οποίοι φορούσαν ψεύτικες γενειάδες, μέχρι τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα που θεωρούσε τη γενειάδα σύμβολο ανωτερότητας, η γενειάδα κατέχει μια σημαντική θέση στην ανθρώπινη ιστορία. Οι φαραώ, όπως η διάσημη Χατσεψούτ, φρόντιζαν να ενισχύουν τον ηγεμονικό τους ρόλο φορώντας ψεύτικες γενειάδες, διατηρώντας παράλληλα τις γυναικείες τους ιδιότητες μέσω των ενδυμάτων τους.
Η γενειάδα, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια φυσική χαρακτηριστική, αλλά ένα σύμβολο με πολλές πολιτισμικές και κοινωνικές σημασίες. Η ιστορία της είναι γεμάτη από παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η παρουσία της μπορεί να μεταφέρει σημαντικά μηνύματα εξουσίας, φρόνησης και πολιτισμού.
