Για 53 χρόνια – από το 1966 – ασχολείται με τους παραδοσιακούς χορούς ως χορευτής αρχικά και στη συνέχεια ως χοροδιδάσκαλος ο Γιάννης Σούλιος, ενώ μέχρι και το 2019, παρέχει τις γνώσεις του και την πολυετή εμπειρία του ως πρόεδρος του λαογραφικού χορευτικού ομίλου «ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ» Τρικάλων.
Παραδοσιακούς χορούς δίδαξα, τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ “για πρώτη φορά το 1973 στο Θέατρο «ΔΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ» όπου χόρευα για τρία χρόνια 1973-1975 και ήταν άκρως τιμητικό για μένα”. Τον παραδοσιακό χορό τον βίωσε από παιδάκι στο χωριό του, τη Ζηλευτή Τρικάλων, όπου χόρευε σχεδόν από τα οχτώ του χρόνια σε διάφορες εκδηλώσεις του χωριού, όπως το πανηγύρι του Αι Λιά καθώς και σε άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις όπως σε γάμους των συγχωριανών του.
Αυτό που τον ώθησε, στους παραδοσιακούς χορούς, εξηγεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ήταν το γεγονός ότι έζησε στο χωριό του τα παιδικά και εφηβικά χρόνια και εκεί βίωνε τους παραδοσιακούς χορούς στους γάμους, στο πασχαλιάτικο σεργιάνι στην πλατεία, θυμάται τα τραγούδια, το πανηγύρι του χωριού, τα ήθη και έθιμα. Με αυτά μεγάλωσε.
“Όλα αυτά τα αγάπησα και αποτελούν κομμάτι της ζωής μου καθώς και σημαντική επιρροή που διαμόρφωσε το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μου. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ το εαυτό μου χωρίς συμμετοχή σε πολιτιστικές δράσεις”, σημειώνει χαρακτηριστικά.
Μιλώντας για τη δεκαετία του ΄70 σε σύγκριση με τη σημερινή, ο κ. Σούλιος τονίζει πως “το 1970 και παλιότερα ζούσαμε τους παραδοσιακούς χορούς και τα τραγούδια και γενικά τα ήθη και έθιμα στο φυσικό τους χώρο, στην πλατεία του χωριού και όπως ανέφερα και παραπάνω στους γάμους, το πανηγύρι και λοιπά”.
Σήμερα, προσθέτει, τα αναβιώνουμε σε σκηνές θεάτρων, πολιτιστικών κέντρων και με αφορμή πολιτιστικές εκδηλώσεις και όχι το γεγονός καθαυτό, προσπαθώντας πάντα βέβαια να τα προσεγγίζουμε αποδίδοντάς τα στην αυθεντική τους μορφή.
Μάλιστα πρόσφατα ο ίδιος παρουσίασε το βιβλίο του «Γαμήλια Δρώμενα – Προξενιό – Αρραβωνιάσματα – Γάμος στη Ζηλευτή Τρικάλων».
Εκεί καταγράφει όλη την παραδοσιακή διαδικασία των δρώμενων του γάμου από τις προσωπικές του εμπειρίες, τις αφηγήσεις των γονιών του και συγχωριανών. “Στόχος μου είναι εργασίες ή βιβλία που αναφέρονται στην παράδοση να αποτελέσουν πνευματική παρακαταθήκη των νέων γενιών”, τονίζει επίσης.
