Για τη βία φταίνε οι οπαδοί, αλλά για την μη εξάλειψή της φταίνε κι άλλοι…Γράφει ο Δημήτρης Κετικίδης
Από τότε που άκουσα την είδηση της δολοφονίας ενός 19χρονου παιδιού στη Θεσσαλονίκη επειδή ήταν οπαδός του Άρη, δύσκολα μπορώ να πάρω τη σκέψη μου από εκεί και να απασχολήσω το μυαλό μου με κάτι άλλο. Ο θυμός και τα νεύρα γι αυτό που συνέβη, ομολογώ πως είναι τα κύρια συναισθήματα που με κατακλύζουν τις τελευταίες ώρες. Στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε συνηθισμένοι στο να ακούμε τέτοιες ειδήσεις.
Δεν είναι λίγες οι φορές, που οπαδοί διαφορετικής ομάδας, δύο «διαφορετικοί κόσμοι» όπως αποκαλούν οι μεν τους δε, δίνουν…ραντεβού θανάτου σε γειτονιές για να λύσουν τις «διαφορές» τους. Το ποιες είναι αυτές οι διαφορές, οι οποίες είναι ικανές να τους οδηγήσουν στο έγκλημα, απλά επειδή κάποιος πανηγυρίζει τις νίκες άλλης ομάδας, δεν το έχω καταλάβει και δεν θα το καταλάβω ποτέ. Όλοι όσοι παρακολουθούμε πολλά χρόνια ποδόσφαιρο ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα, μπορεί να αγαπάμε μια ομάδα και να θέλουμε πάντα να κερδίζει.
Εάν κάποιος φίλαθλος που είναι χρόνια στο…κουρμπέτι του «οπαδισμού» πει ότι δεν έχει νευριάσει ποτέ του για την έκβαση ενός αγώνα, πιστεύω ότι λέει ψέματα. Το αποτέλεσμα ενός ντέρμπι κρίνει για πολλούς ανθρώπους τη διάθεση της επόμενης μέρας, ενδεχομένως και της εβδομάδας ολόκληρης. Παιδιά μπορεί να μην έχουν όρεξη να πάνε στο σχολείο, ενήλικες «δεν μιλιούνται» ενώ είναι στις δουλειές τους, απλά επειδή έχασε η ομάδα τους.
Μπορούν όμως αυτά να συγκριθούν με έναν καβγά και μια δολοφονία η οποία γίνεται στο όνομα μιας ομάδας; Μα φυσικά και όχι…Όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, τάσσονται εντός των ορίων μιας «υγιούς αγάπης» όπως θα την χαρακτήριζα, την οποία νιώθει ένας άνθρωπος για την ομάδα του. Η βία και πόσω μάλλον η δολοφονία φυσικά δεν ανήκουν μέσα σε αυτά τα όρια. Σε αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για αγάπη, αλλά για αρρώστια.
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ποιανής ομάδας οπαδοί είναι αυτοί που επιτέθηκαν στην παρέα του 19χρονου. Για μένα, η συζήτηση σταματάει στο ότι σκοτώθηκε άνθρωπος. Όλα τα άλλα δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Αυτό που με λυπεί αφάνταστα, είναι οι δακρύβρεχτες ας μου επιτραπεί η έκφραση ανακοινώσεις των συλλόγων, οι οποίοι εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους για τον χαμό του παιδιού, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να πείσουν τα…καμάρια τους να μην παρεκτρέπονται και φτάνουν σε τέτοιες καταστάσεις, και παρακάτω θα εξηγήσω τι εννοώ.
«Ο ΠΑΟΚ αποστρέφεται κάθε μορφή βίας»
«Σύσσωμοι, ο ΑΣ, η ΠΑΕ και η ΚΑΕ ΠΑΟΚ εκφράζουν την οδύνη τους για την απώλεια του οπαδού του Άρη και πάγια αποστρέφονται κάθε μορφή βίας» αναφέρει η ανακοίνωση που εξέδωσε ο «Δικέφαλος» μετά το περιστατικό. Για εμένα θα ήταν καλοδεχούμενη αυτή η δήλωση, αν ήμουν σίγουρος ότι ο ΠΑΟΚ – και ο κάθε ΠΑΟΚ- θα προσπαθούσε πραγματικά να ξεριζώσει το πρόβλημα και να το πετάξει στα σκουπίδια. Μόνο που ξέρω ότι δεν θα το κάνει…
Δεν πιστεύω ότι είναι και ιδιαίτερα δύσκολο, να μαθευτούν τα ονόματα των εκάστοτε δραστών, και να τους απαγορευτεί η είσοδος σε κάθε γήπεδο, για κάθε αθλητική δραστηριότητα εφ’ όρου ζωής. Αν με ρωτήσει κάποιος αν θα γίνει ποτέ και αν θα λυθεί το πρόβλημα, θα του πω ότι είμαι απαισιόδοξος. Ο λόγος που πιστεύω ότι δεν θα γίνει, είναι επειδή πολύ απλά δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι τώρα.
Πάμε τώρα στο πολιτικό σκέλος αυτού του θέματος. Ένα πράγμα έχω καταλάβει όλα αυτά τα χρόνια, και θεωρώ πως είναι λίγοι οι υγιείς φίλαθλοι που θα διαφωνήσουν. Στην Ελλάδα, μας χρειάζεται μια «Σιδηρά Κυρία» «να μας βάλει στη θέση μας» και από…χούλιγκανς να γίνουμε όλοι «αρνάκια»! Μια Μάργκαρετ Θάτσερ με άλλα λόγια, η οποία θα απαγορεύσει χωρίς πολλά – πολλά στις ελληνικές ομάδες να αγωνίζονται στην Ευρώπη για όσο χρειαστεί. Μέχρι να πάψουμε να θρηνούμε θύματα…
Όταν μπήκε ο κορονοϊός στη ζωή μας, όταν βλέπαμε ανθρώπους να βγαίνουν στα μπαλκόνια και να χειροκροτούν τους υγειονομικούς και να τραγουδούν, είχα κάνει μια σκέψη που αφορούσε ακριβώς αυτήν την κατάσταση, δηλαδή τη βία στα γήπεδα. Αναρωτιόμουν αν μετά από αυτήν τη δοκιμασία θα σταματούσε επιτέλους αυτό το κακόγουστο αστείο, ή αν θα βλέπαμε πάλι τον αντίπαλο οπαδό για τον οποίο λίγο καιρό πριν θα…κλαίγαμε αν μαθαίναμε ότι νοσηλεύεται σε ΜΕΘ με κορονοϊό ως το «κόκκινο πανί» και θα θέλαμε να του αφαιρέσουμε εμείς τη ζωή αφού δεν τα κατάφερε ο ιός. Τελικά, αυτό το…αστείο δείχνει δυστυχώς να συνεχίζεται!
Δείτε επίσης: Θάνατος 19χρονου στη Θεσσαλονίκη: Ο Ηρακλής έκανε κιτρινόμαυρο το έμβλημά του στη μνήμη του
- Οικονομία: Ενδείξεις κρίσης στις ευρωπαϊκές αγορές χρηματιστηρίων
- Χωρίς νίκη παραμένει ο Κολοσσός στο Basketball Champions League
- Η δυναμική υποδοχή του Γιοβάνοβιτς στον Μουζακίτη ενώνει την Εθνική ομάδα (pic)
- Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων: Οι μισθοί είναι το κλειδί για την ελλειπή εργατική δύναμη
- Megasports: Η ώρα της εθνικής πλησιάζει
