Δύο νέοι άνθρωποι, ο Γιάννης Γεωργίου και αδελφός του Γιώργος, είδαν το μέλλον τους, μέσα από την παράδοση του τόπου τους, μέσα από τα «παραμύθια» των παππούδων τους, για τις νεροτριβές και τα μαντάνια, στοιχεία της ζωής άλλοτε, του κάθε χωριού.
«Παραμύθια», που πάντα θυμούνται και θέλησαν να τα βιώσουν, για να κτίσουν το δικό τους αύριο και την προοπτική για την ζωή τους. Έφυγαν από την πόλη των Ιωαννίνων όπου μεγάλωσαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό τους, το Ανθοχώρι Μετσόβου.
Η πόρτα της μόνιμης εγκατάστασης στο χωριό των γονιών τους άνοιξε για αυτούς όταν το 2018 με την βοήθεια της Περιφέρειας Ηπείρου, συντηρήθηκαν και αναδείχθηκαν «τα μνημεία» Υδροκίνησης Ανθοχωρίου .Τότε, δημιουργήθηκε ένα «ζωντανό» Μουσείο.
Η «δύναμη του νερού», έδωσε επί αιώνες «δύναμη» στη δυσχερή καθημερινότητα των Ηπειρωτών, οι οποίοι ζούσαν στον τόπο μέσα και πίσω από τα βουνά.
Στους νερόμυλους άλεθαν τα δημητριακά, στα μαντάνια και τις νεροτριβές έπλεναν ρούχα και χαλιά, με τα νεροπρίονα έκοβαν τους κορμούς των δένδρων. Τα χρόνια πέρασαν, οι άνθρωποι του τότε και η προβιομηχανική εποχή, έγιναν παρελθόν Όμως, τα έργα τους έμειναν ως παρακαταθήκη και για τους νεότερους.
Το Μουσείο Υροκίνησης Ανθοχωρίου Μετσόβου είναι μοναδικό στην Ήπειρο και το μεγαλύτερο στην Ελλάδα. Απλώνεται σε έκταση που καλύπτει 8 στρέμματα.
Τα νερά της πηγής Βερλίγκα, η οποία βρίσκεται στο όρος Λάκμος, δίνουν κίνηση στη νεροτριβή, στο μύλο και το μαντάνι . Το συγκρότημα, όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Γιάννης Γεωργίου χρονολογείται στο τέλος του 17 αιώνα. Το έχτισαν με πέτρα και ξύλο Μετσοβίτες με μαστοριά.
Περιμετρικά του παραδοσιακού οικήματος, γεφυρώνουν το δύσβατο του εδάφους οι άλλοτε «δρόμοι εμπορίου». Πρόκειται για 5 πέτρινα γεφύρια, τα οποία, συντηρηθήκαν από την Περιφέρεια Ηπείρου, με τις οδηγίες και την έγκριση της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων.
Τα δύο αδέλφια τονίζουν, πως η προσπάθεια τους, αποτελεί ένα στοίχημα και μία πρόκληση , να «αναπνεύσει» και πάλι η προβιομηχανική εποχή στο Ανθοχώρι του 21ου αιώνα της τεχνολογίας, ως μία εναλλακτική πρόταση, στα μονοπάτια της ιστορικής μνήμης και της περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Ήδη, οι κάτοικοι από τα χωριά του Δήμου Μετσόβου, αλέθουν στον μύλο και πλένουν στην νεροτριβή. Για να τους διευκολύνουν μάλιστα, πηγαίνουν οι ίδιοι με ένα φορτηγάκι για όλες τις παραγγελίες. Παράλληλα, το εγχείρημα θεωρούν πως έχει ακόμη ένα πλεονέκτημα για τον τόπο τους. Να βοηθήσει και την οικονομία του, μέσω της εκμετάλλευσης του χώρου ως τουριστικού αξιοθέατου.
«Είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα εκμετάλλευσης της υδάτινης ενέργειας. Είναι μνημείο της τεχνολογίας που αναπτύχθηκε άλλοτε, για να καλύψει τις αναγκαίες των ανθρώπων για τη διατροφή και την ένδυση. Σε αυτή την βάση κτίζουμε το αύριο», τονίζει με αισιοδοξία για το μέλλον ο Γιάννης και προσθέτει:
«Στο συγκρότημα, λειτουργεί επίσης, χώρος εστίασης προσφέροντας στους επισκέπτες καφέ, φαγητό παραδοσιακά προϊόντα της περιοχής». Μάλιστα επισημαίνουν, πως είναι ένας χώρος αξιόλογος και για εκπαιδευτικές εκδρομές, ώστε οι μαθητές να γνωρίσουν τη δυναμική και την αξία της υδροκίνησης.
Η ζωή στο Ανθοχώρι για τους δύο νέους, άνοιξε και νέα μονοπάτια. Παράλληλα με τη νεροτριβή και τον νερόμυλο, επέκτειναν τις δραστηριότητες τους, σε καλλιέργειες αρωματικών φυτών, τσάι του βουνού και ρίγανη.
Το Ανθοχώρι βρίσκεται σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από την γραφική κωμόπολη του Μετσόβου, σε υψόμετρο 1.100 μέτρα στους πρόποδες του Λάκμου, στην καρδιά της Πίνδου.
Μ. Τζώρα
Πηγή φωτογραφιών: Παραχωρήθηκαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από το Μουσείο Υδροκίνησης (credit Γιάννης Γεωργίου)
