«Εκείνη τη στιγμή δεν μιλάς, δεν θα σε ακούσει κανένας», τόνισε η πρώην πρωταθλήτρια στίβου.
Η Μαρία Πολύζου σε συνέντευξή της στο «Στούντιο 4» μίλησε για την σεξουαλική κακοποίηση που δέχτηκε από τον πατέρα της, όταν ήταν ακόμα παιδί, καθώς και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στον αθλητισμό.
«Γεννήθηκα στην Πάτρα σε μια φτωχή οικογένεια, ήμασταν 5 παιδιά. Είναι από αυτά που ακούμε στην τηλεόραση και θέλουμε να κλείσουμε την τηλεόραση για να μην πονέσουμε και να μην σταθούμε απέναντι σε κάτι που δυστυχώς συμβαίνει στην κοινωνία μας», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, μίλησε για τον πατέρα της και τις δύσκολες στιγμές που έζησε δίπλα του. «Υπήρχε πάρα πολλή βία. Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός, οπότε εκεί που ήμουν ένα ευτυχισμένο παιδί στα 11 μου, ξαφνικά άρχιζε να μαυρίζει ο τόπος, η κοινωνία, η ζωή η ίδια. Δεν ξέρεις τι ακριβώς γίνεται, αλλά έχεις την αίσθηση ότι κάτι κακό συμβαίνει. Μέχρι τα 11 δεν υπήρχε σεξουαλική κακοποίηση. Εκεί ένα παιδί χάνει το σύμπαν όλο. Δεν ένιωθα ενοχές, ήταν ξεκάθαρο για μένα το ποιος φταίει», εξήγησε.
Η Μαρία Πολύζου πρόσθεσε: «Εκείνη τη στιγμή δεν μιλάς, δεν θα σε ακούσει κανένας. Σκέφτεσαι ότι η ζωή δεν έχει νόημα. Μάζεψα τα πράγματά μου κι έφυγα από το σπίτι. Μπορεί να διέλυε το σώμα μου, όμως το μυαλό μου και τα όνειρά μου δεν τα πείραξε κανένας. Είχα όνειρο να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της, η Μαρία Πολύζου αναφέρθηκε στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε όλα αυτά τα χρόνια. «Η μοναδική κούραση που έχω νιώσει, είναι η ψυχική. Η σωματική περνάει, η ψυχική κούραση είναι δύσκολη. Στα πρώτα μου χρόνια, για να συντηρηθώ, έχω κάνει τα πάντα. Έχω καθαρίσει σπίτια, έκανα διάφορες δουλειές για να επιβιώσω. Τις περισσότερες φορές, δεν είχα να φάω ενώ ήμουν πρωταθλήτρια. Πρωταθλήτρια», σημείωσε.
Τέλος, για την περιπέτειά της με τον καρκίνο, δήλωσε: «Έμαθα για τον καρκίνο, τη μέρα που η κόρη μου πέτυχε στις πανελλήνιες. Μου ζήτησε η γιατρός να με δει από κοντά και δεν πίστευα ότι μπορεί να έχω κάτι. Εκείνη τη στιγμή λες “ρε ζωή, μου την φέρνεις κι εκεί;”. Είχα να διαχειριστώ την επιτυχία του παιδιού μου, αλλά από την άλλη τον φόβο και πολλά άλλα. Όταν είχα καρκίνο, η μαστογραφία μου έδειχνε ότι δεν έχω, ενώ ο υπέρηχος έδειχνε ότι έχω. Ο καρκίνος μου είχε προχωρήσει, απλά εγώ γλίτωσα».
