Πόσο δίκιο είχε ο Καββαδίας όταν έγραφε αυτούς τους στίχους για την Θεσσαλονίκη; Πόσο – όχι ερωτική γιατί δεν μου αρέσει αυτή η λέξη – μαγευτική είναι αυτή η όμορφη πόλη;
Του Αλέξανδρου Παναγιωτίδη
Μια βόλτα στην χθεσινοβραδινή Νέα Παραλία της πόλης ήταν αρκετή για να μας κάνει να την βλέπουμε στα όνειρα μας.
Μια βόλτα τεσσάρων χιλιομέτρων μέχρι το Μέγαρο Μουσικής με υπόκρουση τους υπέροχους μουσικούς του δρόμου, ήταν ότι πιο ρομαντικό μπορούσα να προσφέρω εκείνη την στιμή στην συντρόφισσά μου.
Και το αποκορύφωμα μας το κρατούσε μια σχολή χορού, στις πασίγνωστες ομπρέλες της Νέας Παραλίας.
Σε ρυθμούς αμερικάνικης Country και jazz μουσικής κρατήθηκαν χέρι – χέρι και απλόχερα μας χάρισαν κάτω από το πανέμορφο φεγγάρι έναν εξαιρετικό χορό.
Δείτε εικόνες από την Θεσσαλονίκη:
Και μετά από όλες αυτές τις εικόνες που είδαμε εχθές μας ήρθε αυθόρμητα να τραγουδήσουμε τους στίχους του Καββαδία:
«Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό»
Δείτε επίσης: Θανάσης Παπακωνσταντίνου: «Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ γι’ αυτούς θα σας μιλήσω»
