«Η ποίηση είναι πολιτική πράξη αφού οι ποιητές έχουν χρέος, μεταξύ άλλων, και τη φύλαξη της γλώσσας», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κώστας Γουλιάμος. Ζώντας για πολλές δεκαετίες εκτός Ελλάδας – στον Καναδά αρχικά και την τελευταία 25ετία στην Κύπρο – ο Γουλιάμος μεταφέρει τον αγώνα και την αγωνία του για τη γλώσσα και την αισθητική στην πρόσφατη ποιητική του συλλογή Το Μάτι της Λέξης (εκδόσεις Σύγχρονης Εποχής). Πιστεύει πως ζούμε σε μια εποχή όξυνσης της πολυμαθούς άγνοιας, όπου οι συστημικοί μηχανισμοί στρεβλώνουν ή παραποιούν το νόημα των λέξεων, καθιστώντας τον άνθρωπο ευάλωτο στη χειραγώγηση και την πλάνη. Για να ενισχύσει αυτή την άποψη, παραπέμπει άλλοτε στον Θουκυδίδη και άλλοτε στον John Locke, οι οποίοι προειδοποιούσαν για την κακοποίηση των λέξεων. Από την άλλη, εντοπίζει πρόβλημα με την εκτεταμένη λεξιπενία, που οδηγεί σε αφασικό λόγο και συμπεριφορά, θυμίζοντας το σχετικά άγνωστο ποίημα του Καβάφη Ποσειδωνιάται. Στο συγκεκριμένο ποίημα οι Ποσειδωνιάται μολονότι ανακαλούν την καταγωγή τους, εν τούτοις έχουν ξεχάσει τη γλώσσα τους.
Σε ερώτηση σχετική με το χρέος του ποιητή σήμερα απέναντι στην κοινωνία και τις σύγχρονες προκλήσεις, ο Γουλιάμος απαντά πως «η ποιητική οφείλει να δημιουργεί ρηγματώσεις. Να ανατρέπει την κοινή αντίληψη και τον κοινό λόγο που φυσικοποιεί ή κανονικοποιεί το πολιτικά, κοινωνικά και λογοτεχνικά τερατώδες». Πρέπει να οδηγεί σε μια πληρέστερη και βαθύτερη ιστορική συνείδηση, αίσθηση κι αισθητική εμπειρία.
Συζητώντας για το δυστοπικό χαρακτήρα της εποχής, ο Γουλιάμος παραπέμπει στο 43ο από τα 80 χαρακτικά, τα Los Caprichos (Τα Καπρίτσια), του Goya: Ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα.
Να σημειωθεί πως Το Μάτι της Λέξης παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Αθήνα, όπου χαιρετισμό απηύθυνε ο Γ.Γ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, υπογραμμίζοντας πως «ο Κώστας Γουλιάμος αναδεικνύεται ως ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της λεγόμενης ποιητικής γενιάς του ’70. Δρα ως κοινωνικός μαχητής και δημιουργεί ως μαρξιστής διανοούμενος». Επισημαίνει στη συνέχεια πως με Το Μάτι της Λέξης ο Γουλιάμος διδάσκει «να αναζητούμε την ταξική διάσταση των γεγονότων, να θέλουμε να ψάξουμε περισσότερο τι συνδέει το σήμερα με το χθες, ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε από σήμερα για να βγούμε στο ξέφωτο αύριο».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
