Η υπερεπάρκεια οβελία για το Πάσχα και η παύση εξαγωγών λόγω κορονοϊού προβληματίζει έντονα τους Έλληνες κτηνοτρόφους, με τον πρόεδρο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Δημητριακών και Κτηνοτροφικών Προϊόντων Καστοριάς Δημήτρη Μόσχο να τονίζει ότι «η οικονομική ζημιά θα είναι τεράστια, εάν δεν υπάρξει μέριμνα».
Ενδεικτικά ανέφερε ότι «ένας κτηνοτρόφος που θα διέθετε 500 αρνιά στις γιορτές του Πάσχα και θα πληρωνόταν με 50 ευρώ/ζώο, με τις περσινές τιμές των 5,80 ευρώ/κιλό χάνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, περί τα 25.000 ευρώ». «Σαν μην φτάνει αυτό», πρόσθεσε, «ο ίδιος ο κτηνοτρόφος θα επιβαρυνθεί με επιπλέον 10.000 ευρώ, προκειμένου να κρατήσει τα ζώα στη μονάδα του και να συνεχίσει να τα ταΐζει ώστε να τα διαθέσει ύστερα από δύο με τρεις μήνες και αν…».
Ως παράδειγμα, έφερε τον εαυτό του: «είμαι μέσα ήδη 2.500 ευρώ, αφού τρίτη εβδομάδα τώρα δεν γίνονται σφαγές ζώων και ήδη σε φυσιολογικές συνθήκες θα είχα διαθέσει 45 αρνιά. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και εάν δεν ληφθεί μέριμνα θα φύγουν επιπλέον κτηνοτρόφοι από τον κλάδο και θα κλείσουν και άλλες εκμεταλλεύσεις».
Σύμφωνα με τον κ. Μόσχο, την περίοδο του Πάσχα πέρυσι, έγιναν εξαγωγές 200.000 αρνιών (βάρους έξι με επτά κιλών), κυρίως στις αγορές των Ιταλίας και της Ισπανίας και ορισμένων στη Γερμανία, ενώ εισήχθησαν 175.000 αρνιά από Ρουμανία και Βουλγαρία, βάρους δέκα κιλών. Τόνισε, δε, ότι ήδη το ζωϊκό κεφάλαιο καταγράφεται μειωμένο σε ποσοστό 16% πανελλαδικά, με τις εκμεταλλεύσεις να έχουν συρρικνωθεί κατά 20% περίπου.
«Το 70% της παραγωγής μας το εξάγουμε την τελευταία τριετία στις αγορές της Ιταλίας και της Ισπανίας», ανέφερε, από την πλευρά του, ο γεωργοκτηνοτρόφος στα Νέα Σίλατα του δήμου Προποντίδας νομού Χαλκιδικής, Δημήτρης Παπαδάκης, διερωτώμενος «τι θα γίνουν τώρα τα 5.000-6.000 κιλά αρνί που στέλναμε στο εξωτερικό».
Ήδη, όπως είπε, στον δήμο Προποντίδας του νομού Χαλκιδικής, την τελευταία τριετία έχουν μειωθεί σε 92 οι κτηνοτρόφοι (από 192). «Όχι μόνο χάνουμε το εισόδημα από τη διάθεση των αρνιών στην αγορά του εξωτερικού, αλλά μπαίνουμε και μέσα, αφού θα πρέπει να τα ταΐζουμε τα ζώα για να τα διαθέσουμε σε μεταγενέστερο στάδιο. Κανείς, μάλιστα, δεν ξέρει αν και πότε θα διατεθούν», υπογράμμισε.
