«Κόσμε, σε παρακαλώ, φρόντισε τα παιδιά». Μία παραίνεση που έχει καταγραφεί τον Νοέμβριο του 1995 πάνω στην ταφόπλακα ενός 6χρονου κοριτσιού στο κοιμητήριο του Μπρούκλιν, γίνεται κραυγή που φτάνει μέχρι την Ελλάδα. Με τον μόνο προστάτη, τον πατέρα της, να έχει αποβιώσει και μονίμως κακοποιημένη από τη μητέρα της, η μικρή Ελίζα εκλιπαρούσε για βοήθεια που δεν ήρθε ποτέ. Στο τέλος, η μικρή θα δεχθεί το μοιραίο χτύπημα στο κεφάλι και θα γλιτώσει δια παντός από τον ανελέητο βασανισμό.
Το ξερίζωμα μίας αθώας ψυχής θα ενεργοποιήσει ένα μουδιασμένο σύστημα «προνοιακών» θεσμών και μία αδιάφορη κοινωνία, στη μεγάλη γειτονιά της Νέας Υόρκης. Έβλεπαν και δεν άκουγαν… Ο πρίγκιπας Μιχαήλ (Μισέλ Ντε Γκρες), σύζυγος της διεθνούς εικαστικού Μαρίνας Καρέλλα, παρακολουθεί το δράμα του παιδιών. Όσο ζει ο πατέρας της μικρής Ελίζας, περιβάλλει την κόρη του με φροντίδα και στοργή. Αλλά ένα σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά θα τον καθιστούσε ανίκανο να συνεχίσει τη φροντίδα της, και ο Μιχαήλ αναλαμβάνει το κόστος εκπαίδευσής της.
Όταν ο πατέρας αναρρώνει, αποφασίζει να εγκατασταθούν με την κόρη του στην πατρίδα του, την Κούβα. Την παραμονή του ταξιδιού τους πεθαίνει. Το παιδί πιάνεται στα νύχια της τοξικομανούς μάνας, που από καιρό προσπαθεί να το πάρει κοντά της. Κερδίζει περιορισμένη επιμέλεια χωρίς την επίβλεψη Αρχών και την παίρνει από το σχολείο.
Παρά την εμφανή κακοποίηση, το δικαστήριο της δίνει την πλήρη κηδεμονία! Οι γείτονες και οι δάσκαλοι κραυγάζουν για βοήθεια σε μία πολιτεία που κωφεύει. Όταν θα ανοίξει τα αφτιά της, θα είναι πια αργά. Η Ελίζα θα γίνει μάρτυρας και η περίπτωση της θα μείνει στην ιστορία ως «η χειρότερη μορφή παιδικής κακοποίησης».
Η τραγική κατάληξη του παιδιού που ποτέ δεν ακούστηκε, στοιχειώνει το μυαλό του Μιχαήλ και με τη θερμή υποστήριξη της συζύγου του αποφασίζουν να ιδρύσουν μία μη κερδοσκοπική εταιρεία στην Ελλάδα. Θα φέρει το όνομα της μικρής και θα δραστηριοποιείται στην ενημέρωση γονιών και επαγγελματιών που ενδέχεται να κληθούν να διαχειριστούν υποθέσεις παιδικής κακοποίησης.
«Να προστατέψουμε τα παιδιά, που είναι το μέλλον αυτού του τόπου. Κανένα δεν μας περισσεύει » θα δηλώσει η κ. Καρέλλα.
Τα πρώτα χρόνια το έργο του σωματείου είναι δύσκολο. Το θέμα κακοποίησης, και μάλιστα σεξουαλικής, είναι ταμπού. Με την παιδοκεντρική πολιτική της ΕΕ, οι πολίτες αρχίζουν να ονομάζουν το φαινόμενο, αλλά συχνά και να το δέχονται…
Στο μεταξύ, το σωματείο θα στελεχωθεί με δραστήριο επιστημονικό προσωπικό και θα υποστηριχθεί από εθελοντές. Με τις ενημερωτικές δράσεις και τις υποστηρικτικές μονάδες, το ΕΛΙΖΑ 16 χρόνια τώρα, ανοίγει τον δρόμο στην πρόληψη της κακοποίησης.
Περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί στο να ανιχνεύουν σημάδια κακοποίησης σε παιδιά. Αστυνομικοί, δικαστές, γονείς και κοινωνικοί λειτουργοί συμμετέχουν στην εκπαίδευση.
Η πανδημία του κορονοϊού αποκάλυψε μία άλλη πανδημία: αυτή της κακοποίησης του παιδιού. Οι συνθήκες εγκλεισμού ευνόησαν την έξαρση της βίας μέσα στο σπίτι.
Το ΕΛΙΖΑ έχει πολλή δουλειά να κάνει και οι επιπτώσεις της πανδημίας θα καταγράφονται για χρόνια.
Το παιδί εξελίσσεται μέρα με τη μέρα. Μπορεί να εκφράσει τον πόνο του μόνο με χρώμα και σχήμα. Πώς άραγε αποκωδικοποιούνται τα αγγίγματα που δεν είναι σωματικά επώδυνα;
«Πολλές φορές η αναφορά σε κακοποίηση γίνεται από το ίδιο το παιδί, οπότε ο καλύτερός μας σύμμαχος είναι να έχουμε αναπτύξει μία πολύ καλή σχέση μαζί του» εξηγεί η νηπιαγωγός Αγγελική Σωτηρίου.
Οι περιπτώσεις κακοποίησης που έχουν περάσει από τις αφηγήσεις στο ΕΛΙΖΑ προκαλούν σοκ. Γονείς αποδίδουν την κακοποίηση σε οικογενειακή παράδοση!
Το χυδαίο έγκλημα κατά της παιδικής ψυχής είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, και η πρόληψη είναι επιβεβλημένη.
Το πρόγραμμα «Αναγνωρίζω-Προστατεύω» εξελίσσεται με την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και είναι μέρος μιας κοινωνικής προσφοράς της Τράπεζας Πειραιώς προς το ΕΛΙΖΑ.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
