Η μητέρα του Μιχάλη Κατσούρη βρέθηκε στο γήπεδο για το παιχνίδι της ΑΕΚ με τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ και αποκάλυψε τα συναισθήματά της στην εξέδρα της OPAP Arena.
«Να τον προστατεύει ο Θεούλης και να γελάει… Να γελάς Μιχάλη αυτό θέλω να γελάς…», είναι μερικά από τα λόγια της μητέρας του Μιχάλη Κατσουρή, που μίλησε στην εκπομπή του LIVE NEWS.
Κάθε φορά που πήγαινε ο Μιχάλης στα ματς της ΑΕΚ η μητέρα του του έλεγε «Μιχάλη πρόσεχε. Φοβάμαι» και της έλεγε: «Μη φοβάσαι για μένα ρε μάνα! Ένα ματς θα δω!»
Κι αυτό το ματς, την ιστορική πρόκριση της ΑΕΚ απέναντι στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ ο Μιχάλης την είδε από ψηλά.
«Α ρε μάνα! Να ήξερες τι γήπεδο είναι. Θα σε πάρω μια μέρα να το δεις, να το δεις».
Και η κυρία Κατερίνα πήγε ανάμεσα σε 32.000 θεατές κι αναζητούσε το παιδί της…
«Για το παιδί μου πήγα. Για το παιδί μου. Ποτέ δεν είχα πάει. Απλά μου έλεγε μαμά θα σε πάω μια μέρα να δεις το γήπεδο. Το κοίταγα απέναντι και νόμιζα είναι ζωντανό… γι’ αυτό πήγα. Να δω το παιδί απέναντι. Εκεί που καθόταν, εκεί που του άρεσε για την ομάδα του. Λες και μου έλεγε ‘μάνα εδώ είμαι’ και χειροκρότησα μια δόση για το παιδί μου, όταν μπήκε το γκολ…» περιγράφει η κα Κατερίνα.
Ο φωτογραφικός φακός την απαθανάτισε ανάμεσα στο πλήθος.
Στα φωτογραφικά κλικ οι εκφράσεις των υπολοίπων αλλάζουν, το βλέμμα της μάνας όμως παγωμένο και καρφωμένο στο κενό.
«Μόνο που άκουγα ‘Μιχάλη ζεις’, τρελάθηκα λέω ‘το παιδί μου πώς το λατρεύουν όλοι εκεί» λέει η ίδια χαρακτηριστικά.
«Ήθελε να μπει μέσα. Να νιώσει πως ένιωθε το παιδί της. Τον αισθανόταν κοντά…», σχολίασε συγγενής του Μιχάλη.
Η 7η Αυγούστου
Σε αυτό το τραπέζι στο σπίτι τους στην Ελευσίνα ήταν και η τελευταία φορά που κάθισε η κυρία Κατερίνα μαζί με τον 29χρονο γιο της.
Τον Μιχάλη Κατσουρή που το βράδυ της 7η Αυγούστου δολοφονήθηκε άγρια έξω από το γήπεδο της Φιλαδέλφειας.
«Εκείνη την ημέρα το παιδί μου ήρθε από τη δουλειά, έφαγε, ξάπλωσε και πήγε για έναν καφέ. Γιατί πήγαινε με τους φίλους του. Ήταν 19:30 όταν έφυγε και μετά δεν τον ξαναείδα».
Ξάπλωσε να κοιμηθεί ήσυχη ότι ο Μιχάλης ήταν βόλτα με φίλους.
Το τηλέφωνο όμως χτύπησε μέσα στη νύχτα…
Ο Γιώργος Κατσουρής, αδελφός του Μχάλη λέει: «4 παρά 20 με παίρνει ο ξάδελφος μου».
Η μητέρα του Μιχάλη περιγράφει : «Ήρθε η αδελφή μου και μου λέει έλα λίγο στην αυλή να σου πω κάτι».
Ο Γιώργος Κατσουρής θυμάται: « Μου λέει ‘ο αδελφός σου έχει χτυπήσει σοβαρά. Έλα κατευθείαν κάτω Αθήνα’».
Ενώ η μητέρα του αναφέρει: «Παγώνω στην καρέκλα και της λέω μην συνεχίζεις. Πάγωσε η καρδιά μου. Κάτι ένιωσα εκείνη την ώρα».
Οι γιατροί στον Ερυθρό Σταυρό αναλαμβάνουν το δυσκολότερο ρόλο να πουν σε μια μάνα πως το παιδί της δεν ζει.
«Πού να κοιμηθώ με μια φωτογραφία πάω γύρω – γύρω. Μου λέει ο αδελφός του θα πέσεις κάτω».
Τον Γιώργο Κατσουρή τον βασανίζει ένα «γιατί».
«Το γιατί μόνο. Για εμάς έχει σταματήσει ο χρόνος και περιμένουμε να μάθουμε τον δολοφόνο του αδελφού μου» λέει ο αδερφός του Μιχάλη.
«Πώς κοιμάται; Πώς κοιμάται η συνείδηση του που μου έσφαξε το παιδί μου. Αυτός δεν έχει μάνα, δεν έχει αδέλφια;», αναρωτιέται η μητέρα του Μιχάλη για τον δολοφόνο του γιου της.
Με τις φωτογραφίες στο εικονοστάσι
Αναζητώντας ακόμα απαντήσεις για το πώς και το γιατί κάποιος αφαίρεσε τη ζωή του παιδιού της, η κυρία Κατερίνα περνά τις περισσότερες ώρες στο εικονοστάσι που ο ίδιος ο Μιχάλης είχε φτιάξει μέσα στο σπίτι τους.
«Εδώ έκανε τον σταυρό του. Προσκύναγε. Γιατί έχω χάσει τη μάνα μου χρόνια τώρα και τώρα να βάλω το παιδί εδώ μέσα. Πήγα εδώ στην Αγία Τριάδα δίπλα στο περίπτερο εκεί στη Φιλαδέλφεια και μου είπε «δεν ξέρετε τι παιδί είχατε. Δεν ξέρατε. Θα πέρναγε να ανάψει το κερί, μιλάγαμε. Άφηνε κάτι για την εκκλησία και μετά θα πήγαινε στο γήπεδο…Δεν ξέρετε τίποτα».
Και συμπληρώνει: «Να τον προστατεύει ο Θεούλης και να γελάει… Να γελάς Μιχάλη αυτό θέλω να γελάς…».
Η κυρία Κατερίνα περπάτησε στα στέκια του γιου της δίπλα από το γήπεδο της ΑΕΚ, εκεί που έπινε καφέ με φίλους και σύχναζε πριν τους αγώνες αλλά και εκεί που ξεψύχησε.
«Με αγαλλιάζει να βλέπω που πήγαινε. Μου έδειχναν τα παιδιά ότι εκεί κάθονταν και έτρωγαν σουβλάκια. Αυτά παιδί μου τίποτε άλλο…».
Δείτε επίσης: Μελισσοκόμος στον Έβρο: «Έβλεπα παντού καμένη γη»
