Οινοποιεία Σακαλάκη: Ο Θεός έφτιαξε  το νερό. O άνθρωπος έφτιαξε το κρασί.

Οινοποιεία Σακαλάκη: Ο Θεός έφτιαξε το νερό. O άνθρωπος έφτιαξε το κρασί.

Η Οινοποεία Σακαλάκη Ιδρύθηκε το 1922 στα Πλάγια Παιονίας. Πρόκειται για ένα οικογενειακό οινοποιείο με μακροχρόνια επιτυχημένη πορεία, που διαρκώς ακολουθεί τις σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας των αμπελώνων και παραγωγής εκλεκτών οίνων. Η επίσκεψη στο  οινοποιείο  χαρίζει μοναδική εμπειρία στο μαγικό κόσμο του κρασιού

Εύγευστα, και ποιοτικά τα κρασιά της περιοχής που ωριμάζουν μετά τη συγκομιδή των σταφυλιών από τους απέραντους αμπελώνες.

1922. Χαμένες πατρίδες, χαμένα όνειρα, χαμένες περιουσίες. Χιλιάδες πρόσφυγες άφησαν πίσω τους ό,τι πολύτιμο, ό,τι αγαπημένο παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής στα πατρογονικά χώματα της μητέρας πατρίδας. Με έναν μπόγο στην πλάτη, με λιγοστά ρούχα και πολλά τραύματα, έφτασε με λιγοστούς χωριανούς του από το Μπογασκιοί της Πόλης στο Καρασινάν, σημερινά Πλάγια Παιονίας Κιλκίς, ο Σοφοκλής Σακαλάκης με την οικογένεια του σε ηλικία 24 ετών. Ανέχεια, φτώχεια, χρόνια δύσκολα, ξεκίνημα απο το μηδέν. Δύσκολη προσαρμογή στα νέα δεδομένα, πολλές στερήσεις, σκληρή δουλειά, επιλογές ελάχιστες. Το νέο χωριό (Καρασινάν) δεν είχε τις μεγάλες εκτάσεις, τα πλούσια χώματα, τα άφθονα νερά για δυναμικές καλλιέργειες. Για να πάρεις σοδειά έπρεπε να μοχθήσεις πολύ. Πολλές μουριές, αμυγδαλιές και λίγα αμπέλια είχαν αφήσει πίσω τους πριν μετακινηθούν στην Τουρκία οι πρώην Τούρκοι κάτοικοι του χωριού. Οι νεοφερμένοι Πλαγιώτες ξεκίνησαν να καλλιεργούν πρώτα ό,τι είχε απομείνει από τους πρώην κατοίκους μέχρι να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Σιτηρά, καπνό και αμπέλια καλλιέργησαν τα πρώτα χρόνια παραμονής τους στον νέο τόπο τους.
Ενα μικρό αμπέλι και μερικά στρέμματα γης απέκτησε ο Σοφοκλής Σακαλάκης από τη διανομή γεωργικών εκτάσεων του Υπουργείου Γεωργίας. Με σκληρή δουλειά και αγώνα πολλών χρόνων ο ίδιος και ο γιος του Γιάννης βελτίωσαν και μεγάλωσαν το μικρό αμπέλι για τις ανάγκες, πρωταρχικά, της οικογένειας.

Τα χρόνια πέρασαν. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 ο γερο-Σοφοκλής άφησε κληρονόμο στο αμπέλι που τόσο αγάπησε τον μικρό γιο του Γιάννη με την ευχή να το μεγαλώσει, να βγάζει πολλά κρασιά και τσίπουρο. Πέρασε καιρός, ο μικρός Γιάννης μεγάλωσε, έκανε φούρνο στο χωριό και παράλληλα καλλιεργούσε το αμπέλι.

Βγάζοντας καλό κρασί και τσίπουρο, στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 τη φροντίδα του αμπελιού την αναλαμβάνει ο πρωτότοκος γιος του Γιάννη Σακαλάκη, ο Σοφοκλής, για μερικά χρόνια ώσπου μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές και δουλειά. Το όνειρο του Γιάννη για ενα μεγάλο αμπελώνα στο χωριό άρχισε να σβήνει. Ο ίδιος όμως προσπαθούσε όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του, να κρατήσει ζωντανό το αμπέλι της οικογένειας έχοντας μια πικρία γιατί ο νεαρός γιος του τον εγκατέλειψε για χάρη της πόλης και του εμπορίου.

Αρχές της δεκαετίας του ‘90, η γεωργική υπηρεσία του Κιλκίς παίρνοντας τα εδαφολογικά και κλιματολογικά δεδομένα της περιοχής, προτρέπει τους κατοίκους της περιοχής να στραφούν στη συστηματική καλλιέργεια της αμπέλου για ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση παραγωγής. Ετσι ξεκίνησαν όλα. Ο Σοφοκλής Σακαλάκης παίρνει τη μεγάλη απόφαση να κάνει έναν τεράστιο αμπελώνα, αυτού που ξεκίνησε ο παππούς του και ονειρεύτηκε ο πατέρας του.

Παράδοση

Η Παιονία και οι Παίονες κατά την μακραιωνή ιστορική τους πορεία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα πράγματα του Βορειοελλαδικού χώρου. Ειναι ονόματα που τα συναντούμε στην αρχαία ιστορία και στο ομηρικό έπος της Ιλιάδας. Η παρουσία των Παιόνων έγινε εντονότερη κατά την περίοδο του Μακεδονικού βασιλείου, για να ακολουθήσει στα μετέπειτα ρωμαϊκα βυζαντινά χρόνια την τύχη της Μακεδονίας.

Η χώρα των Παιόνων και οι παιονικές πόλεις επιβίωσαν για πολλούς αιώνες αν και λόγω γεωγραφικής θέσης δέχθηκαν αναρίθμητες επιθέσεις και υπέστησαν ανεπανόρθωτες καταστροφές. Σε αρκετά ιστορικά έργα γίνεται σημαντική αναφορά στην Παιονία και στους Παίονες όπως στο Kleine Schziften Zuz Alten Geschichte Leipzig 1893 του Gustav Droyser.

Ο Θείος Όμηρος αναφέρει επανειλημμένα στα έργα του τα ονόματα Παίονες, Παιονία, Παίων. Αυτό ειναι δείγμα πως ήταν γνωστά στα μακρινά απο εμάς εκείνα χρόνια και επιπλέον πως οι Παίονες πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο με αρχηγούς τους Βασιλείς Πυραίχμη και Αστεροπαίο. Για την ιστορία, οι δυο Παίονες βασιλείς έπεσαν νεκροί σε μονομαχίες. Ο Πυραίχμης από τον Πάτροκλο και ο Αστεροπαίος από τον Αχιλλέα. Ο γερο-Πέλασγος, βασιλιάς του Άργους, ορίζει το πελασγικό κράτος από την Πελοπόννησο έως την Παιονία και την Ήπειρο.

Σε αρχαία ευρήματα της περιοχής πήλινα αγγεία, αμφορείς νομίσματα αναπαριστώνται δείγματα λατρείας για την άμπελο και το κρασί. Κομμάτι αναπόσπαστο στην καθημερινή ζωή των αρχαίων κατοίκων. Κατά την Ρωμαϊκή εποχή και την Βυζαντινή περίοδο κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η αμπελουργία και η παραγωγή εξαιρετικού κρασιού και τσίπουρου. Κατά δε την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα κρασιά της Παιονίας είχαν μεταφερθεί σε πολλά σημεία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με κεντρικό σημείο παραγωγής και εμπορίας την Γουμένισσα. Τα εξαιρετικά κρασιά από τις μοναδικές Ελληνικές ποικιλίες νεγκόσκα και ξυνόμαυρο είχαν κατακλύσει τις ταβέρνες και τα καπηλειά της Κωνσταντινούπολης, κάτι που καταμαρτυρούν και τα πολλά τιμολόγια που έχουν βρεθεί με ημερομηνίες εκείνης της εποχής.

Σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή της Παιονίας καλλιεργούνται εξαιρετικές ποικιλίες αμπέλων με σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας και οινοποίησης αποδίδοντας μοναδικά κρασιά τα οποία κυριαρχούν στην Ελληνική αγορά και εξάγονται σε πολλές χώρες του εξωτερικού.

Κρασιά

Δείτε επίσης: Σε κρίση οι σχέσεις Γαλλία-ΗΠΑ – Ψυχρή η υποδοχή του Άντονι Μπλίνκεν στο Παρίσι

Ακολουθήστε το politic.gr Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Politic.gr

Loading

Play