Ελπίζει σε μια ανοδική πορεία της Ελλάδας, αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Ο λόγος για τον – ιδιαίτερα καταξιωμένο στον γερμανόφωνο χώρο – Έλληνα συγγραφέα, Πέτρο Μάρκαρη, ο οποίος, σε σημερινή του συνέντευξη στην αυστριακή εφημερίδα Wiener Zeitung, απάντησε στην ερώτηση, πώς εκτιμά την κατάσταση στην Ελλάδα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όπως διευκρινίζει ο ίδιος, «η Ελλάδα δεν είναι ούτε βιομηχανική χώρα ούτε έχει ένα υγιές δημοσιονομικό σύστημα, η οικονομία ζει από τη μεσαία τάξη και τον τουρισμό και απαιτείται χρόνος και στοχευμένα μέτρα για να μπορέσει να ορθοποδήσει και πάλι η μεσαία τάξη».
Στην μακρά συνέντευξη, με τίτλο «Οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες», εισαγωγικά αναφέρεται ότι ο Πέτρος Μάρκαρης είναι γνωστός για τα αστυνομικά του μυθιστορήματα με ήρωά του τον αστυνόμο Κώστα Χαρίτο, ενώ με τον εκλιπόντα σκηνοθέτη των επικών ταινιών, Θεόδωρο Αγγελόπουλο, με τον οποίο τον συνέδεε μεγάλη φιλία, έχουν γράψει μερικά από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά σενάρια ταινιών.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, το «Ημερολόγιο μίας αιωνιότητας» του Πέτρου Μάρκαρη για την βραβευμένη στις Κάννες ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Η αιωνιότητα και μία ημέρα», δείχνει πώς γίνεται λογοτεχνία και μεγάλος κινηματογράφος. Προσθέτει δε, πως το πρόσφατο αστυνομικό μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη, που στα γερμανικά τιτλοφορείται «Τρεις χάριτες», διαπραγματεύεται την επικαιρότητα : νεποτισμός, διαφθορά, ακροδεξιά, σε μία Ελλάδα ταλαιπωρημένη από την κρίση – και είναι όπως πάντα, ψυχαγωγία μαζί με πολιτική ανάλυση.
Στη συνέντευξή του, ο διάσημος Έλληνας συγγραφέας αναφέρεται στις σχέσεις του με τη Βιέννη (στην οποία είχε σπουδάσει και ζήσει στο παρελθόν) και με την Αθήνα, και στα όσα μπορεί κανείς πάντα να ανακαλύψει, όχι μόνο αναφορικά με την αρχαιότητα, στην ελληνική πρωτεύουσα: από το Μοναστηράκι μέχρι την Πλάκα, από τον Πειραιά μέχρι την Κηφισιά. Υπογραμμίζει δε, την ιδιαίτερη σχέση του με την Κωνσταντινούπολη.
Αναφέρεται επίσης στη γνωριμία του και στη μακρά φιλία και στη συνεργασία του με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο, ο οποίος, όπως και ο ίδιος, θαύμαζε την επική δραματουργία του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Απαντώντας στην ερώτηση ως προς το μεσολαβητικό ρόλο του στον ελληνογερμανικό διάλογο – για τον οποίο τιμήθηκε με το «Μετάλλιο Γκαίτε» – και τη δυσκολότερη στιγμή για τον ίδιο την περίοδο της κρίσης, ο Πέτρος Μάρκαρης σημειώνει ότι αφενός «ήταν δύσκολο να εξηγήσει κανείς στους Έλληνες ότι είχαν γίνει τεράστια λάθη τη δεκαετία του 1980 και ότι οι Γερμανοί δεν είναι συνυπεύθυνοι, και ούτε φέρουν ευθύνη για τα λάθη μας».
Αφετέρου, όπως υπογραμμίζει, ήταν δύσκολο να εξηγήσει κανείς στους Γερμανούς το πώς ένας φτωχός λαός όπως οι Έλληνες, μπορούσαν πολύ έξυπνα να αντιμετωπίζουν τη φτώχεια τους, αλλά και το ότι τους ήταν τελείως άγνωστη η κουλτούρα του πλούτου, κάτι που είχε καταστροφικές συνέπειες την εποχή του εικονικού πλούτου.
«Οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες, τουναντίον πάντα εργάζονταν πολύ σκληρά για να αντεπεξέλθουν», τονίζει με έμφαση ο Πέτρος Μάρκαρης, συμπληρώνοντας ότι από την άλλη πλευρά, όταν την δεκαετία του 1980 εισέρρεαν στη χώρα οι επιδοτήσεις, κανένας, ούτε από την ΕΟΚ, ούτε από την Γερμανία, έλεγχε το πώς χρησιμοποιείται το χρήμα, ή ακριβέστερα το πώς σπαταλούνταν τα χρήματα. Και αυτό, κατά την άποψή του, δεν ήταν επιείκεια, αλλά το κέρδος έπαιζε ένα ρόλο, καθώς από αυτόν τον εικονικό πλούτο επωφελήθηκαν κυρίως οι Γερμανοί.
