Στην οδό Αγίας Ζώνης 39, σε έναν πεζόδρομο ανάμεσα στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Κυψέλης, δεσπόζει ένα ιστορικό κτίριο, όπου φιλοξενεί εδώ και 126 χρόνια άτομα με αναπηρίες (ΑμΕΑ). Πρόκειται για το Άσυλο Ανιάτων, ένα κοινωφελές μη κερδοσκοπικό φιλανθρωπικό σωματείο που από το 1893 μέχρι σήμερα έχει παράσχει σε χιλιάδες άπορους ασθενείς, πάσχοντες από χρόνια νοσήματα, πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με εξειδικευμένο προσωπικό (ιατρικό και νοσηλευτικό).
Η επιγραφή στην είσοδο αναγράφει «Ίδρυμα Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων» και μπαίνοντας μέσα παρατηρεί κανείς το επιβλητικό οίκημα με τον μεγάλο κήπο. Σε μία από τις πτέρυγες του κτιρίου, στην Ιζαιλώφειο πτέρυγα, ξεχωρίζει από μακριά η κ. Βάσω. Καθισμένη στο ηλεκτρικό της αμαξίδιο που το έχει διακοσμήσει με πολλά χρωματιστά αντικείμενα και φορώντας ένα πουά κόκκινο μαντήλι η κ. Βάσω χαμογελά και ετοιμάζεται να επισκεφθεί τον φυσικοθεραπευτή της. Με καταγωγή από το Διδυμότειχο και έχοντας ζήσει εκεί μέχρι τα 16 της, δεν έπαψε ποτέ να χαμογελάει και να προσπαθεί να ζήσει την κάθε της στιγμή. Στα 16 της χρόνια αρρώστησε και αποφάσισε να φύγει από το χωριό της και να επισκεφθεί την Αθήνα. Σταματώντας για τρία χρόνια στην Αγιάσο της Μυτιλήνης επέστρεψε στην Αθήνα και από το 1976 βρίσκεται στο Άσυλο Ανιάτων. «Κάποτε με είχε ρωτήσει μία εργαζόμενη εδώ, αν ζηλεύω κάποιον εκεί έξω και της είχα απαντήσει πως δεν ζηλεύω τίποτα διότι μου λείπουν τα πόδια όχι το μυαλό, αφού έχω το μυαλό τα καταφέρνω όλα», λέει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κ. Βάσω. Το δωμάτιό της είναι ένας συνδυασμός χρωμάτων και φωτογραφιών ενώ μπροστά από το κρεβάτι της, υπάρχει ένα τραπέζι έτοιμο να υποδεχτεί όποιον θελήσει να την επισκεφθεί. Κατά τη διάρκεια της φυσικοθεραπείας της μιλάει για τα ταξίδια που έχει κάνει αλλά και για την αγάπη της για το θέατρο και τις συναυλίες. «Δεν θα ξεχάσω μία παράσταση που είδα στο Ηρώδειο φέτος» αναφέρει, εκφράζοντας το παράπονό της που δεν κατάφερε να βρει εισιτήριο για μία συναυλία του Σταμάτη Σπανουδάκη.
Το Άσυλο Ανιάτων αυτή την στιγμή παρέχει φροντίδα σε περίπου 180 περιθαλπόμενους ηλικίας από 18 χρόνων και άνω, δίχως να δέχεται καμία κρατική επιχορήγηση, βασιζόμενο στις δυνάμεις του και σε διάφορους εθελοντές και δωρητές που το στηρίζουν ανά διαστήματα. Οι περιθαλπόμενοι πάσχουν από παραπληγίες, τετραπληγίες, εγκεφαλοπάθειες, σκλήρυνση κατά πλάκας και παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος με κύριο χαρακτηριστικό τις διαταραχές της κινητικότητας κ.λπ. Το 80% των ασθενών είναι κατάκοιτοι και ακρατικοί. Οι ασθενείς παραμένουν στο Ίδρυμα ως το τέλος της ζωής τους. Για την περίθαλψή τους εργάζονται 110 άτομα (ιατροί, φυσικοθεραπευτές, νοσοκόμοι, εργασιοθεραπευτές, διοικητικό προσωπικό, εργατοτεχνίτες κ.α.), προσφέροντας 24ωρη υποστήριξη.
