Η εικόνα ενός σπασμένου πλακακιού σε πεζοδρόμιο στην Ελλάδα, ειδικά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει συνηθισμένη. Δεν είναι λίγες οι περιοχές τόσο σε μεγάλες όσο και σε επαρχιακές πόλεις που τα πεζοδρόμια «φωνάζουν» πως θέλουν συντήρηση.
Εύλογο είναι λοιπόν να αναρωτηθεί κανείς τί ακριβώς συμβαίνει, και σημαντικό κομμάτι των κατασκευών «καταρρέει» με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος πρόκλησης ατυχημάτων.
Χαρακτηριστική είναι για παράδειγμα, η περίπτωση φύτευσης ενός δέντρου στο πεζοδρόμιο η οποία έχει ως αποτέλεσμα την αποκόλληση των πλακακιών τσιμέντου που βρίσκονται γύρω από αυτό.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΤΕΕ Τμήματος Κεντρικής Μακεδονίας κ. Φώτης Κουβουκλιώτης μιλώντας στην POLITIC ανέφερε για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. «Όταν το δέντρο μεγαλώνει, μεγαλώνει και το ριζικό του σύστημα και η δενδροδόχος που έχει κατασκευαστεί δεν επαρκεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φουσκώσει το χώμα από κάτω και να τινάξει τις πλάκες που υπάρχουν γύρω του.
Αυτό το φαινόμενο συνηθιζόταν παλιότερα σε μεγάλα δέντρα όπως οι λεύκες οι οποίες κρίθηκαν ακατάλληλες λόγω του χαμηλού ριζικού τους συστήματος. Πλέον φυτεύονται άλλα δέντρα τα οποία δε δημιουργούν τέτοια προβλήματα».
Ένας πολύ συνηθισμένος λόγος για τον οποίο συναντάμε κακοτεχνίες στα πεζοδρόμια της χώρας, είναι η κατασκευή δικτύων από τους Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας. Αυτό οδηγεί στο να μην υπάρχει συνοχή του υποστρώματος, ενώ η επισκευή τους είναι τοπική με αποτέλεσμα να προκαλούνται πιο εύκολα ζημιές. Αυτό που θα πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πριν την υλοποίηση οποιουδήποτε τεχνικού έργου να γίνονται οι υπογειοποιήσεις όλων των δικτύων, και μετά να ολοκληρώνεται το έργο. Σε πολλές περιπτώσεις, τα έργα γίνονται πρόχειρα για να τελειώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Γίνονται δηλαδή διεκπεραιωτικά για να βγει η «υποχρέωση». Όταν δεν υπάρχει ο σωστός σχεδιασμός, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ό,τι κατασκευάστηκε, θα διαλυθεί.
Ο μηχανικός περιβάλλοντος και γεωλόγος και μέλος της ομάδας ΠΕΖΗ κ. Νίκος Στάππας μιλώντας στην POLITIC ανέφερε ότι από την πλευρά τους έχουν γίνει εισηγήσεις στο ΥΠΕΝ να δοκιμαστούν και άλλα υλικά τα οποία θα μπορούν να επισκευάζονται πιο εύκολα.
«Εμείς σαν ΠΕΖΗ έχουμε συμμετάσχει σε επιτροπές του ΥΠΕΝ και έχουμε εισηγηθεί την εξέταση κι άλλων υλικών τα οποία θα επισκευάζονται πιο εύκολα, ενώ θα πρέπει να μειώσουμε και το κόστος έτσι ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε επεμβάσεις σε μεγαλύτερες εκτάσεις» είπε αρχικά.
«Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κάποια ειδικά τσιμέντα, θα μπορούσαν να τοποθετηθούν μεγαλύτερες πλάκες ενώ υπάρχουν και ειδικοί τρόποι εφαρμογής της ασφάλτου με πολύ λευκό χαλίκι. Αρκετές περιοχές της Ελλάδας είναι φτιαγμένες με αυτόν τον τρόπο και δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα», συμπλήρωσε στη συνέχεια.
Σχετικά με τα δέντρα, ο κ. Στάππας εξέφρασε την άποψη ότι πρόκειται για κακό σχεδιασμό, και συμπλήρωσε ότι «δεν πρέπει να μπουν κολλητά οι πλάκες πάνω σε ένα δέντρο».
«Είναι κακός σχεδιασμός. Σε στενά πεζοδρόμια βάζουμε ένα δέντρο κι έτσι δεν έχουμε επαρκές πεζοδρόμιο το οποίο πρέπει να είναι τουλάχιστον 1,5 μέτρο πλάτος και 2,20 ύψος».
Λόγω του ότι μέρα με τη μέρα το δέντρο θα μεγαλώνει, οι πλάκες του πεζοδρομίου δεν πρέπει να είναι κολλητά πάνω του. Απαραίτητη είναι η τοποθέτηση μιας ειδικής κατασκευής γύρω – γύρω, με σκοπό να γίνεται εύκολα η αλλαγή των πλακών όταν χρειαστεί.
«Δεν είναι αναγκαίο να τοποθετηθεί σίδερο, μπορεί όμως να είναι τσιμεντένιος δακτύλιος τον οποίο τον βγάζεις όταν μεγαλώνει το δέντρο» σημειώνει ο κ. Στάππας.
Τσιμεντένιο δάπεδο πεζοδρομίου στη Βιέννη
Πεζοδρόμιο με τσιμεντένιους δακτύλιους για την ανάπτυξη και το πότισμα δέντρου στη Βιέννη
Δείτε επίσης: Είναι άδικο για έναν δημότη να ζητά τα αυτονόητα από τον δήμο του – Το παράδειγμα της Καλαμαριάς
