Πως από την αγνή σου αγάπη για μια ομάδα μπορείς να στερήσεις μια ανθρώπινη ζωή; Πως μια Κυριακή στο γήπεδο μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω σε ολόκληρες οικογένειες; Πως εν τέλει από οπαδός γίνεσαι Χούλιγκαν και από Χούλιγκαν, δολοφόνος
Η ιστορία του Χουλιγκανισμού στην χώρα μας ξεκινάει από πάρα πολύ παλιά με θανάτους οπαδών και φιλάθλων να αφήνουν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ελληνική κοινωνία.
Σεπτέμβριος του 1983 και η περιοχή Χαριλάου στη Θεσσαλονίκη, θα γίνει γνωστή σε όλη την Ελλάδα και δυστυχώς όχι για καλό λόγο. Εκεί, ο 18χρονος Άρης Δημητριάδης γίνεται ο πρώτος καταγεγραμμένος νεκρός της οπαδικής βίας.
Ο λόγος που έφυγε ο 18χρονος; Απλός και τραγικός. Ρώτησε πόσο έληξε ο Άρης στην Αθήνα και επειδή “πείραξε” τους φίλους του για το αποτέλεσμα, οπαδοί ομάδας της πόλης τον μαχαίρωσαν και του επιτέθηκαν με μπουνιές και κλωτσιές.
Έξι μέρες μετά, ο νεαρός αφήνει την τελευταία του ανάσα στον θάλαμο εντατικής θεραπείας του ΑΧΕΠΑ όπου είχε μεταφερθεί αμέσως μετά την δολοφονική επίθεση που δέχθηκε.
Δυστυχώς, στην χώρα μας ήταν να μην γίνει η αρχή. Μόλις τρία χρόνια αργότερα έρχεται ακόμα μια δολοφονία που συνταράσσει το Πανελλήνιο. Ο 29χρονος καθηγητής Χαράλαμπος Μπλιώνας άφησε την τελευταία του πνοή στο γήπεδο «Αλκαζάρ» της Λάρισας, όταν δέχθηκε φωτοβολίδα στον λαιμό.
Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια και μέσα σε όλη αυτή την περίοδο πολλοί “‘εφυγαν” από… τα ραντεβού θανάτου.
Ταξιδεύουμε πίσω στο 2017 και συγκεκριμένα στις 27/4. Ο 24χρονος Κύπριος, Νάσος Κωνσταντίνου αποχαιρετά την οικογένειά του και παίρνει την απόφαση να πάρει το αεροπλάνο για να έρθει να παρακολουθήσει τον ημιτελικό του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό.
Η λήξη της αναμέτρησης τον βρίσκει χαρούμενο καθώς η αγαπημένη του ομάδα έχει πάρει την νίκη κόντρα στους «πράσινους» και μαζί, το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος.
Παίρνει τον δρόμο προς το κέντρο της πόλης χωρίς να γνωρίζει πως αυτό το συναίσθημα της χαράς θα είναι και το τελευταίο χαρούμενο συναίσθημα που θα νιώσει.
Οπαδοί ομάδας της Θεσσαλονίκης εκατοντάδες μέτρα μακριά από την Τούμπα, έχουν εντοπίζουν έναν οπαδό του ΠΑΟΚ.
Ο Νάσος Κωνσταντίνου είναι αυτός που βρίσκεται μοιραία στο δρόμο τους. Ο 24χρονος βλέπει μια παρέα χούλιγκαν να κατευθύνεται προς το μέρος του, με τον ίδιο να προσπαθεί να διασχίσει κάθετα την Αγίου Δημητρίου για να γλιτώσει.
Ένα ΙΧ παρασέρνει τον άτυχο νέο ο οποίος θα νοσηλευτεί πολλές μέρες σε νοσοκομείο της πόλης όπου και θα καταλήξει. Η Θεσσαλονίκη και η Κύπρος βυθίζονται στην θλίψη.
Εκείνη την στιγμή η πόλη γνώριζε ότι τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο. Από την ημέρα εκείνη και έπειτα, οι φίλαθλοι των ομάδων θα κοιτάνε μέχρι και την σκιά τους κάθε φορά που θα τύχει να φοράνε φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας.
Ο κύκλος αίματος έχει ανοίξει
Πρώην συνδεσμίτης αφηγείται στο politic.gr την κατάσταση που επικρατούσε στους οπαδικούς κύκλους της Θεσσαλονίκης, επισημαίνοντας πως η δολοφονία του Άλκη Καμπανού ήταν “ένα έγκλημα που το περίμεναν όλοι”.
«Όλα ξεκίνησαν όταν πήρα την απόφαση να οργανωθώ στον σύνδεσμο»
«Εγώ μόνο για εμένα θα μιλήσω και πως εγώ προσωπικά έμπλεξα με σύνδεσμο και σκηνικά», έτσι ξεκίνησε η συζήτηση μας η οποία έμελλε να μας ταξιδέψει σε μια ιστορία με αίσιο – στην δικιά του περίπτωση- τέλος.
«Εγώ υποστήριζα από μικρός μια ομάδα και πήγαινα στο γήπεδο κάθε Κυριακή. Στην περιοχή που μένω δίπλα στο σπίτι μου οι οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας διατηρούν σύνδεσμο στον οποίο πήγαιναν συχνά φίλοι μου και γνωστοί» μας λέει αρχικά και προσθέτει:
«Μια μέρα λοιπόν που ήμουν σπίτι μου πήγα στον σύνδεσμο προκειμένου να πάρω καμία μπλούζα – όπως έκανα συχνά – και να μιλήσω με τους γνωστούς μου. Έτσι πήρα την απόφαση να οργανωθώ κιόλας».
«Δεν ξέραμε ότι πάμε για «μπάχαλα» – Μόδα της Αθήνας τα μαχαίρια»
Φεύγουμε από την απόφαση του να οργανωθεί στον σύνδεσμο και πηγαίνουμε στα πρώτα σκηνικά που ήταν παρών.
«Συνήθως δεν σου λένε πάμε για ξύλο ή για ντου. Κανονίζει ο σύνδεσμος μαζί με άλλους συνδέσμους πορεία προς το γήπεδο. Σε αυτές τις πορείες δεν είναι απαραίτητο ότι θα πέσει ξύλο αλλά αν πετύχεις μπροστά σου άλλους οπαδούς είναι ή εγώ ή αυτοί» μας τονίζει αφοπλιστικά και προσθέτει:
«Και να μην θέλεις να πλακωθείς, θα πλακωθείς για να γλιτώσεις. Ή σακατεύεις ή σακατεύεσαι», λόγια μαχαιριά από τον πρώην συνδεσμίτη ο οποίος απατώντας μας στην ερώτηση πως φτάσαμε στα μαχαιρώματα τονίζει:
«Παλιά δεν ήταν έτσι, παλιά είχε μόνο χέρια, ξύλα και κράνη. Η «μόδα» με τα μαχαίρια και τα όπλα ήρθαν από την Αθήνα. Όταν εξελίσσονται οι αντίπαλοι σου πρέπει να εξελιχθείς και εσύ».
Δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω αν οι υπεύθυνοι των συνδέσμων γνωρίζουν για τα ντου και τα πεσίματα: «όχι» μας απαντάει κατηγορηματικά και προσθέτει:
«Τα περισσότερα πεσίματα δεν τα γνωρίζουν οι υπεύθυνοι των συνδέσμων, και σίγουρα δεν τα γνωρίζουμε εμείς που πάμε σαν απλοί συνδεσμίτες. Έχω τύχει σε σκηνικό που κάνουμε πορεία για το γήπεδο του βόλεϊ και ξαφνικά σε έναν σύνδεσμο άλλης ομάδας βλέπουμε μαζεμένα άτομα να μας περιμένουν. Εκεί είναι – όπως σου είπα και πιο πάνω – ή εγώ ή αυτοί».
«Δεν μας συντηρούν οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ ευθύνονται όμως για το τεταμένο κλίμα»
Αυτόματα και με βάση τα όσα είχαμε συζητήσει το προηγούμενο διάστημα, ήρθε η συζήτηση και προς τις ΠΑΕ των ομάδων της Θεσσαλονίκης.
Τον ρωτήσαμε αν στην όμορφη συμπρωτεύουσα οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ συντηρούν τους οργανωμένους οπαδούς και τους προμηθεύουν με χρήματα και υλικά.
«Όχι. Στην Θεσσαλονίκη οι ΠΑΕ δεν στηρίζουν τους οργανωμένους οπαδούς δίνοντας τους εφόδια και λεφτά. Αυτά γίνονταν σε άλλη μεγάλη πόλη της χώρα μας με γνωστούς συνδέσμους να έχουν επαφές με ιδιοκτήτες».
Ωστόσο πριν προλάβουμε να πούμε κάτι, από μόνος του μας τόνισε ότι: «μπορεί να μην μας δίνουν πολεμοφόδια και λεφτά, ωστόσο αυτές είναι που δημιουργούν το τεταμένο κλίμα.
Θέλεις το σκηνικό με τον υπάλληλο μεγάλης ΠΑΕ που είχε σχέσεις και με πολιτική που τράβηξε όπλο στην μέση της πόλης; Θέλεις εμπρηστικές ανακοινώσεις εκατέρωθεν; Είναι πολύ εύκολο να ξεφύγει η κατάσταση για να μην μιλήσουμε και για την έλλειψη παιδείας που μαστίζει την χώρα».
Τα λόγια του δεν συνάδουν με λόγια ενός παιδιού που πριν τρία χρόνια είχε δικαστήρια για «μπάχαλα», όταν του το τονίσαμε αυτό γέλασε και μας είπε: «Όπως σου είπα είναι θέμα παιδείας. Εγώ μπορεί να έμπλεξα αλλά τουλάχιστον είχα την παιδεία να πω ΤΕΛΟΣ. ΩΣ ΕΔΩ! Και πραγματικά ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω.
Ελπίζω μέσα από τα σχολεία και η ίδια η κοινωνία να πείσει τα παιδιά να φύγουν μακριά από τον Χουλιγκανισμό και επιτέλους οι σύνδεσμοι να μην είναι γιάφκες αλλά χώροι όπου θα μαζευόμαστε να βλέπουμε παιχνίδια και να τραγουδάμε για την ομάδα μας».
«Ήταν βέβαιο ότι θα έχουμε ένα σκηνικό όπως αυτό με τον Άλκη»
1η Φεβρουαρίου 2022. Ο χρόνος σταματάει για την Θεσσαλονίκη για ακόμη μια φορά. Ο 19χρονος Άλκης Καμπανός πέφτει νεκρός από την καταδρομική επίθεση 12 οπαδών αντίπαλης ομάδας.
Η πόλη δονείται από την οργή για το ειδεχθές έγκλημα που διαπράχθηκε για ακόμη μια φορά. Οι πρώτες συλλήψεις γίνονται λίγες ώρες μετά. Τα πρώτα βίντεο κάνουν την εμφάνιση τους.
Πόσο μίσος μπορεί να έχει ένα νέο παιδί για να επιτεθεί με τόσο μίσος και να χτυπάει έναν συνομήλικό του στο κεφάλι; Πόσο μίσος μπορεί να έχει ένα παιδί που ενώ ακούει ένα παλικάρι να φωνάζει «μην με χτυπάτε άλλο», αυτό να συνεχίζει να κάνει την «δουλειά» του.
Ρωτήσαμε τον πρώην χουλιγκάνο για την επίθεση στην παρέα του Άλκη και για πιο λόγο φτάσαμε σε αυτό το σημείο.
«Ήταν ένα έγκλημα το οποίο το περιμέναμε όλοι. Η ιστορία δεν είναι μόνο εκείνη την ημέρα ή τις προηγούμενες, πάει ακόμα πιο παλιά. Από την επίθεση σε οπαδούς μιας ομάδας στο Ωραιόκαστρο και τον σοβαρό τραυματισμό ενός παιδιού. Εκεί ορκίστηκαν εκδίκηση και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή.
Δεν νομίζω ο Άλκης να ήταν στόχος. Άλλος ήταν ο στόχος και νομίζω ότι είναι ένα παλικάρι που συμμετείχε στην επίθεση στο Ωραιόκαστρο. Τα μαχαίρια είπαμε πως φτάσαμε στο σημείο να βγαίνουν και δυστυχώς πλέον δεν είναι μόνο μαχαίρια…»
Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην έχουμε σκηνικά και δολοφονίες παιδιών;
«Μόνο να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας και να σταματήσουν οι ομάδες να δυναμιτίζουν το κλίμα. Πρέπει να μην συμφιλιωνόμαστε με τις εικόνες βίας και να μην νιώθουν περήφανα τα παιδιά όταν ακούνε για πεσίματα σε οπαδούς άλλων ομάδων, αλλά για αυτό που λέει μας χωρίζουν πολλά χρόνια και πολιτική θέληση».
Ζητάμε συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων της οπαδικής βίας που δεν αναφέρθηκαν σήμερα στο ρεπορτάζ μας. Ας ευχηθούμε όλοι μαζί να μπει ένα τέλος σε αυτό τον φαύλο κύκλο βίας.
Δείτε επίσης: Θεσσαλονίκη – Αρέθουσα: Σοκαριστική εξέλιξη με τον αγνοούμενο – Νεκρός με τραύμα από αλυσοπρίονο
