«Στην πατρίδα μας ο εναλλακτικός τουρισμός πρέπει να αναπτυχθεί κυρίως σε περιοχές και πληθυσμούς που δεν έχουν βασικό εισόδημα από άλλες εργασίες (ή έχει περιορισθεί τα τελευταία χρόνια) ώστε να εξασφαλίζει στους κατοίκους μια αξιοπρεπή επιβίωση». Αυτά τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Χάρης Κουθούρης, στο πλαίσιο σχετικής έρευνας που ο ίδιος πραγματοποίησε.
Ο εναλλακτικός τουρισμός ως φιλοσοφία, σύμφωνα με τον ίδιο, εκφράζει κυρίως την ευημερία, την ειρήνη, την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη του συνόλου των ανθρωπογενών δυνάμεων στους προορισμούς που λειτουργεί ή αναπτύσσεται. Αποβλέπει χωρικά και διαχειριστικά στην πρόσκληση και υποδοχή μικρού αριθμού επισκεπτών με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και με συγκεκριμένες τουριστικές αναζητήσεις, κ.ά. Η περιφέρεια Θεσσαλίας αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα προσφέρονται για ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού, καθώς αυτός προϋποθέτει και στηρίζεται στις υφιστάμενες οικονομικές δομές μιας κοινωνίας τις οποίες συμπληρώνει και διευρύνει δίνοντας λύση τόσο σε οικονομικά όσο και σε κοινωνικά προβλήματα του γηγενούς πληθυσμού (εγκατάλειψη της περιοχής).
Μια από τις πλέον διαδεδομένες μορφές του εναλλακτικού τουρισμού, συνεχίζει ο καθηγητής, που μπορεί να βρει εφαρμογή σε όλη τη χώρα, αλλά κυρίως στη Θεσσαλία, είναι ο αγροτουρισμός, δηλαδή η μορφή τουρισμού που παρέχει σε αγρότες συμπληρωματικό εισόδημα μέσα από την αξιοποίηση υποδομών που ήδη διαθέτουν για την αγροτική παραγωγή και τις περισσότερες φορές οφείλει να παραμένει ως η κύρια πηγή του εισοδήματος του τοπικού πληθυσμού. Άλλες μορφές εναλλακτικού τουρισμού είναι ο υποβρύχιος τουρισμός, ο οινοτουρισμός, ο οικοτουρισμός ή πράσινος τουρισμός, ο γεωτουρισμός, ο αλιευτικός τουρισμός και οι υπαίθριες τουριστικές δραστηριότητες ενεργούς αναψυχής (Outdoor Activities) οι οποίες εκπροσωπούνται πλέον από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Εταιριών Υπαίθριων Δραστηριοτήτων Αναψυχής με συμμετοχή τουλάχιστον εβδομήντα εταιριών από όλη τη χώρα.
Ο εναλλακτικός τουρισμός εξηγεί ο κ. Κουθούρης, δεν είναι σύγχρονο εμπορικό φαινόμενο ενάντια στο μαζικό τουρισμό, αντίθετα ως πρακτική διακοπών προϋπήρχε από πάντοτε. Στη συνέχεια τονίζει πως η ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών τουρισμού σε κάθε περιοχή της χώρας μας οφείλει να υποστηρίζεται από ένα αειφόρο μοντέλο διαχείρισης και ως κύρια ενέργεια την παροχή ειδικής «εκπαίδευσης» και «εκπαιδευτικών σεμιναρίων» προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και άτομα. Εκπαίδευση – επιμόρφωση – καθοδήγηση του γηγενούς πληθυσμού για τους στόχους της προσπάθειας ανάπτυξης μιας «Εναλλακτικής μορφής Τουρισμού» οι οποίοι θα είναι μετρήσιμοι, εφικτοί, φιλικοί προς το περιβάλλον και τις ανθρώπινες αξίες, σημειώνει επίσης ο ίδιος. Για να καταλήξει τονίζοντας: «Κάθε στόχος για να μπορέσει να υλοποιηθεί πρέπει να έχει ως προϋπόθεση την ενεργή συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και ως στρατηγική ανάπτυξης τα προερχόμενα από τις μορφές του εναλλακτικού τουρισμού οικονομικά οφέλη να κατευθύνονται μέσα στην τοπική κοινωνία. Ακόμη απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού είναι οι προσφερόμενες δράσεις και υπηρεσίες να χαρακτηρίζονται από οικονομική βιωσιμότητα ώστε να προσφέρουν μακροχρόνια ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και προοπτική η αναζήτηση εργασίας και η επαγγελματική διαβίωση της νέας γενιάς να βρίσκεται στους τόπους καταγωγής της».
