Υπόθεση Πάτρα: Το ότι γίνεσαι μάνα δε σημαίνει απαραίτητα ότι αγαπάς τα παιδιά σου

Υπόθεση Πάτρα: Το ότι γίνεσαι μάνα δε σημαίνει απαραίτητα ότι αγαπάς τα παιδιά σου

Ιδανικά ναι. Αλλά όχι νομοτελειακά.

Είναι η πατριαρχική κοινωνία που όταν μια γυναίκα γεννάει, της φοράει αυτόματα το αγκάθινο φωτοστέφανο με ιδιαίτερες “εξαγνιστικές” ιδιότητες.

«Μια μάνα ποτέ δε θα έβλαπτε τα ΙΔΙΑ της τα παιδιά». Το “ίδια” προφέρεται πάντα εμφατικά.

Πόσα παιδιά αυτη τη στιγμή που μιλάμε είναι θαμμένα από τα μητρικά χέρια και η κοινωνία δεν το έμαθε ποτέ;

Δεν το έμαθε γιατί αρνείται να το δει. Αρνείται να δει ότι μια γυναίκα που γεννάει εξακολουθεί να έχει ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ υπόσταση, η οποία υπερτερεί της μητρικής.

Η μητρότητα δεν αντικαθιστά την ύπαρξη. Ούτε τη συμπληρώνει. Υπάρχει παράλληλα και είναι δανεική.

Μια μάνα μπορεί να είναι κακιά, να μισεί, να έχει πάθη.

Είναι πολύ δύσκολο για την ελληνική κοινωνία που βασίζεται στο πατριαρχικό μοντέλο να σπάσει τα δεσμά και να αποκαθηλώσει την “Ιερή Μάνα”, γιατί αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ανάδυση του παραλόγου που θρυμματίζει τον κόσμο μας όπως τον έχουμε δομήσει.

Όταν θύμα είναι ένα παιδί, ΟΛΟΙ θα έπρεπε να μπαίνουν στο ίδιο πλαίσιο ενοχής, μαζί και η μητέρα.

Κανείς δεν είναι άγιος, τίποτα δεν είναι υπέρτατο.

Τίποτα άγιο στη μητρότητα. Είναι απλά το αφήγημα που βολεύει να υπάρχει.

Η μητρότητα βιώνεται με απέραντη μοναξιά. Η μητρότητα δεν εμπεριέχει τίποτα το ηρωικό. Απεναντίας είναι διαποτισμένη από ένα είδους σκλαβιάς, μια απλήρωτη εργασία αλλά πλασάρεται ως ιερό χρέος, προσφορά, και αγάπη.

Η Πισπιρίγκου θα μπει φυλακή, το κοινό αίσθημα θα δικαιωθεί, η οργή του εξαγριωμένου όχλου θα ηρεμίσει αλλά παιδιά θα συνεχίζουν να κακοποιούνται και να δολοφονούνται από τις μάνες τους.

Το δράμα δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στην Πισπιρίγκου.

Οι αναμάρτητοι συνάνθρωποί μας δε θα έπρεπε να βρίσκονται και να καταριούνται έξω από το σπίτι της Πισπιρίγκου.

Θα έπρεπε να είναι στους δρόμους και να διεκδικούν καλύτερο, πιο παρεμβατικό σύστημα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας. Να ουρλιάξουν για τα κενά και τα ελλείμματα στο κοινωνικό κράτος που επιτρέπουν κακοποιήσεις ή και δολοφονίες παιδιών.

Μέχρι τότε, ας συνεχίσουμε να λιθοβολούμε τη Ρούλα Πισπιρίγκου…Άλλωστε το «ανθρωπόμορφο τέρας» που λιθοβολείς, καθρέφτης σου είναι και σου μοιάζει.

Δείτε επίσης: Πάτρα: Στις φυλακές Κορυδαλλού σε «ειδικό κελί» η Ρούλα Πισπιρίγκου – Τα δύο αιτήματά της

Loading