Το γύρο του διαδικτύου κάνει η καταγγελία ενός ΑμεΑ που ταξίδεψε «παγιδευμένος» σε Ferry Boat, με τελικό προορισμό το νησί της Θάσου.
Ο Δημήτρης Αντωνίου, ο οποίος βρίσκεται 14 χρόνια καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, θέλησε φέτος να απολαύσει τις διακοπές του στη Θάσο. Για οποιονδήποτε άλλον το ταξίδι -τουλάχιστον- θα ήταν ευχάριστο, αν αναλογιστεί κανείς την ομορφιά της θάλασσας και το δροσερό αεράκι.
Ο Δημήτρης όμως, αναγκάστηκε -λόγω ελλιπέστατων υποδομών-, να ταξιδέψει όντας ως… «ποντίκι», παγιδευμένος μέσα σε αυτοκίνητο, στην πλατφόρμα στάθμευσης των οχημάτων του Ferry Boat, επειδή δεν υπήρχε ασανσέρ!
Όπως λέει ο ίδιος, «μία μάχη μόλις ξεκίνησε» και όπως φαίνεται, έχει πολλούς υποστηρικτές.
Δείτε τη σχετική καταγγελία:
Εδώ βλέπετε εμένα ‘’παγιδευμένο’’ με το αναπηρικό μου αμαξίδιο μεσα στο αυτοκίνητο σε μια πλατφόρμα στάθμευσης των…
Gepostet von Δημήτρης Αντωνίου am Samstag, 11. August 2018
«Εδώ βλέπετε εμένα ‘’παγιδευμένο’’ με το αναπηρικό μου αμαξίδιο μεσα στο αυτοκίνητο σε μια πλατφόρμα στάθμευσης των οχημάτων ενός ferry boat που πάει προς Θάσο. Ξέρετε γιατί;
Είπα φέτος να προσπαθήσω να ‘’κάνω διακοπές’’ 2-3 μέρες στην Καβάλα και σκέφτηκα γιατί να μην πάω και σε ένα νησί (πρώτη φορά μετά το ατύχημα), μιας και η θάσος είναι απέναντι. Στην αρχή ενθουσιάστηκα με την ιδέα ! Αμέσως όμως συνάντησα δυσκολίες που δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι αληθινές!
Σχεδόν κανένα ferry boat δεν έχει προδιαγραφές (ασανσέρ ή κάτι αντίστοιχο) ώστε το αναπηρικό αμαξίδιο να μπορεί να βγαίνει από το αυτοκίνητο και να ανεβαίνει στο κατάστρωμα του πλοίου. Ίσα ίσα μου ‘’έκαναν και χάρη’’ που μου το επιτρέψανε γιατί σε πιο μακρινά ταξίδια για λόγους ασφαλείας δεν γίνεται να μένω εκεί κάτω. Αλλά ούτε και πάνω μπορώ να ανέβω. ‘’ΊΣΑ ΙΣΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΧΑΡΗ’’ ;;;;;
ΑΡΑ. Να λέω και ευχαριστώ που είμαι σαν τον ποντικό μες το αυτοκίνητο, αντί να βρίσκομαι στο κατάστρωμα και να απολαμβάνω τη διαδρομή.
Φανταστείτε έστειλα έναν φίλο μου επάνω (και αυτοί ‘’αναγκάστηκαν’’ να μείνουν μαζί μου μες το αυτοκίνητο) για να βγάλει κάποιες φωτογραφίες για να δω τουλάχιστον έτσι την όμορφη θέα. Και για πιο μακρινούς προορισμούς ούτε να το διανοούμαι… το 2018… που όλοι είμαστε ευαίσθητοι με την αναπηρία και προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις ‘’αδικίες’’-διακρίσεις.
Δεν θα κάτσω να ψάξω τους νόμους γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και αποκλείεται να ‘’επιτρέπουν’’ κάτι τέτοιο. Απλά κανενός δεν του καίγεται καρφί για το αν ‘’εγώ’’ στην αναπηρική καρέκλα στερούμαι το δικαίωμα να ταξιδέψω σαν άνθρωπος με το πλοίο αντί να ντροπιάζομαι και να θλίβομαι με αυτήν την απαράδεχτη αντιμετώπιση…
Μια ακόμη μάχη μόλις ξεκίνησε…».
