Πατσαρόπιτα, αλευρόπιτα, τραχανόπιτα, πίτα με αρμιά, πίτα με γκίζα, λαγγίτες και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Πίτες με παράξενα για τον μη μυημένο τουρίστα, στολίζουν το μεγάλο τραπέζι στην πλατεία του Κερασόβου -ενός πανέμορφου ηπειρώτικου χωριού στους πρόποδες του Σμόλικα.
Πίσω απο το τραπέζι οι γυναικες που τις δημιούργησαν: Η Μάχη, η Πελαγία, η Αρχοντούλα, η Ελένη, η Σταυρούλα, η Μαριγούλα, η Γιαννούλα, η Ουρανία, η Φωτεινή, η Ανθούλα, η Ιφιγένεια, η Αλεξάνδρα, η Χριστίνα, η Μαρία, η Γιάννα, η Τζένη και άλλες πολλές Κερασοβίτισες που έβαλαν όλη την τέχνη τους για να παρουσιάσουν παραδοσιακές πίτες του χωριού, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Κερασοβίτικα 2019».
Βασικό κομμάτι της διατροφής των Ηπειρωτών, χιλιοπαινεμένες οι ηπειρώτικες πίτες, θεωρούνται οι καλύτερες στην Ελλάδα.
«Αναπόσπαστο κομμάτι της ηπειρώτικης κουζίνας, βασικό έδεσμα της κουζίνας μας, οι κερασοβίτικες πίτες είναι γευστικά αριστουργήματα που με απλά και λιτά υλικά συνδυάζουν τη σοφία της μαγειρικής οικονομιας με την υψηλή γαστρονομία» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Κερασοβίτισα φιλόλογος Μαίρη Κωτούλα. «Καθημερινες ή γιορτινές, απλές και πολύπλοκες, αλμυρές ή γλυκές, με φύλλο ή χωρίς, γεμισμένες με κάθε λογής υλικά στους ξυλόφουρνους της Ηπείρου έχουν καταγραφεί περισσότερα από 200 διαφορετικά είδη πίτας. Πίτες για κάθε μέρα, πίτες για ειδικές περιστάσεις, του λεπτού ή μπελαλίδικες. Το ξεχωριστό στην Κερασοβίτικη πίτα είναι ότι συνήθως έχει πολύ δουλειά. Η αλευρόπιτα για παράδειγμα, γίνεται με οκτώ φύλλα χυλού στη γάστρα, προσθέτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελένη Σιάφη, πρόεδρος της Αδελφότητας Κερασοβιτών Αθήνας που μαζί με την Αδελφότητα Κερασοβιτών Κιάτου οργάνωσαν τη «Γιορτή της Πίτας».
Όπως λέει η Μαίρη Κωτούλα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ «οι ηπειρώτικες πίτες αποτελούν ένα σημαντικό δείγμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Στολίζουν πάντα το τραπέζι στις πιο σημαντικές στιγμές των οικογενειών. Σε μέρες γιορτής έφτιαχναν καρυδόπιτα ή κλωστό και κάποιες φορές με σκέτη ζάχαρη.Την Πρωτοχρονιά ιδιαίτερη θέση στο γιορτινό τραπέζι είχε η κρεατόπιτα, η βασίλισσα της πίτας, φτιαγμένη με ψημένα στη γάστρα πέτουρα.
Παλιότερα, στα δύσκολα χρόνια των παππούδων μας, όταν υπήρχε έλλειψη μαγειρικών σκευών αλλά και ελαιολάδου, οι Κερασοβίτισες έφτιαχναν την πίτα στην μπόντζα: Έφερναν κοκκινόχωμα από τα Ξυλουράκια και με ζεστό νερό το έκαναν πηλό, έφτιαχναν δηλαδή ένα είδος πυρίμαχου ταψιού που το έκαιγαν στα κάρβουνα. Εκεί ψηνόταν η πίτα χωρίς λάδι με χοντρό κόθαρο για να μπορέσει να χορτάσει όλη η οικογένεια».
Η πατροπαράδοτη πίτα ζει και βασιλεύει στο Κεράσοβο, το ορεινό κεφαλοχώρι του Δήμου Κόνιτσας, χτισμένο στις βορειοδυτικές πλαγιές του Σμόλικα, σε υψόμετρο σχεδόν 1.000 μέτρων. Αφήνουμε το χωριό εντυπωσιασμένοι όχι μόνο από την φυσική του ομορφιά, τα πετρόχτιστα σπίτια και τα αιωνόβια πλατάνια του, αλλά κυρίως από την αγάπη των κατοίκων για τον τόπο τους. Συνεχίζοντας μια παράδοση αιώνων …
