Διασχίζοντας τον πολυσύχναστο δρόμο της Πειραιώς, διακρίνονται από την τζαμαρία του κτιρίου που βρίσκεται στον αριθμό 132, στοίβες βιβλίων πάνω σε παλέτες.
Προχωρώντας μέσα στο κτίριο κάποιος περαστικός αντικρίζει έναν χώρο 400 τετραγωνικών μέτρων, δίχως ρεύμα και κλιματισμό, και παντού βιβλία, περίπου 20.000, πάσης φύσεως, ανεκτίμητης πνευματικής αξίας, που δεν εκτιμήθηκαν σωστά και πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Βρέθηκαν ωστόσο κάποιοι που τα μάζεψαν και τους έδωσαν στέγη, ακόμη και αν αυτοί οι ίδιοι είχαν χάσει τη δική τους στέγη…
Πρόκειται για το παλαιοβιβλιοπωλείο που δημιούργησαν πριν από λίγους μήνες, τρεις άνθρωποι δίχως στέγη, συλλέγοντας για καιρό βιβλία που έβρισκαν σε κάδους σκουπιδιών. Το κόστος του ενός βιβλίου ανέρχεται στα δύο ευρώ και τα έσοδα φαντάζουν αρκετά ώστε να εξασφαλίσουν το ενοίκιό τους.
Σε ένα μικρό γραφείο στο βάθος του χώρου κάθεται ο 68χρονος Λεωνίδας Κουρσούμης, ένας εκ των τριών συνιδρυτών του παλαιοβιβλιοπωλείου. Για αρκετούς μήνες ο κ. Κουρσούμης δεν είχε σπίτι και ζούσε στον δρόμο έως ότου του παραχωρήθηκε μία προσωρινή στέγη σε μία αποθήκη στα Άνω Πατήσια.
Κάνοντας βόλτες σε όλη την Αθήνα άρχισε να μαζεύει βιβλία και να τα πουλά σε παλαιοβιβλιοπώλες προσπαθώντας να βγάλει κάποια χρήματα ώστε να καλύψει τις βασικές ανάγκες του. Έχοντας συγκεντρώσει πάνω από 2000 βιβλία στην αποθήκη του αποφάσισε μαζί με άλλους δύο άστεγους να δημιουργήσουν το δικό τους παλαιοβιβλιοπωλείο.
Κάνοντας μία ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης το ζήτημα άρχισε να παίρνει διαστάσεις και δημοσιότητα, ώσπου ο ιδιοκτήτης του χώρου στην Πειραιώς 132 τους παραχώρησε αυτή την έκταση. Τα βιβλία συνεχώς αυξάνονταν, κόσμος ερχόταν αγόραζε αλλά και χάριζε τα δικά του βιβλία. Το σημαντικό σε αυτό το εγχείρημα είναι ότι στο επίκεντρο του εκτός από τα ίδια τα βιβλία, βρίσκονται οι άνθρωποι που είχαν χάσει τη στέγη τους και η ανάγκη να δείξουν τη στήριξη τους και την αλληλεγγύη τους σε ανθρώπους που βιώνουν παρόμοια κατάσταση.
«Ο χώρος ήταν γιαπί στην αρχή, είχε μέσα υλικά οικοδομής, άμμο, χαλίκια, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ο ιδιοκτήτης μάς έδωσε τις παλέτες για να βάλουμε τα βιβλία. Από τη στιγμή που το εγχείρημά μας άρχισε να γίνεται γνωστό, ο κόσμος φέρνει συνεχώς βιβλία που πλέον δεν χωράνε στις παλέτες και τα βάζουμε από πίσω, με την προοπτική να βρεθεί ένας μόνιμος χώρος. Αυτό είναι και το άγχος μας να βρούμε έναν μόνιμο χώρο», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κουρσούμης.
