Δεν νοείται η επιβολή φόρου για την ηλεκτροδότηση σε κοινόχρηστους χώρους. Αυτό έκρινε το Β’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, απορρίπτοντας αιτήσεις του δήμου Μαραθώνα με τις οποίες ζητούσε να αναιρεθούν αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που είχαν δικαιώσει την ΕΥΔΑΠ σε σχετική αντιδικία.
Συγκεκριμένα, ο δήμος Μαραθώνα ζητούσε από την ΕΥΔΑΠ για τη φωταγώγηση της λίμνης του Μαραθώνα, για τα έτη 2002 έως 2005 και το έτος 2007, να καταβάλει 2.320.000 ευρώ για φόρο ηλεκτροδοτούμενων χώρων.
Παράλληλα, το ίδιο τμήμα του ΣτΕ όχι μόνο απέρριψε αίτηση του δήμου Ασπροπύργου, που ζητούσε για τέλη καθαριότητας και φωτισμού, σε βάθος εννέα ετών, από τη εταιρεία Αττικής Οδός 41,6 εκατ. ευρώ για τη φωταγώγηση του αυτοκινητόδρομου στο μήκος που διέρχεται από τον εν λόγω δήμο, αλλά τον υποχρέωσε επιστρέψει –και μάλιστα έντοκα- το ποσό των τελών που είχε ήδη εισπράξει.
Το σκεπτικό των επίμαχων αποφάσεων
Το Β’ Τμήμα του ΣτΕ με τέσσερις αποφάσεις του απέρριψε αντίστοιχες αιτήσεις του δήμου Μαραθώνα με τις οποίες ζητούσε να αναιρεθούν οι αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που είχαν δικαιώσει την ΕΥΔΑΠ.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι δεν νοείται η επιβολή του επίμαχου φόρου σε κοινόχρηστους χώρους. Παράλληλα, όμως οι κοινόχρηστοι χώροι, ακόμα και εάν έχουν ακίνητα, δεν υπάγονται στον ένδικο φόρο καθώς αποσκοπούν προς εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος. Και εν όψει του σκοπού που εξυπηρετούν δεν αποτελούν ιδιωτικά ακίνητα.
Η λίμνη του Μαραθώνα, κατά τον Αστικό Κώδικα (άρθρο 966), αποτελεί «πράγμα εκτός συναλλαγής, προορισμένο για την εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού συνισταμένου στην εξασφάλιση της παροχής του αναγκαίου για την επιβίωση του ανθρώπου πόσιμου νερού».
Συνεπώς, σύμφωνα με το ΣτΕ, «δεν αποτελεί χώρο, του οποίου η έκταση μπορεί να υπολογισθεί για την επιβολή φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων» και έτσι μη νομίμως η έκταση της εν λόγω λίμνης υπήχθη στον επίμαχο φόρο.
Η περίπτωση του δήμου Ασπροπύργου
Σε ό,τι αφορά το δήμο Ασπροπύργου, αρχικά είχε δικαιωθεί από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, που είχε κρίνει ότι νόμιμα και ορθά επιβλήθηκαν σε βάρος της επίμαχης εταιρείας τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού.
Όμως, το ίδιο Τμήμα του ΣτΕ αναίρεσε τις αποφάσεις του εφετείου που δικαίωναν το δήμο Ασπροπύργου.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας στο σκεπτικό τους αναφέρουν, ότι τα τέλη ύψους 41,6 εκατ. ευρώ μη νομίμως καταλογίσθηκαν και διέταξε την επιστροφή των καταβληθέντων τελών καθαριότητας και φωτισμού εντόκως με επιτόκιο 6% από την ημέρα καταβολής τους.
Ειδικότερα, το ΣτΕ έκρινε ότι «ως χρήσις των ακινήτων επαγομένη εις υποχρέωσιν καταβολής τέλους καθαριότητας νοείται η χρήσις ιδιωτικού ακινήτου υπό του κυρίου, νομέως ή κατόχου αυτού». Και προσθέτει: «Όθεν ο προς την άσκησιν ωρισμένης επιχειρήσεως χρησιμοποιών κοινόχρηστον χώρον του δήμου δεν υπόκειται εκ του λόγου τούτου εις καταβολήν τέλους καθαριότητος».
