Πώς ήταν η Αθήνα στον Μεσοπόλεμο; Μια ταινία που δημιούργησε η Μαρία Ηλιού και οι συνεργάτες της διηγούνται την ιστορία του Μεσοπολέμου στην Αθήνα με μια νέα ματιά και άγνωστο οπτικό υλικό που βρέθηκε σε αρχεία της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ελλάδας. «Η Αθήνα του Μεσοπολέμου, 1922-1940», που είναι μέρος ενός ευρύτερου πρότζεκτ για την ιστορία της Αθήνας από το 1821 έως το 2021, θα προβληθεί στο Μέγαρο Μουσικής, στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, το τριήμερο 17-19 Ιανουαρίου 2025.
«Σκεφτόμασταν πέντε ταινίες. Οι δυο έχουν ήδη προβληθεί: ‘Η Αθήνα από την Ανατολή στη Δύση, 1821-1896′ και ‘Η Αθήνα και η Μεγάλη Ιδέα, 1896-1922′. Η τρίτη ταινία θα ήταν ‘Η Αθήνα των Συγκρούσεων, 1922-1950′. Όμως, την περίοδο του μοντάζ συνειδητοποιήσαμε με τη μοντέρ Αλίκη Παναγή και τον ιστορικό σύμβουλο Αλέξανδρο Κιτροέφ, πως μέσα στην τρίτη ταινία υπήρχε μια άλλη ταινία. ‘Η Αθήνα του Μεσοπολέμου’ όχι μόνο δεν έχει ξαναπροβληθεί, αλλά δεν ήταν καν στις σκέψεις μας. Ήταν εκτός προγράμματος. Το ίδιο το υλικό, τόσο συναρπαστικό, η ίδια η ταινία διεκδίκησε την ύπαρξή της», δήλωσε η Μαρία Ηλιού κατά τη συνέντευξη Τύπου που έγινε σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής, παρουσία των Roderick Beaton, Αλέξανδρου Κιτροέφ, Χριστίνας Κουλούρη και Κατερίνας Πολέμη.
Όπως επισήμανε η Μαρία Ηλιού, στο αδημοσίευτο αυτό υλικό περιλαμβάνονται «άγνωστες ταινίες από τη μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας το 1924 για τη διεκδίκηση της Δημοκρατίας, που βρέθηκαν στα αρχεία της Pathé στο Παρίσι. Στην Αμερική, ανάμεσα στο οπτικό υλικό που βρέθηκε σε πάνω από 20 αρχεία, ξεχωρίζουν οι ταινίες από τη Library of Congress, ταινίες του 1935 που δεν έχουμε δει για το δημοψήφισμα του ’35 και την επάνοδο του βασιλιά Γεωργίου. Όμως εκτός από το άγνωστο υλικό για την Αθήνα, που έχουμε βρει και συντηρήσει από πολλές χώρες, σε αυτή την ταινία, για πρώτη φορά, είχαμε συνεργασία με ελληνικά αρχεία σε σχέση με την ψηφιοποίηση φιλμικού υλικού τους. Αναφερόμαστε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ) και στην ΕΥΔΑΠ, όπου η συνεργασία με την Αμαλία Παππά και τον Γιώργο Στεργίου απέδωσε καρπούς», σημείωσε η ίδια.
«Ο Μεσοπόλεμος δεν είναι μόνο η περίοδος όπου συνεχίζεται η διαμάχη μοναρχικών και βενιζελικών μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και πολλά άλλα πράγματα μαζί. Έτσι, αφηγηματικά νήματα περνούν στην ταινία από την πολιτική, την κοινωνία με τις αντιθέσεις της, η αστική τάξη κάνει αισθητή την παρουσία της, στον Μεσοπόλεμο μπαίνουν οι βάσεις για τη ναυτιλία και τη βιομηχανία, οπότε και η εργατική τάξη κάνει αισθητή την παρουσία της -και για πρώτη φορά διαδηλώνει στους δρόμους της πόλης. Επίσης αφηγηματικά νήματα για τον πολιτισμό, τις Δελφικές Γιορτές, την ανακάλυψη της Αρχαίας Αγοράς κάτω από την Ακρόπολη, τη Γενιά του ΄30 στη λογοτεχνία και τη ζωγραφική, αλλά και σκηνές καθημερινότητας υφαίνουν τη ταινία», υπογράμμισε η Μ. Ηλιού.
«Το τρίτο στη σειρά αυτό ντοκιμαντέρ είναι καταπληκτικό. Και σας βεβαιώνω ότι όσο καλά και αν γνωρίζω την ιστορία, η Αθήνα του Μεσοπολέμου είναι γεμάτη εκπλήξεις», είπε ο Roderick Beaton για την ταινία, η οποία «αφιερώθηκε στην πόλη που ζούμε όλοι. Ας μου επιτραπεί αυτή η έκφραση, τώρα που έγινα επίτιμος Έλληνας πολίτης, πηγαινοέρχομαι πολύ συχνά και εδώ και καιρό έχω πάντα την αίσθηση πως βρίσκομαι σπίτι μου», τόνισε ο ίδιος.
Όπως επεσήμανε ο διαπρεπής Βρετανός νεοελληνιστής, ο Μεσοπόλεμος δεν είναι μόνο οι γνωστές φυσιογνωμίες, αλλά και οι άγνωστες και ανώνυμες. Είναι οι «μαζικές διαδηλώσεις που χαρακτηρίζονται όχι μόνο από λαοθάλασσα, αλλά από θάλασσα από καπέλα, διαφόρων ειδών και σχημάτων, ανάλογα με την ταξική κατάσταση του καθενός. Όλες οι ηλικίες, γυναίκες και άνδρες, όλη η αθηναϊκή κοινωνία περνά από την οθόνη. Δεν λείπουν φυσικά η υψηλή κοινωνία, οι γυναίκες ‘ντυμένες του κουτιού’, καθώς και οι καινούργιες βιομηχανίες», επεσήμανε ο Ρ. Μπήτον.
«Όταν κάνεις την ιστορία της Αθήνας, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι η πρωτεύουσα ως ένα θέατρο πάνω στη σκηνή του οποίου διαδραματίζονται τα κεντρικά πολιτικά γεγονότα. Θέλαμε να εμπλουτίσουμε αυτή τη διάσταση με τους άλλους άξονες, δηλαδή, που είναι η πόλη, ο τρόπος που εκσυγχρονίζεται, οι δρόμοι, τα αυτοκίνητα, το νερό… Δείχνουμε μια πολυεπίπεδη εικόνα για την Αθήνα», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Κιτροέφ.
«Αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι ότι βλέπουμε μια ιστορία που συνδυάζει την πολιτική, την κοινωνία και τον πολιτισμό. Η ταινία απευθύνεται όχι μόνο στους ειδικούς, αλλά και σε ένα ευρύτατο κοινό. Παίζει έναν ρόλο ο κινηματογράφος, που δεν είναι μόνο ψυχαγωγικός αλλά και παιδαγωγικός, εκπαιδευτικός», επεσήμανε η Χριστίνα Κουλούρη.
Τέλος, η Κατερίνα Πολέμη μίλησε για τον ρόλο της μουσικής της στην ταινία, ο οποίος είναι αφηγηματικός, συντροφεύει δηλαδή κάθε στιγμή της εικόνας. «Είναι μια καταπληκτική μουσική που δημιουργεί πολλά διαφορετικά συναισθήματα. Από τη μια είναι η δική της μουσική και από την άλλη η μουσική της εποχής που ‘ξαναέφτιαξε’ με τους συνεργάτες της, δίνοντας έναν αφηγηματικό χαρακτήρα στις διάφορες σκηνές», επεσήμανε η Μαρία Ηλιού.
Πληροφορίες για την προβολή στο site του Μεγάρου: Μέγαρο Μουσικής
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ: YouTube
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
