Το παλαιό νεοκλασικό της Διοσκούρων και Πολυγνώτου παραχωρήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού για να στεγάσει το μουσείο «Το σπίτι του Ελύτη». Μπαίνοντας κανείς, πέρα από την όμορφη αυλή, θα βρει στο υπερυψωμένο ισόγειο μια εισαγωγική, μυητική έκθεση για τη ζωή, το έργο και τις αισθητικές επιλογές του Ελύτη. Υπάρχουν χρονολόγιο και ενότητες για ζωγράφους της γενιάς του και γενικότερα για ζωγράφους του 20ού αιώνα, για τη βαθιά σχέση του με τη μουσική, από Μότσαρτ μέχρι και τις πολλαπλές μελοποιήσεις του, για την ελληνική διαχρονία και τη γραφή. Παρουσιάζονται επίσης οικογενειακά κειμήλια και η εκδοτική του παρουσία στο εξωτερικό, με βιβλία του στα γαλλικά, στα κινέζικα, στα ιαπωνικά και στα αραβικά. Θα δούμε, βέβαια, μια προθήκη για το Νόμπελ.
Ο χώρος είναι μικρός και η επιλογή ενδεικτική. Δίνουν, όμως, όλα την ευκαιρία στο κοινό, μυημένο και αμύητο, να έρθει σε επαφή με τον κόσμο του Ελύτη. Κι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι παρουσιάζεται και ο πραγματικός χώρος εργασίας του ποιητή, όπως λειτουργούσε στο μικρό διαμέρισμα της Σκουφά, με τη βιβλιοθήκη, το γραφείο του και τα εικαστικά έργα των φίλων του. Ο Ελύτης δεν έζησε εδώ, αλλά ο κόσμος των ονείρων, των αισθήσεων και των αισθητικών επιλογών του, που είχαν και ηθική διάσταση, αποκτά ξεχωριστό βάρος σε μια εποχή ναρκισσισμού και συσσώρευσης αγαθών επειδή αναδεικνύει τις αξίες του: την ολιγάρκεια και τη σαφήνεια. Είναι το ακριβές και το λίγο, που υπερασπίστηκε στη ζωή του με τον πιο λυρικό τρόπο.
ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΧΑΡΗΣ ΑΚΡΙΒΙΑΔΗΣ
