H Άννα Κανδαράκη, κλινική ψυχολόγος και Δρ. ιατρικής Σχολής εξηγεί – «Όταν το παιδί νιώθει πως η μητέρα του κινδυνεύει, νομίζει πως πρέπει να πάρει τον ρόλο του προστάτη»
«Συναντάω συχνά ένας γονιός να εργαλειοποιεί το παιδί και να του δίνει ρόλο προστάτη. Αυτό είναι λίγο επικίνδυνο γιατί δεν είναι ο ρόλος του. Το παιδί το κουβαλά και στην ενήλικη ζωή του. Όταν τα παιδί νιώθει πως η μητέρα του κινδυνεύει, νομίζει πως πρέπει να πάρει αυτό τον ρόλο, αλλά δεν είναι η θέση του. Εκείνη την ώρα δεν καθορίζεται μόνο ο ρόλος που θα είχε με τον άλλο γονιό, αλλά και τη σχέση με τους μελλοντικούς συντρόφους του. Το επόμενο πρόβλημα είναι πως η μητέρα δεν πρέπει να ”καταγράφεται” ως αδύναμη. Μία μητέρα, θα πρέπει να καταλάβει πως δεν την επιτρέπεται να μην μπορεί(σ.σ να φύγει) γιατί εκείνη τη στιγμή γίνεται η ίδια επικίνδυνη στο παιδί της. Ακριβώς επειδή έχει παιδιά, πρέπει να φύγει. Αν δεν έχεις παιδιά, είσαι εσύ υπεύθυνη του εαυτού σου. Συναντώ πολλούς που έχουν μεγαλώσει στη βία και λένε πως ”δεν είμαι θυμωμένος με τον πατέρα μου, αυτός είναι άρρωστος, αλλά με την μητέρα μου που με άφησε να μεγαλώσω σε τέτοιο περιβάλλον”. Είναι ένα ασήκωτο φορτίο», ανέφερε αρχικά η Άννα Κανδαράκη.
Όπως είπε, αυτές οι πράξεις θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μιμητισμό.
«Μπορεί να τον οδηγήσει στο συναίσθημα πως απελευθερώνεται και πως αυτή είναι η λύση. Τους γονείς δεν τους επιλέγεις, αλλά τον σύντροφο και τον πατέρα του παιδιού σου μπορείς να τον επιλέξεις».
Δείτε επίσης: Τι σημαίνει το “ορμητικό κύμα αλλαγών” που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης
