Η Μαίρη Χρονοπούλου υπήρξε μία από τις ελάχιστες πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου που ερμήνευσε με επιτυχία δυναμικές και μοιραίες γυναίκες. Η Χρονοπούλου κατάφερε να γοητεύσει, χωρίς να διαθέτει την ξεχωριστή ομορφιά ή τις ελκυστικές καμπύλες, κάτι που πρέπει να της αναγνωριστεί. Στον χώρο που επικρατούσαν μονοδιάστατες απόψεις για τις ελκυστικές πρωταγωνίστριες, διέθετε φινέτσα, απαραίτητο ταμπεραμέντο και το υποκριτικό ταλέντο που καλλιέργησε περισσότερο στην ωριμότητά της.
Η ηθοποιός αυτή διέπρεψε ως ντάμα, δίπλα σε σχεδόν όλους τους σημαντικούς πρωταγωνιστές του ελληνικού σινεμά, αναλαμβάνοντας σύνθετους ρόλους και επιδεικνύοντας την ικανότητά της ακόμη και στην απαιτητική κωμωδία.
Πριν από μία εβδομάδα, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον θάνατό της. Η προσφορά της στον χώρο του θεάματος και η γενναία στάση ζωής που κράτησε μέχρι το τέλος της είναι ανυπολόγιστης αξίας. Η «γοργόνα» του ελληνικού σινεμά έζησε μια ζωή γεμάτη, με θριάμβους και δύσκολες στιγμές, γνωρίζοντας τον έρωτα και παλεύοντας με τις αντιξοότητες.
Γεννημένη στο Κολωνάκι το 1933, η Χρονοπούλου έζησε σε ένα σπίτι με καταπιεστική μητέρα και περιορισμούς. Μέσα από μία αγγελία του Δημήτρη Ροντήρη, βρήκε την ευκαιρία να μπλέξει με τον κόσμο του θεάματος, εισερχόμενη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού.
Το 1953, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, ενώ το 1963, κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση με την ταινία «Κόκκινα Φανάρια». Το 1966, η χρονιά ορόσημο για την καριέρα της, την καθόρισε ως μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού σινεμά. Αν και το εμπορικό σινεμά αρχίζει να παρακμάζει, η Χρονοπούλου δεν επαναπαύτηκε και συνέχισε να προχωρά σε ερμηνευτικές προκλήσεις.
Με την πάροδο της ζωής της, η Χρονοπούλου αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Κατάφερε ωστόσο να παραμείνει αλύγιστη, δείχνοντας τη δυναμική της παρουσία στο καλλιτεχνικό προσκήνιο μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Αφήνοντας πίσω της ένα πλούσιο καλλιτεχνικό έργο και τη γενναιότητα που την χαρακτήριζε, η Μαίρη Χρονοπούλου θα είναι πάντα αναγνωρίσιμη ως μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του ελληνικού κινηματογράφου.
