Η Επανάσταση του 1821 μεταφέρθηκε στον ελληνικό κινηματογράφο χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Οι περισσότερες ταινίες αυτού του είδους, πολλές εκ των οποίων γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της χούντας, είχαν αποκλειστικό στόχο την προπαγάνδα και παρουσίαζαν εθνικιστικές κορώνες και ηρωικές φανφάρες. Ωστόσο, ήταν κάτω του μετρίου και απέχουν από την ιστορική αλήθεια.
Με αφορμή την Εθνική Επέτειο, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε μέσα από κάποιες ταινίες τους πρωταγωνιστές – ήρωες και τις χαρακτηριστικότερες γραφικότητες αυτών των παραγωγών.
Εν κατακλείδι, μία παγκόσμιας εμβέλειας και μεγάλης γοητείας ιστορία μένει αναξιοποίητη, περιμένοντας τις επόμενες γενιές κινηματογραφιστών να την αναδείξουν.
Η Επανάσταση του ’21 θα μπορούσε να είναι μία σπουδαία ευκαιρία για ενδιαφέρουσες ταινίες, αλλά δυστυχώς η ελληνική παραγωγή επέμεινε στη γραφική αναπαράσταση της ιστορίας.
Υπάρχουν βεβαίως και βάσιμες δικαιολογίες για την κακή ποιότητα των ταινιών, καθώς η παραγωγή μίας ιστορικής ταινίας απαιτεί πολλά χρήματα και επαγγελματισμό.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ενσαρκώνει τον Παπαφλέσσα στην ταινία του 1971, η οποία χαρακτηρίζεται από υπερβολές και ανοησίες στο σενάριο.
Η ταινία της Ειρήνης Παππά, «Κυρά Φροσύνη», ενώ διαθέτει μία συμπαθητική παραγωγή, δεν αποφεύγει τις γραφικότητες που την υποβαθμίζουν.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
