Ο Πέτρος Μάρκαρης εισάγει το αναγνωστικό κοινό στον κόσμο του αστυνομικού μυθιστορήματος το 1995, προσφέροντας έναν κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα που τον καθιστά δημοφιλή διεθνώς. Ο Μάρκαρης ενσωματώνει στοιχεία του νουάρ στην πλοκή του, διατηρώντας παράλληλα την περιγραφή μιας Αθήνας με πολυάριθμα ταξικά στρώματα. Η σωρεία των φόνων που αναδεικνύει προέρχεται από το κοινό ποινικό έγκλημα καθώς και από την κοινωνικοοικονομική παθολογία της σύγχρονης Ελλάδας, με ιδιαίτερη έμφαση στις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης.
Ο κεντρικός χαρακτήρας του, ο αστυνόμος Χαρίτος, δεν είναι ο τυπικός εντυπωσιακός αξιωματικός. Ο Χαρίτος αποφεύγει τα πολιτικά ζητήματα και έχει έναν μακροχρόνιο φιλικό δεσμό με τον Ζήση, ένα πρώην αριστερό που κυνηγήθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Η ανθρώπινη διάσταση και το χιούμορ του συνθέτουν έναν μοναδικό χαρακτήρα, αναδεικνύοντας τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας.
Στο νέο του μυθιστόρημα, «Η βία της αποτυχίας», ο Μάρκαρης εξερευνά τα καυτά ζητήματα της κοινωνικής επικαιρότητας, εστιάζοντας στη βία στα πανεπιστήμια και τα σχολεία. Η δράση ξεκινά με την δολοφονία ενός καθηγητή Οικονομικών, και ο Χαρίτος, πλέον διευθυντής της Ασφάλειας Αττικής, μαζί με την νεαρή αστυνόμο Αντιγόνη Φελέκη, καλούνται να αντιμετωπίσουν μια σειρά από προκλήσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν τις συγκρούσεις ανάμεσα στην αστυνομία και τους φοιτητές.
Η αντιπαράθεση μεταξύ των εκπροσώπων των ουμανιστικών επιστημών και των υποστηρικτών της οικονομίας και της τεχνολογίας προσδίδει στην πλοκή μια ανησυχητική διάσταση. Η ένταση αυτή αναδεικνύει τον φθόνο και τον ανταγωνισμό που επικρατούν στην ελληνική κοινωνία, θέτοντας σε κίνδυνο τις ανθρώπινες σχέσεις και φιλοδοξίες. Ο Μάρκαρης, με τις κοφτές αφηγήσεις και τους ζωηρούς διαλόγους του, αποδεικνύει την κοινωνική του ευαισθησία.
