«Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ δεν ζωγράφιζε για ένα πιάτο φαί. Ζωγράφιζε γιατί έτσι έκανε αυτό που ήθελε», αναφέρει η υπάλληλος του Δημοτικού Μουσείου Θεοφίλου, Ράνια Μακροπούλου, κατά την ξενάγηση που πραγματοποιήθηκε στις 24 Μαρτίου, ανήμερα της 91ης επετείου του θανάτου του μεγάλου λαϊκού ζωγράφου. Το μικρό μουσείο, που ιδρύθηκε το 1964 από τον γνωστό τεχνοκριτικό Στρατή Ελευθεριάδη Teriade, φιλοξενεί τα έργα του Θεόφιλου στη Βαρειά, το προάστιο της Μυτιλήνης όπου γεννήθηκε.
«Το 1965 το Μουσείο μαζί με 86 πίνακες από την ιδιωτική του συλλογή δωρίθηκαν στο Δήμο της Μυτιλήνης και από τότε λειτουργεί ως Δημοτικό Μουσείο», σημειώνει η κ. Μακροπούλου, αναφερόμενη στην ιστορική σημασία της συλλογής. Η αρχιτεκτονική του μουσείου, έργο του Γιώργου Γιαννουλέλλη, χρησιμοποιεί μυτιληνιά ηφαιστειογενή πέτρα και αποτελείται από τέσσερις συνεχόμενες αίθουσες.
Ο ζωγράφος Θεόφιλος (1867-1934) θεωρείται ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς Έλληνες λαϊκούς ζωγράφους. Γεννημένος στη Βαρειά της Λέσβου, ανακάλυψε τη ζωγραφική σε νεαρή ηλικία, μαθαίνοντας από τον αγιογράφο παππού του. Μετά την απελευθέρωση της Λέσβου το 1912, επέστρεψε στη Μυτιλήνη για να ολοκληρώσει το έργο του, το οποίο χαρακτηρίζεται από ζωντάνια και χρωματική ευφορία.
«Όσοι ασχολήθηκαν με τις ζωγραφιές του Θεόφιλου υπογράμμισαν τις καθαρά ζωγραφικές αρετές του έργου του: τη χρωματική του ποιότητα και την υπέροχη χρήση του ελληνικού φωτός».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
